Αγάπη

Τι είν’ η αγάπη; Ένα άπιαστο πουλί;
Μια θάλασσα βαθειά; Μια μαργαρίτα,
που την μαδάς, ερωτευμένε αφελή
και την ρωτάς αν σ’ αγαπάει η καλή,
σαν μαθητούδι που μαθαίνει άλφα-βήτα;

Είναι της μάνας η θερμή η αγκαλιά;
- Μια αγκαλιά, που θα την βρεις μόνο στη μάνα!-
Απ’ τα εγγόνια μήπως είναι δυο φιλιά;
Ή, μια ανάμνηση γλυκιά απ’ τα παλιά,
τότε που έλειωνες για δύο μάτια πλάνα;

Να είναι, τάχα, ένα πιάτο φαγητό,
που το προσφέρεις στην ανθρώπινη τη φτώχεια;
Ένα χαμόγελο; Ένα απλό ευχαριστώ;
Πένθιμο αντίο σ’ ένα σύννεφο λυτό,
που φεύγοντας σου φέρνει πρωτοβρόχια;

Νάν’ η βοήθεια στα χιονάτα γηρατειά,
στο ορφανό, που το χτυπά άγριο τ’ αγέρι,
στον πονεμένο μια παρήγορη ματιά,
ή κάποια φάρμακα, που αισθήματα πλατιά
για ανακούφιση ασθενών έχουν προσφέρει;

Όλα είν’ αγάπη! Και αυτά κι’ άλλα πολλά,
που ομορφαίνουν τη ζωή μας κάθε ώρα.
Να αγαπάμε μας κοιτά από ψηλά
ο Πλάστης και γλυκά χαμογελά!
Ξέρει πως είναι η αγάπη ανηφόρα.

Ξέρει, το δώρο Του αυτό το ιερό,
κάποτε οι άνθρωποι αρνηθήκαν οργισμένοι.
Τον γιο Του, που έστειλε γι’ αυτόν τον θησαυρό,
τριαντατριών χρονών επάνω στον σταυρό
δακρύζοντας Τον είδε να πεθαίνει…

Λευτέρης Μουφτόγλου,
Γ΄ Βραβείο
Ε' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης
"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)
Σκόπελος