Ναι στην Ευρώπη των Λαών, όχι των Αγορών

Γράφει ο

Παν. Γρ. Σταμούλης

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ένα κράτος – μέλος αποφασίζει οικειοθελώς να αποχωρήσει από την Ένωση με τρόπο αποθεωτικό για την δημοκρατία: Με ένα δημοψήφισμα! Δηλαδή με την υπέρτατη άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Αποφάσισε ο κυρίαρχος βρετανικός για κάτι που αφορά τον ίδιο.

Ζούμε μαγικές στιγμές. Βλέπουμε να γράφεται ιστορία αυτές τις μέρες με τεράστια γράμματα.

Δεν έχει να κάνει με σωστό και λάθος, γιατί δεν υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες σε τέτοιου είδους αποφάσεις. Αυτό αποφάσισε ο λαός. Τελεία και παύλα. Σίγουρα θα έχει τους λόγους του. Οι κυβερνήσεις πρέπει να υποτάσσονται στη θέληση του λαού του οποίου είναι υπηρέτες ό,τι κι αν έχει αποφασίσει ο λαός.

Σανό: Το εθνικό μας φαγητό

Γράφει 

ο Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Λέγεται ότι σκλάβος δεν είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει, αλλά αυτός που φοβάται πως θα έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει. Δηλαδή, δεν θέλει να είναι ελεύθερος. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ανήκουστο. Η Ελλάδα έχει υποδουλωθεί για πάντα και οι Έλληνες αρνούνται πεισματικά να αντικρίσουν την πραγματικότητα. Η χώρα έχει μετατραπεί και επίσημα πλέον σε νεοφιλελεύθερο προτεκτοράτο και αυτοί κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα. Μιλάνε σαν να είμαστε στο 2010. Θέλουν να ακούνε μόνο …«καλά νέα». Κι ας μην υπάρχουν. Η σημερινή Ελλάδα μου θυμίζει τηλεοπτικό πρωινάδικο, όπου όλοι χορεύουν και γελάνε – χωρίς λόγο -, όταν το μόνο αστείο που υπάρχει είναι αυτοί οι ίδιοι. Η άρνηση της πραγματικότητας δεν οδηγεί ποτέ σε κάτι καλό. Ούτε η θυματοποίηση.

Προτεκτοράτο

Η Ελλάδα δημιουργήθηκε με κατασκευαστικές προδιαγραφές προτεκτοράτου, δεν έγινε τώρα. Πήγε να στήσει κράτος ο Καποδίστριας, αλλά οι ομοεθνείς του τον έφαγαν στο πίτς φιτίλι. Η χώρα μας ήταν πάντοτε προτεκτοράτο και οι Έλληνες μεγάλωσαν μέσα σε αυτό με μύθους και μεγάλες ιδέες. Ποτέ τους δεν ήταν αντάξιοι των μεγάλων επιτευγμάτων και αγώνων των προγονών τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω την περίοδο της Χούντας, όπου υπήρχε ελάχιστη αντίδραση και αντίσταση. Όλοι κοιτούσαν τις δουλειές τους. Αλλά και στην περίοδο που έγινε το μεγάλο πάρτι –με δανεικά–, οι ιθαγενείς αρκέστηκαν σε χάντρες και βραχιόλια, την ώρα που τα αφεντικά –οι ιδιοκτήτες της χώρας– έφαγαν τρισεκατομμύρια.

Λαός υπό εξαφάνιση

Για δεκαετίες κυριαρχούσε ο μύθος της …ανώτερης ελληνικής φυλής. Όμως, ο νεοέλληνας αποδεικνύεται ημιμαθής ή αμαθής,...

Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Δεν θα έγραφα τόσο σύντομα, επειδή τον τελευταίο καιρό έχω κουραστεί να αναλώνομαι στα ίδια και στα ίδια. Είπα, όμως, αυτή τη φορά να αλλάξω «τροπάριο» και να το ρίξω λίγο στο… χαβαλέ. Άλλωστε, πάντα πίστευα ότι είμαστε λαός με χιούμορ κι αυτό, πολλές φορές, μας σώζει.

Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι μια παρεξηγημένη προσωπικότητα. Νομίζω ότι άδικα τον κατηγορούν σαν πολιτικό απατεώνα, επειδή δεν τήρησε καμιά από τις προεκλογικές του υποσχέσεις –δεν είναι άλλωστε ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που το κάνει– και σαν εθνικό προδότη, επειδή εκχώρησε (ξεπούλησε, για την ακρίβεια) την διαχείριση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας στους πιστωτές – τοκογλύφους για 99 χρόνια.

Δεν είναι σωστό, πιστεύω, να τα ρίχνουμε όλα στον Αλέξη Τσίπρα. Δεν φταίει μόνο αυτός. Φταίνε και οι Έλληνες. Και εξηγούμε:

Αν οι Έλληνες είχαν κάνει πρωθυπουργό τον Τσίπρα το 2012, σήμερα θα είχαν μείνει ΜΟΝΟ 95 χρόνια εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας, αφού θα την είχε εκχωρήσει ήδη από τότε! Αυτό, απλά, σημαίνει ότι θα ήταν πάλι δική μας και θα κάναμε πάρτι το 2111 και όχι το …2115! Άρα, οι Έλληνες φταίνε, όχι ο Τσίπας. Τώρα κάντε υπομονή μέχρι το 2115!

Θα μου πείτε, βέβαια, ότι περνάει γρήγορα ο καιρός. Άλλωστε, τι είναι τα 99 (ούτε 100) χρόνια μπροστά στην… αιωνιότητα; Τίποτα! Το είπε και μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: «Εδώ πέρασαν 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους και δεν καταλάβαμε τίποτα, στα 99 θα κωλώσουμε;» Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ τότε θα είμαι 155 χρονών και, σίγουρα, θα παραβρίσκομαι στο συγκεκριμένο πάρτι!  Θα είμαστε όλοι καλεσμένοι. Φροντίστε να μην λείψει κανείς.

Πάντως, για να σοβαρευτούμε λίγο, ας είμαστε ειλικρινείς. Η Ελλάδα –ολόκληρη μαζί με τους κατοίκους της– είναι εκχωρημένη από την ημέρα που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος. Τέλος οι εθνικοί μύθοι του ελληνικού σχολείου. Ώρα για την αλήθεια. Να η αλήθεια, μπροστά στα ματιά μας. Θα τη δούμε επιτέλους;

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βρω πιο ξεφτιλισμένη χώρα στον κόσμο από την Ελλάδα. Θα μου πείτε, έχουμε το πιο ξεφτιλισμένο πολιτικό προσωπικό του κόσμου, τι άλλο περιμένεις; Αυτό, εν μέρει, είναι αλήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει.

Βρείτε μου, σας παρακαλώ, που αλλού, σε ποια χώρα στον κόσμου οι πολίτες της να οδεύουν ολοταχώς προς τον 7ο χρόνο των μνημονίων, το 4ο κατά σειρά μνημόνιο να βρίσκεται ήδη στα σκαριά, η κοινωνία ολόκληρη στα γόνατα υπό το βάρος των αβάσταχτων φόρων, το 60% του λαού να «ζει» κάτω από το όριο της φτώχειας, η ανεργία –ειδικά μεταξύ των νέων–να χτυπάει κόκκινο, η χώρα να έχει στην κυριολεξία ξεπουληθεί και μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο / αποικία χρέους / μπανανία που καταρρέει δημογραφικά και παρ΄όλα  να  μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. 

Για λαός που έχει τόση μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του –και το διατυμπανίζει κιόλας– πολύ εύκολα παραδόθηκαν οι Έλληνες. Λογικό ήταν. Το «μεγαλείο» δεν βασιζόταν στα δικά τους επιτεύγματα, αλλά σε εκείνα των προγόνων τους. Οι σημερινοί νέο-Έλληνες, μπάλα, σκυλάδικο, φραπέ και … facebook ! Βλέπετε, η Ελληνική κοινωνία είχε...

Αγανακτώ με την αδράνεια του καθενός μας

Γράφει η
Μαρία Θεοχάρη

Τι και αν ο πάτος της θάλασσας έχει όλα τα επικίνδυνα αντικείμενα για τη ζωή του καθενός;
Τι και αν η σκάλες είναι έτοιμες να καταρρεύσουν με ένα απλό κούνημα;
Τι και αν η ομορφιά του Αγνώντα έχει αυτό το θέαμα μετά από μια ;καταστροφή

Όλα είναι έτοιμα να υποδεχθούμε τους τουρίστες...
Θλίβομαι για όλα αυτά!
Θυμώνω με την απραξία του Δήμου.
Αγανακτώ με την αδράνεια του καθενός μας.

Όλοι μαζί πρέπει να πούμε ΩΣ ΕΔΩ! Γιατί όλα γίνονται, αρκεί να μη βολευόμαστε μόνο στο ατομικό συμφέρον, αλλά στο σύνολο όλων που ζούμε από αυτό που έχουμε στο νησί... όλα είναι αλυσίδα...

Απαιτώ να αλλάξουν όλα αυτά και ας είμαι η πρώτη που θα μπω μπροστά για το νησί που ζω και αγαπάω...

Οι «εταίροι μας» θέλουν το καλό μας!

Γράφει ο Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Και ενώ ο Ελληνικός λαός ζει πλέον σε καθεστώς φτώχειας, ανέχειας, δυστυχίας, αρρώστιας και θανάτου, οι Ελληνικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται ωσάν να έχουν πειστεί ότι τα Μνημόνια και η παραμονή μας στο Ευρώ στοχεύουν στην σωτηρία μας, ενώ όλες οι εξελίξεις συνηγορούν για το, ακριβώς, αντίθετο.

Η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, έξη χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια, εμφανίζεται αδιέξοδη. Οι απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών, όπως απεικονίζονται και στο 3ο Μνημόνιο, που τώρα είναι σε ισχύ, παρότι έγιναν δεκτές από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και όχι μόνο -, ήταν ξεκάθαρο εξαρχής, ότι θα ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν.

Η ανυπέρβλητη δυσκολία, που καθιστά μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος και βυθίζει σε απόγνωση και προϊούσα εξαθλίωση το λαό δεν είναι τόσο το ύψους του, όσο η καταδίκη της χώρας σε συνεχή ύφεση. Με τις συνθήκες αυτές, έστω κι αν υποτεθεί ότι το επιτόκιο μηδενίζεται, το χρέος και πάλι δεν θα ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί, εφόσον χρόνο με τον χρόνο το ΑΕΠ καταγραφεί σωρευτική πτώση

Η υπαγωγή της χώρας μας στον μνημονιακό αστερισμό επιδείνωσε καθολικά όλους ανεξαιρέτως τους βασικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και...

Μήπως πρέπει να τα πάρουμε έμεις στο κρανίο;

Απαράδεκτα τα όσα συμβαίνουν στη Σκόπελο!

Διαβάζω στην εφημερίδα μας “Βόρειες Σποράδες” ότι η αντιπεριφερειάρχης κα Κολυνδρίνη “τα πήρε στο κρανίο” και ότι ο Δήμαρχος Σκοπέλου κρατάει χαμηλούς τόνους (κλικ για να διαβάσετε σχετικά).

Τί γίνεται στο νησί; Η ΔΕΥΑΣ πήρε τα λεφτά από την Περιφέρεια και δεν πλήρωσε τους εργολάβους; Τα έργα καθυστερούν να γίνουν και από την Περιφέρεια λένε κάτι για 93% και 55% ότι έχουν φθάσει; Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα ποσοστά, εμείς θέλουμε να τελειώνουν τα έργα.

Τελικά ποιος έχει δίκιο; Το ότι κάτι πάει στραβά το έχω διαπιστώσει, δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει οικονομικές επιστήμες για να το καταλάβεις… Μην μας κοροϊδεύεται, σταματήστε το θέατρο. Όλοι οι Σκοπελίτες πρέπει να γνωρίζουν τί γίνεται στο νησί. Είναι απαράδεκτα τα όσα συμβαίνουν!

Γιάννης Δημ. Τζώρτζης

'Ολοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Γράφει ο
Γιάννης Δημ. Τζώρτζης

Οι ζημιές στη Σκόπελο θα αργήσουν πολύ να αποκατασταθούν. Έτσι τουλάχιστον κατάλαβα από την απάντηση της υπουργού κας Χρυσοβελώνη στην επίκαιρη ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ. Άκουγα για ημερομηνίες εκτέλεσης έργων, αλλά έργα δεν είδα όσο διάστημα ήμουν στη Σκόπελο.

Ο βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ Κ. Στεργίου, στην δευτερολογία του στη Βουλή σχετικά με το θέμα της αποκατάστασης των ζημιών και αποζημίωσης των πλημμυροπαθών συμπολιτών μας είχε απόλυτο δίκιο που είπε ότι ο σκοπελίτικος λαός θα πρέπει να απαιτήσει αγωνιστικά την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων του νησιού μας. Και όταν λέω αγωνιστικά, δεν εννοώ να κατέβουμε στην παραλία και να κάνουμε παρέλαση μπροστά από το Δημαρχείο… Πρέπει να κινήσουμε τα νήματα προς όλες τις πλευρές, από την περιφέρεια μέχρι τα υπουργεία και όχι μεμονωμένα, άλλα όλοι μαζί να κατέβουμε στην Αθήνα και να απαιτήσουμε αυτά που μας υποσχέθηκαν (τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα…). Μόνο έτσι θα διεκδικήσουμε το δίκιο μας και όχι μέσω της ελληνικής Γραφειοκρατίας, της χειρότερης που υπάρχει στον πλανήτη και ας έρθει κάποιος να μου τα αμφισβητήσει.

Διαβάζω επίσης στην ιστοσελίδα της εφημερίδας “Βόρειες Σποράδες” ότι...

Απουσία αντίδρασης

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας –και με το πιο αξιόλογο και δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να έχει μεταναστεύσει μόνιμα στο εξωτερικό, ενώ η χώρα μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφυγών–, είναι προφανές πως οι Έλληνες έχουν αποδεχτεί την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα αυτήν. Οι άνθρωποι, τελικά, προσαρμόζονται στις καταστάσεις. Και στην Ελλάδα και παντού.

Σε πολλά «τριτοκοσμικά» μέρη του πλανήτη, εκατομμύρια ανθρώπων ζουν με τα απολύτως στοιχειώδη, σε σπίτια της μιας καμάρας, οπού εκεί ζουν, εκεί κοιμούνται, εκεί μαγειρεύουν και τρώνε, εκεί διαβάζουν τα παιδιά (αν πηγαίνουν σχολείο ), εκεί αναπαράγονται, εκεί τα πάντα. Ονειρεύονται, βεβαία, μια καλύτερη ζωή, αλλά δεν διαμαρτύρονται. Τα κριτήρια τους –πολιτισμικά και αισθητικά– έχουν τόσο αμβλυνθεί που αντιμετωπίζουν την κατάσταση τους σαν κάτι φυσιολογικό, και ό,τι περισσότερο θα μπορούσαν να κερδίσουν, σαν μια τρομακτική εύνοια της τύχης και όχι σαν κάτι που δικαιούνται ως άνθρωποι, σκληρά έως απάνθρωπα πολλές φορές εργαζόμενοι.

Ακριβώς στο ίδιο δείχνει να μετατρέπεται και η ελληνική κοινωνία. Η ίδια μοιρολατρία, η ίδια συνήθεια της μιζέριας και της κακομοιριάς δείχνουν να κατακτούν τον Έλληνα πολίτη. Η επί τόσα χρόνια επανάληψη του «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς» των προδοτών, πολιτικών απατεώνων και η «σαλαμοποιση» της κοινωνίας αναιρούν συνεχώς κάθε ικμάδα και κριτική σκέψη από την κοινωνία.

Τους αφήσαμε να μας λιώσουν και θα ζήσουμε την απόλυτη εξαθλίωση

Καθημερινά αναγγέλλονται αύξηση φορών και μείωση του αφορολογήτου ποσού, και δεν κουνιέται φύλλο.

Προβλέπεται και άλλη μείωση μισθών και συντάξεων και δεν ιδρώνει κανείς.

Βγαίνει το κάθε κάθαρμα και κάνει μαύρο χιούμορ λέγοντας πως τα άσχημα τελείωσαν και έρχονται τα χειρότερα, και δεν ανοίγει ρουθούνι.

Όταν, λοιπόν, έχεις ένα λαό που δέχεται όλα αυτά, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, αγόγγυστα και περίπου μοιρολατρικά, τότε η...

Η Ευρώπη της ντροπής

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Αν οι εικόνες της ανείπωτης δυστυχίας και της εγκατάλειψης αβοήθητων ανθρώπων στην γραμμή των συνόρων, στις αποβάθρες των λιμανιών, στις εθνικές οδούς και στις πλατείες των μικρών επαρχιακών πόλεων δεν είναι εικόνες που αποτελούν ντροπή για την ανθρωπότητα,  γενικά, και για την Ευρώπη, ειδικότερα, τότε τι είναι;

Αναφέρομαι, βέβαια, στις δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους μετανάστες και πρόσφυγες, φυγάδες από τα πεδία σφαγών στη Συρία, στο Ιράκ και σχεδόν παντού αλλού στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ξεριζωμένοι από τις εστίες τους και τη φωτιά του ανελέητου πολέμου που έσπειραν οι φίλοι, οι εταίροι και οι σύμμαχοι μας διαλύοντας χώρες και λαούς. Όλοι αυτοί τρέχουν να ξεφύγουν τον θάνατο για να πέσουν στα δίκτυα των αδίστακτων δουλεμπόρων, που τους «αδειάζουν» με την «σέσουλα» στην Ελλάδα. Μια χώρα που καταδικάστηκε με τον οικονομικό στραγγαλισμό να μην μπορεί να θρέψει τους ιδίους της τους κατοίκους και που δεν διαθέτει στοιχειώδεις υποδομές ανθρωπίνων συνθηκών υποδοχής και διαβίωσης αυτών των «κολασμένων» της γης, οι οποίοι δεν μπορούν να φύγουν και να πάνε εκεί που οι ίδιοι θα ήθελαν, επειδή το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι συνθήκες της.

Όσοι λίγοι απέμειναν να υπερασπίζονται με θέρμη τις ευρωπαϊκές ιδέες και ιδεώδη, να πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά και στις μεταρρυθμίσεις που μας υπαγορεύει η ΕΕ για να βγούμε από την κρίση, νοιώθουν πλέον προδομένοι. Γιατί ότι πίστεψαν, τείνει να αποδειχτεί σήμερα κάλπικο.

Από μια Ένωση που βασιζόταν στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ κατάντησε μια συνομοσπονδία τρελών κυβερνήσεων που κλείνουν τα σύνορα προκειμένου να παραμείνει καθαρή και «αμόλυντη» η «άρια» ευρωπαϊκή «εστία» από το...

Η Ευρώπη κλείνει τα μάτια στο δράμα των εγκλωβισμένων στα σύνορα αγωνίας και ελπίδας

Γράφει ο 

Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος

Βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ

Η φωτογραφία του πατέρα-πρόσφυγα που προσπαθεί μέσα στο σκοτάδι να περάσει το μωρό του από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, στα σύνορα Ουγγαρίας-Σερβίας, δεν κέρδισε άδικα την πρώτη θέση στο διαγωνισμό World Press Photo 2016. Κέρδισε επειδή πετυχαίνει να αποδώσει οπτικά την κινητήριο δύναμη που ωθεί χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους να διακινδυνέψουν την ίδια τους τη ζωή, προκειμένου να εξασφαλίσουν για τους ίδιους και τα παιδιά τους ένα καλύτερο αύριο. Πρόκειται για την ελπίδα. Δίνοντας «πρόσωπο» στις χιλιάδες ψυχές που χάνουν την ατομικότητά τους πίσω από τον απρόσωπο όρο «προσφυγικές ροές», η φωτογραφία «καρφώνει» την Ευρώπη που κλείνει τα μάτια στο δράμα των εγκλωβισμένων στα σύνορα αγωνίας και ελπίδας…

Την ώρα που η Κομισιόν έχει επιδείξει ιδιαίτερα έντονο ζήλο για την συμμόρφωση της Ελλάδας στα συμφωνηθέντα μέτρα λιτότητας και την τήρηση των υποχρεώσεών της, δεν φαίνεται να ενοχλείται το ίδιο από την στάση που κρατούν ορισμένα κράτη μέλη τα οποία παραβιάζουν το συμφωνημένο πλαίσιο σχετικά με την από 22 Σεπτεμβρίου 2015 απόφαση του Συμβουλίου για τη μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων/αιτούντων άσυλο. 

Η κίνηση της Αυστρίας να συγκαλέσει εξωθεσμική σύσκεψη στη Βιέννη με...

Αθάνατοι!

Με καρδιά που πονά, με δυο μάτια που βουρκώνουν συνέχεια, σαν θυγατέρα του αείμνηστου συνταγματάρχη των Λ.Ο.Κ. Παναγιώτη Τσαούση, θέλω να δηλώσω την οδύνη και τη θλίψη, για το χαμό των τριών αθάνατων αξιωματικών του πολεμικού μας ναυτικού που έπεσαν ηρωικά, προδομένοι από ηγεσίες μικρές και ανάξιες.

Η απώλειά σας για την Ελλάδα, μεγάλη. Για τις οικογένειές σας ακόμα μεγαλύτερη. Γιατί η Ελλάδα έχει δεκάδες συναδέλφους σας αντάξιους σας και έτοιμους να θυσιαστούν για τον ίδιο σκοπό. Για τις οικογένειές σας όμως είστε αναντικατάστατοι.

Για την υπέρτατη θυσία σας, φειδωλή η μελάνη των συστημικών εφημερίδων, πολιτικών, δημάρχων της διαπλοκής και πολλών άλλων υπανθρώπων της νέας τάξης πραγμάτων. Γιατί, όπου ισιώνει ο αετός, οι γλάροι δεν πετούν.

Καλό σας ταξίδι, Ανέστη, Κώστα και Λευτέρη, της Ελλάδος παιδιά. Με την Ελληνική σημαία που θα σας σκεπάσει, σας αγκαλιάζει ολόκληρη η Ελλάδα.

Βάνα Αθανασίου

Η απαξίωση του εκπαιδευτικού έργου

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Νηπιαγωγός
στο 3ο νηπιαγωγείο Σκιάθου

Θα ξεκινήσω από τη βασική αρχή ότι η Παιδεία αποτελεί τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίζονται κοινωνίες...

Αυτά λοιπόν τα θεμέλια στην εποχή μας περνούν κρίση. Σημαντικό μέρος της κρίσης αυτής είναι η απαξίωση του Δασκάλου και του Εκπαιδευτικού έργου, απαξίωση η οποία διαλύει τον κοινωνικό ιστό. Αυτό ξεκάθαρα οδηγεί στην αύξηση της παραβατικότητας. Όταν ο Εκπαιδευτικός βάλλεται από παντού, το παράδειγμα αυτό, θα το μιμηθούν και οι μαθητές μεγαλώνοντας.

Στο στόχαστρο λοιπόν ο Εκπαιδευτικός, «ο μεγάλος ένοχος», για την κρίση της Εκπαίδευσης, για όλους τους κοινωνικούς, τους πολιτικούς και τους εκπαιδευτικούς παράγοντες! Επειδή όμως τίποτα στο κοινωνικό οικοδόμημα δε λειτουργεί μεμονωμένα κι επειδή κάθε συμπεριφορά έχει κι ένα υπόβαθρο, ας δούμε το υπόβαθρο της  απαξιωτικής   αυτής συμπεριφοράς. Δεν είναι άλλο από τη συναισθηματική ανωριμότητα γονέων. Τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά συναντάμε το φαινόμενο, γονείς, να δυσκολεύονται  να προσαρμοστούν στο γονεϊκό τους ρόλο. Ο βαθμός βέβαια της συναισθηματικής και της ψυχικής ανωριμότητας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και σίγουρα σχετίζεται με τη δική τους ανατροφή. Μπορεί λοιπόν να ενδιαφέρονται για την ευημερία των παιδιών τους και να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, όμως αυτά που προσφέρουν, είναι πολύ περιορισμένα από ψυχολογική άποψη.

Η συναισθηματική ωριμότητα είναι ένα κράμα, κι αυτό είναι το σημαντικό, από αυτογνωσία, αυτοέλεγχο, από την κατανόηση των άλλων ανθρώπων, από την προσαρμοστικότητα στους εξωγενείς παράγοντες και από το να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα σφαιρικά.  Ο ψυχικά ώριμος, αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του, χωρίς να κατηγορεί τους άλλους για τα δικά του λάθη. Η κάλυψη λοιπόν των...

Όλα για την Παιδεία!

Γράφει η

Λένα Κουτούμπα

Νηπιαγωγός

Επειδή είναι σημαντικό στο χώρο της Εκπαίδευσης να υπάρχει διαφάνεια, καλό είναι να λέγονται ορισμένα πράγματα με τ' όνομά τους…

Η Παιδεία πρέπει να μένει έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις! Πολλά ακούστηκαν  λοιπόν προσφάτως για την περιβόητη ομάδα «REN: Reform Education Now»,μιας ομάδας πρωτοετών φοιτητών, που έλαβαν πρόσκληση από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε βέβαια ήταν δικαιολογημένος, μιας και το κείμενο - εισήγηση της ομάδας θίγει θέματα που αφορούν την αναμόρφωση του ωρολόγιου προγράμματος (αύξηση του διδακτικού ωραρίου) και μιλά για χρηματοδότηση των σχολείων από τοπικούς χορηγούς και από προϋπολογισμούς των δήμων.

Από την άλλη τώρα, η πρωτοβουλία των φοιτητών αυτών, ήταν εντελώς άτυπη. Επίσης αναγκάστηκαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους, οπότε και το θέμα έληξε εκεί. Εμείς γιατί πρέπει να αναθεματίζουμε; Ως κλάδος δεν μπορούμε να αντικρούσουμε αυτές τις προτάσεις με επιχειρήματα; Η μεγαλύτερη απόδειξη είναι οι δραματικές αλλαγές που επέφεραν οι επιπτώσεις όλων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, όπως οι περικοπές των...

Περί πρωτοπορίας ο λόγος...

Του
Βαγγέλη Ι. Κορέντη

Στις 8 Δεκεμβρίου παρευρισκόμενος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ως θεατής, άκουσα από τον Δήμαρχο Σκοπέλου να αμφισβητεί την πολυδιαφημισμένη “πρωτιά” ενός γειτονικού Δήμου, αναφέροντας ότι ο Δήμος Σκοπέλου είχε πράξει παρομοίως πριν 7-8 χρόνια. Κατά την προσωπική μου γνώμη σημασία έχει ποιος την πρωτοπόρα ιδέα την κάνει πράξη και τρόπο ζωής και όχι ποιος διεκδικεί τα πρωτεία.

Με αυτή την ευκαιρία καλώ τους φίλους – συμπατριώτες του Δήμου Σκοπέλου να ακολουθήσουν την πρωτοποριακή κίνηση (κλικ) του Δήμου Πατρέων, που σε εποχές δύσκολες για τις λαϊκές οικογένειες της πατρίδας μας, πρωτοστάτησε κάνοντας μειώσεις κατά 50% στα τιμολόγια της ΔΕΥΑΠ και εξαγγέλλοντας μια σειρά από μέτρα στήριξης των δημοτών του, που έχουν χτυπηθεί, όπως όλοι οι Έλληνες, από την οικονομική κρίση.

Για την συγκεκριμένη κίνηση δεν τίθεται θέμα διεκδίκησης της πρωτοπορίας, γιατί είναι κατοχυρωμένη από τον Δήμο Πατρέων, αλλά παραδειγματισμού και μίμησης όλων των διοικούντων, για την οικονομική ανάσα των πολιτών. 

Το κόστος της ευκαιρίας

Ανταπόκριση από την Μυτιλήνη (Ι)

Κωνσταντίνα Αγγελέτου

ΛΕΣΒΟΣ // EUROKINISSI-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Αυτό που οι οικονομολόγοι ορίζουν ως «Το κόστος της ευκαιρίας που προκύπτει από την θυσία ενός αγαθού για την παραγωγή ενός άλλου» είχα την τύχη να το ξανά διδαχτώ, στο μάθημα της οικονομίας του πολιτισμού πρίν από πολλά χρόνια, σε μια άλλη χώρα. 

Το παράδειγμα απλό και κατανοητό: Ένα ισπανικό άρθρο της επικαιρότητας που μιλούσε για τους πρόσφυγες που αποφασίζουν να αφήσουν τα πάντα για να διασχίσουν στην καλύτερη περίπτωση το Γιουλβρατάρ με ένα ψευτό-κανό, ενώ γνώριζαν ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος τους. 

Που το κόστος σε αυτό το παράδειγμα είναι η πολύ σοβαρή πιθανότητα να χάσουν τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να την καλυτερέψουν.  Και όμως παρόλα αυτά έπαιρναν το ρίσκο γιατί ήταν η καλύτερη εναλλακτική για αυτούς.  

ΛΕΣΒΟΣ // EUROKINISSI-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Αυτό το παράδειγμα ερχόταν συχνά στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό που άνθρωποι σαν και σένα και σαν και μένα στοιβάζονται σε μια βάρκα για να διασχίσουν αυτά τα λίγα μίλια της ευρωπαϊκής ευκαιρίας για καλύτερη ζωή.  Πολλοί δεν τα κατάφεραν και κάποιοι δεν θα τα καταφέρουν. Οι επιβάτες αυτό το ξέρουν καλά αλλά...

Το φως είναι ισχυρότερο από το σκοτάδι και θα επικρατήσει

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Σκέπτομαι ότι ο θάνατος συγκλονίζει σε παγκόσμια κλίμακα μόνο όταν έχει χρώμα και ήχο και είναι ξαφνικός. Θα μπορούσαν, ωστόσο, οι δεκάδες αθώοι που πέθαναν τις πρoάλλες στο Παρίσι –και που υπερασπίζονται και θέλουν να εκδικηθούν τόσο υποκριτικά ο Όλαντ, η Μερκελ και ο Ομπαμα– να είναι μέρος των χιλιάδων που αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα σιωπηλά τα τελευταία χρόνια, των δεκάδων παιδιών που πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο αναζητώντας μια ασφαλή ζωή μακριά από τη φρίκη του πολέμου, των δεκάδων χιλιάδων που πεθαίνουν εδώ και δεκαετίες στην Αφρική και σε άλλες χώρες με τις ευλογίες του Όλαντ, της Μερκελ και του Ομπαμα, για τον θάνατο των οποίων κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εκδικηθεί, αλλά συνεχίζουν οργανωμένα και συστηματικά να συντηρούν τις συνθήκες που τους εξοντώνουν. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο !

Είναι πολύ δυσάρεστο να συνειδητοποιείς όσο μεγαλώνεις πόσο ανελέητα επικίνδυνο πλάσμα είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος ανεξαρτήτου θρησκείας, έτσι; Γιατί, ναι μεν ήταν μουσουλμάνοι οι δράστες της κτηνώδους επίθεσης στο Παρίσι, αλλά εκείνος ο παρανοϊκός ο Μπρειβικ, για παράδειγμα, που σκότωσε δεκάδες αθώους στη Νορβηγία το 2011, δεν ήταν. Επομένως, το να κατηγορούμε γενικεύοντας είναι αφελές και επικίνδυνο.

Οι δράστες της πρόσφατης, αλλά και της πριν από αυτή επίθεσης (Charlie Hebdo) στο Παρίσι ήταν νεαροί Γάλλοι μουσουλμάνοι από φτωχά προάστια. (Όσοι έχετε επισκεφτεί το Παρίσι θα έχετε, ίσως, διαπιστώσει ότι πίσω από την βιτρίνα της Πόλης του Φωτός κρύβεται μια άλλη, πολύ διαφορετική πόλη. Μια… «πόλη του σκότους», θα την...

Άμεση ανακούφιση των πληγέντων της Σκοπέλου με σφραγίδα Πρωθυπουργού

Κεφαλωνίτη Ελένη

Πρόεδρος Δ.Κ. Σκοπέλου

Ένα χρόνο πριν, στις 30.10.2014, είκοσι ένας βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτηση τους προς τους τότε υπουργούς: Εσωτερικών, Οικονομικών, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλειας και Πρόνοιας, ΖΗΤΟΥΣΑΝ:

• Άμεσες ενέργειες προκειμένου να αποζημιωθούν άμεσα πλήρως και χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια όλοι οι πληγέντες από τις πλημμύρες στην Αττική καθώς και

• τη διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Αττικής προκειμένου να εκπονηθούν άμεσα μελέτες και να κατασκευαστούν τα αναγκαία και αποτελεσματικά αντιπλημμυρικά έργα που θα προστατεύσουν και θα θωρακίσουν την Αττική και ειδικότερα τις περιοχές εκείνες που είναι οι "συνήθεις τόποι" καταστροφής από τις πλημμύρες.

Ανάμεσα στους ερωτώντες βουλευτές:

Λαφαζάνης Παναγιώτης, Δραγασάκης Γιάννης, Στρατούλης Δημήτρης, Αλεξόπουλος Απόστολος, Καφαντάρη Χαρά, Αθανασίου Νάσος, Αυλωνίτου Ελένη, Βαλαβάνη Νάντια, Βαμβακά Τζένη, Βούτσης Νίκος, Δρίτσας Θοδωρής, Κατριβάνου Βασιλική, Κούβελα Φωτεινή, Κουρουμπλής Παναγιώτης, Κωνσταντοπούλου Ζωή, Μητρόπουλος Αλέξης, Μπόλαρη Μαρία, Παναγούλης Στάθης, Πάντζας Γιώργος, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Χατζησοφιά Άννα. 

Σήμερα ένα χρόνο μετά στη Σκόπελο η πρώτη...

Εκεί που η Τέχνη κρύφτηκε στη Γεωργία

Γράφει η
Νίνα Σ. Διονυσίου
Phd Γεωπόνος

Το σύντομο αυτό κείμενο ξεκίνησε από ένα χθεσινό απογευματινό αστείο, σε ένα μίζερο κυλικείο. Να σε ένα από αυτά που συνηθίζουμε να κάνουμε μακροσκελή διαλείμματα εμείς οι αυτοαποκαλούμενοι παρανοϊκοί, που συχνάζουμε σε αυτά τα ανήλιαγα, απαρχαιωμένα, ετοιμόρροπα κτήρια που ονομάζονται Σχολές των Ελληνικών Πανεπιστημίων και Εργαστήρια. Στην Ελλάδα λοιπόν του σήμερα μια παρέα Ευρωπαϊστών επιστημόνων που αγχώνεται για το μέλλον της, αναζητά επιδοτήσεις, σχεδιάζει ιδέες για χρηματοδοτήσεις, συζητά γα τα ΕΣΠΑ, αστειεύεται, αυτοσαρκάζεται, τρολλάρει με την έρευνα που διεξάγει και φυσικά φιλοσοφεί. Και έτσι γεννιέται το ερώτημα για το τι είδους σχέση μπορεί να έχει η τέχνη με την επιστήμη γενικότερα και το περιβάλλον και τη γεωργία ειδικότερα. 

Η Τέχνη είναι η ικανότητα του ανθρώπου να εκφράζεται. Μέσα σε αυτή ο καλλιτέχνης συμπεριλαμβάνει συναισθήματα, ιδέες, αισθητικές, κουλτούρες, δεξιότητες. Η Τέχνη επίσης είναι έννοια λίγο πιο απροσδιόριστη, λίγο πιο ακανόνιστη, ενώ η Επιστήμη έχει περιορισμούς, κανόνες, αντικειμενικότητα και στηρίζεται στη λογική. Που τέμνονται άραγε; Μου ήρθε στο μυαλό η κουβέντα με έναν πολύτιμο φίλο, και καινούριο πανεπιστημιακό δάσκαλο που δεν του αρέσει καθόλου να συστήνεται με αυτή του την ιδιότητα, και που προσπάθησε να μου εξηγήσει την τέχνη πού κρύβεται στους αλγορίθμους. Την πολυπλοκότητα, τη συμμετρία, την τελειότητα και την ολοκλήρωση που περιέχεται σε αυτούς. Και ξαφνικά οι μαθηματικές εξισώσεις απόκτησαν κάποιο ενδιαφέρον…

Εθελοδουλεία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Το 90% του «κυρίαρχου λαού» που αποφάσισε πριν ένα μήνα να υποταχθεί πλήρως στο τρίτο κατά σειρά, αλλά … αριστερό αυτή τη φορά, μνημόνιο, είτε απευθείας με την ψήφο του, είτε έμμεσα με την αποχή του, επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο πως δέχεται μέτρα, και άλλα μέτρα, φόρους , κατασχέσεις , ταπεινώσεις και εξευτελισμούς προκειμένου να αποφύγει ένα επαπειλούμενο GREXIT και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. 

Έτσι, λοιπόν, ο τρομοκρατημένος Έλληνας, έχοντας βαριά ψύχωση με το Ευρώ και μια παθολογική φοβία έναντι ενός τιμωρητικού GREXIT – αποτέλεσμα μιας χρόνιας και τρομοκρατικής εκστρατείας που μεθοδικά επιτελείται από το σύνολο σχεδόν των συστημικών ΜΜΕ -, προσήλθε στη κάλπη των εκλογών του Σεπτέμβρη με το εξής σκεπτικό: « Αφού για να μείνω στο ευρώ μου, είναι απαραίτητο το μνημόνιο, ας ψηφίσω τουλάχιστον τον μικρό, που δεν έχει κυβερνήσει παλιά για να το …