Για ευσεβείς, άθεους και "δήθεν"

Είμαι και δηλώνω Χριστιανή ορθόδοξη. Όχι γιατί έτσι μ' έμαθαν, αλλά γιατί είναι κάτι που έζησα και ζω στο πετσί μου. Ίσως και γι' αυτό ακριβώς μπορώ να κατανοήσω κάποιον που δηλώνει, αντίστοιχα μ' εμένα, άθεος. Προφανώς δεν είδε και δεν άκουσε. Και πολύ περισσότερο δεν έζησε. Αλλά έχει και την ειλικρίνεια να το δηλώνει. Και πολύ περισσότερες ελπίδες έχει να δει μια μέρα, αν έχει καθαρή καρδιά.

Δέχομαι ότι θα μου άρεσε να δω τη νέα κυβέρνηση να ξεκινά την ανηφόρα που την περιμένει με την ευλογία του ιεράρχη. Αλλά κατανοώ. Και το βασικότερο: κακό, ασύγκριτα κακό για μένα είναι η προδοσία του όρκου. Η ασυμφωνία του είναι και του φαίνεσθαι. Εδώ είναι η βλασφημία. Δε θέλω να δω άλλους πολιτικούς αρχηγούς να βάζουν ανερυθρίαστα το ένα χέρι στο Ευαγγέλιο και το άλλο στην κρατική περιουσία ή στο πορτοφόλι ή στο μυαλό ή στο αίμα ή στην καρδιά των ανθρώπων. Να αρπάζουν σπίτια, να φιμώνουν συνειδήσεις, να οδηγούν στην πείνα και στην αυτοκτονία. Τί να το κάνω αν έχω ένα πρωθυπουργό που ορκίζεται και την άλλη μέρα πατά κιόλας τον όρκο του με χίλιους και μύριους τρόπους. Χορτάσαμε πια ψεύτικη ευσέβεια.

Κι αν θεωρήσετε τα λεγόμενά μου παρατραβηγμένα, ανοίξτε το Ευαγγέλιο. Κάτι τέτοιο πάνω κάτω είπε κι ο Χριστός.

Παρασκευή Κουτούμπα
Σκιάθος