Και οι ανώνυμοι έχουν ...φωνή!

Αναγνώστρια γράφει στην εφημερίδα για το blog, τους «ανώνυμους» και για την απόφαση των διαχειριστών να δέχονται μόνο επώνυμα σχόλια.

«Καλησπέρα σας

Ήμουν και είμαι φανατική αναγνώστρια της εφημερίδας σας όταν αυτή ακόμα ήταν έντυπη (έχω κρατήσει όλα τα φύλλα που έχουν εκδοθεί) και συνέχισα να την διαβάζω καθημερινά όταν στην συνέχεια πήρε την ψηφιακή της μορφή.

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το blog διάβαζα με ενδιαφέρον τόσο τα άρθρα όσο και τα σχόλια που υπήρχαν κάτω από κάθε άρθρο, γιατί ήθελα να δω με ποια οπτική γωνία έβλεπαν την κάθε είδηση οι συμπολίτες μου, να δω τις αντιδράσεις τους, να ακούσω την άποψή τους και να μπορέσω κι εγώ με την σειρά μου να διατυπώσω την δική μου, να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί τους, να...

συμπληρώσω κάτι, να διασταυρώσω τις πληροφορίες ή να ερευνήσω τις πηγές τους.

Με αυτό τον τρόπο δεν μαθαίναμε απλά και τυπικά μια είδηση, την νιώθαμε, συμμετείχαμε σε αυτήν, την σχολιάζαμε και ξεκινούσε μια συζήτηση η οποία σχεδόν πάντα κατέληγε σε λογικά και σωστά συμπεράσματα.

Ακόμα δεν έχω καταλάβει για ποιον λόγο πάρθηκε αυτήν η απόφαση και ελπίζω κάποιος να μπορέσει να μου εξηγήσει και να με πείσει πως αυτό ήταν το καλύτερο.

Δεν είμαι από τις αναγνώστριες που θέλουν να φαίνεται το όνομά της κάτω από κάποιο σχόλιο και αυτό όχι γιατί θα μπορούσα ποτέ να γράψω κάτι άσχημο ή προσβλητικό για κάποιον, κάτι τέτοιο άλλωστε δεν μου το επιτρέπει η αγωγή και η ανατροφή μου. Έχω μάθει να σέβομαι και να ακούω όλες τις απόψεις άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί τους.

Ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτό το μήνυμα είναι γιατί εδώ και δυο μέρες προσπαθώ να στείλω ένα σχόλιο, χωρίς αποτέλεσμα, πάνω σε αυτό που έγραψε ο αναγνώστης Αντώνης στις 2 Νοεμβρίου 2011 6:05 μ.μ

Δυστυχώς δεν γνωρίζω τι σημαίνει λογαριασμός Liv eJournal, AIM , TypePad, OpenID, WordPress κ.λ.π. και πως μπορεί να δημιουργηθεί...

Δεν θα ήθελα να σας κουράσω άλλο με το email μου και γι' αυτό κλείνω παραθέτοντας το μακροσκελές σχόλιο που ήθελα να στείλω:

«Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Αντώνη, τόσο με το θέμα της NEL στο οποίο πρέπει κάποιος εκπρόσωπος της να βγει και να απαντήσει, όσο και στην λανθασμένη (και κατά την δική μου ταπεινή γνώμη) απόφαση των διαχειριστών του blog να απαγορεύσουν τα ανώνυμα σχόλια.

Είχε τεθεί ξανά αυτό το θέμα από τους ελάχιστους που γράφουν επώνυμα και κάποιος τους είχε απαντήσει πως επειδή γράφουμε ανώνυμα δεν σημαίνει πως προσβάλουμε, πως βρίζουμε κάποιον ή πως βγάζουμε πράγματα από το μυαλό μας.
 Άλλωστε δεν γινόταν άμεση δημοσίευση, αλλά πρώτα περιμέναμε την έγκριση του διαχειριστή και μετά το βλέπαμε αναρτημένο.
 Αλήθεια που είναι αυτές τις μέρες οι επώνυμοι που γράφουν; Γιατί έχουν εξαφανιστεί; Μάλλον περίμεναν τα δικά μας ανώνυμα σχόλια για να τους δώσουμε κάποια αιτία ή αφορμή ώστε να γράψουν κάτι.
 Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα κι ένα από τα λίγα πράγματα που μας έχει απομείνει ακόμα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι η ελευθερία του λόγου. 
Πιστεύετε πως πρέπει να μας στερούν αυτό το δικαίωμα (που έχουν γίνει αγώνες για να κατακτηθεί), πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι (δεν νομίζω να είναι τόσοι αυτοί που γράφουν επώνυμα κάθε φορά ) αναγνώστες; 
Όπως τους σεβόμαστε, έτσι περιμένουμε κι εμείς με την σειρά μας την ίδια αντιμετώπιση. 
Δεν κρύβω την έκπληξη που μου προκάλεσε το κατά τ' άλλα επώνυμο σχόλιο κάποιου αναγνώστη που αναρτήθηκε στην εφημερίδα, το οποίο δεν θα το δημοσίευα αν ήμουν στην θέση του διαχειριστή (βλέπετε πως τελικά τα πάντα είναι υποκειμενικά;) Πιστεύω πως καταλαβαίνετε σε ποιο σχόλιο αναφέρομαι.
 Οι στοιχειώδεις τρόποι ευγένειας δεν μας επιτρέπουν αγαπητέ κύριε να βγαίνουμε και να βρίζουμε έτσι απλά και επώνυμα κάποιον, όσο κακό κι αν μας έχει κάνει, όσες λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις έχει πάρει. Σεβόμαστε και δεχόμαστε την θέληση της πλειοψηφίας, ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε μαζί του, άσχετα αν ανήκουμε ή όχι στον ίδιο πολιτικό χώρο, αν έχουμε τις ίδιες ή διαφορετικές απόψεις. Θα τον κρίνει ο ελληνικός λαός όταν βρεθεί μπροστά στις κάλπες και αργότερα η ιστορία.


Δεν ξέρω αν δημοσιευτεί το συγκεκριμένο σχόλιο, μάλλον όχι (μεταξύ μας δικαιολογώ τον διαχειριστή λόγω του μεγάλου μεγέθους του), μου αρκεί όμως που θα το διαβάσουν οι υπεύθυνοι του blog και ελπίζω να το δουν σαν μια παράκληση, σαν μια ύστατη προσπάθεια να αλλάξουν γνώμη και να επιτρέψουν ξανά τα καλοπροαίρετα έστω κι ανώνυμα σχόλια μας.
 Αυτή ήταν η δική μας εφημερίδα, το δικό μας blog μέσα στο οποίο μπορούσαμε όλοι ελεύθερα να εκφράσουμε την άποψή μας, να διατυπώσουμε τις απορίες μας και τις ερωτήσεις μας και τις περισσότερες φορές να πάρουμε άμεσα κάποια απάντηση.
 Δεν ήταν ένα απλό blog σαν τόσα άλλα που υπάρχουν στον χώρο του διαδικτύου που μας ενημερώνουν τυπικά και απόμακρα τόσο για τα τοπικά όσο και για τα πολιτικά και πανελλαδικά δρώμενα. 
Ήταν η "οικογένειά" μας, μπορεί να φαίνεται λιγάκι υπερβολικό όμως αυτά τα σχόλια μας ένωναν, μας έδεναν.
 Ανυπομονούσα κάθε φορά μαζί με κάποια είδηση να διαβάσω με ενδιαφέρον και την άποψη κάποιου συμπολίτη μας, να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί του και να ξεκινήσει ένας διάλογος που τις περισσότερες φορές κατέληγε σε θετικά αποτελέσματα και λογικά συμπεράσματα.
 Δεν θα ξεχάσω τα λόγια κάποιου από τους υπευθύνους του blog που κάποια στιγμή μου είπε πως μέσα εδώ γινόμασταν όλοι, λίγο πολύ δημοσιογράφοι. 
Κι έτσι ήταν. Γράφαμε τα δικά μας άρθρα, ψάχναμε να βρούμε και να διασταυρώσουμε τις πληροφορίες που διαβάζαμε, να ερευνούσαμε και ανακαλύπταμε πηγές, συμπληρώναμε στοιχεία ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη και πλήρη ενημέρωση πάνω σε όλα τα θέματα που μας αφορούσαν άμεσα ή έμμεσα. Είχαμε ένα βήμα στο οποίο μπορούσαμε να μιλήσουμε και να ακουστεί η φωνή μας και που μας αφαιρέθηκε εντελώς ξαφνικά και χωρίς να έχω ακόμα καταλάβει τον λόγο.
 Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιερώσαμε και συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμά μου.
 Κλείνω με μια ευχή: Μακάρι να μπορούσε να ξαναγίνει πάλι η εφημερίδα μας, έτσι όπως ήταν παλιά, που μας δεχόταν όπως ήμασταν, που σεβόταν την θέλησή μας να γράφουμε επώνυμα ή ανώνυμα σχόλια, έτσι όπως την γνωρίσαμε, έτσι όπως την αγαπήσαμε.

Με εκτίμηση

Εύη»