Αγανακτώ με την αδράνεια του καθενός μας

Γράφει η
Μαρία Θεοχάρη

Τι και αν ο πάτος της θάλασσας έχει όλα τα επικίνδυνα αντικείμενα για τη ζωή του καθενός;
Τι και αν η σκάλες είναι έτοιμες να καταρρεύσουν με ένα απλό κούνημα;
Τι και αν η ομορφιά του Αγνώντα έχει αυτό το θέαμα μετά από μια ;καταστροφή

Όλα είναι έτοιμα να υποδεχθούμε τους τουρίστες...
Θλίβομαι για όλα αυτά!
Θυμώνω με την απραξία του Δήμου.
Αγανακτώ με την αδράνεια του καθενός μας.

Όλοι μαζί πρέπει να πούμε ΩΣ ΕΔΩ! Γιατί όλα γίνονται, αρκεί να μη βολευόμαστε μόνο στο ατομικό συμφέρον, αλλά στο σύνολο όλων που ζούμε από αυτό που έχουμε στο νησί... όλα είναι αλυσίδα...

Απαιτώ να αλλάξουν όλα αυτά και ας είμαι η πρώτη που θα μπω μπροστά για το νησί που ζω και αγαπάω...

Οι «εταίροι μας» θέλουν το καλό μας!

Γράφει ο Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Και ενώ ο Ελληνικός λαός ζει πλέον σε καθεστώς φτώχειας, ανέχειας, δυστυχίας, αρρώστιας και θανάτου, οι Ελληνικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται ωσάν να έχουν πειστεί ότι τα Μνημόνια και η παραμονή μας στο Ευρώ στοχεύουν στην σωτηρία μας, ενώ όλες οι εξελίξεις συνηγορούν για το, ακριβώς, αντίθετο.

Η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, έξη χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια, εμφανίζεται αδιέξοδη. Οι απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών, όπως απεικονίζονται και στο 3ο Μνημόνιο, που τώρα είναι σε ισχύ, παρότι έγιναν δεκτές από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και όχι μόνο -, ήταν ξεκάθαρο εξαρχής, ότι θα ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν.

Η ανυπέρβλητη δυσκολία, που καθιστά μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος και βυθίζει σε απόγνωση και προϊούσα εξαθλίωση το λαό δεν είναι τόσο το ύψους του, όσο η καταδίκη της χώρας σε συνεχή ύφεση. Με τις συνθήκες αυτές, έστω κι αν υποτεθεί ότι το επιτόκιο μηδενίζεται, το χρέος και πάλι δεν θα ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί, εφόσον χρόνο με τον χρόνο το ΑΕΠ καταγραφεί σωρευτική πτώση

Η υπαγωγή της χώρας μας στον μνημονιακό αστερισμό επιδείνωσε καθολικά όλους ανεξαιρέτως τους βασικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και...

Μήπως πρέπει να τα πάρουμε έμεις στο κρανίο;

Απαράδεκτα τα όσα συμβαίνουν στη Σκόπελο!

Διαβάζω στην εφημερίδα μας “Βόρειες Σποράδες” ότι η αντιπεριφερειάρχης κα Κολυνδρίνη “τα πήρε στο κρανίο” και ότι ο Δήμαρχος Σκοπέλου κρατάει χαμηλούς τόνους (κλικ για να διαβάσετε σχετικά).

Τί γίνεται στο νησί; Η ΔΕΥΑΣ πήρε τα λεφτά από την Περιφέρεια και δεν πλήρωσε τους εργολάβους; Τα έργα καθυστερούν να γίνουν και από την Περιφέρεια λένε κάτι για 93% και 55% ότι έχουν φθάσει; Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα ποσοστά, εμείς θέλουμε να τελειώνουν τα έργα.

Τελικά ποιος έχει δίκιο; Το ότι κάτι πάει στραβά το έχω διαπιστώσει, δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει οικονομικές επιστήμες για να το καταλάβεις… Μην μας κοροϊδεύεται, σταματήστε το θέατρο. Όλοι οι Σκοπελίτες πρέπει να γνωρίζουν τί γίνεται στο νησί. Είναι απαράδεκτα τα όσα συμβαίνουν!

Γιάννης Δημ. Τζώρτζης

'Ολοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Γράφει ο
Γιάννης Δημ. Τζώρτζης

Οι ζημιές στη Σκόπελο θα αργήσουν πολύ να αποκατασταθούν. Έτσι τουλάχιστον κατάλαβα από την απάντηση της υπουργού κας Χρυσοβελώνη στην επίκαιρη ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ. Άκουγα για ημερομηνίες εκτέλεσης έργων, αλλά έργα δεν είδα όσο διάστημα ήμουν στη Σκόπελο.

Ο βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ Κ. Στεργίου, στην δευτερολογία του στη Βουλή σχετικά με το θέμα της αποκατάστασης των ζημιών και αποζημίωσης των πλημμυροπαθών συμπολιτών μας είχε απόλυτο δίκιο που είπε ότι ο σκοπελίτικος λαός θα πρέπει να απαιτήσει αγωνιστικά την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων του νησιού μας. Και όταν λέω αγωνιστικά, δεν εννοώ να κατέβουμε στην παραλία και να κάνουμε παρέλαση μπροστά από το Δημαρχείο… Πρέπει να κινήσουμε τα νήματα προς όλες τις πλευρές, από την περιφέρεια μέχρι τα υπουργεία και όχι μεμονωμένα, άλλα όλοι μαζί να κατέβουμε στην Αθήνα και να απαιτήσουμε αυτά που μας υποσχέθηκαν (τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα…). Μόνο έτσι θα διεκδικήσουμε το δίκιο μας και όχι μέσω της ελληνικής Γραφειοκρατίας, της χειρότερης που υπάρχει στον πλανήτη και ας έρθει κάποιος να μου τα αμφισβητήσει.

Διαβάζω επίσης στην ιστοσελίδα της εφημερίδας “Βόρειες Σποράδες” ότι...

Απουσία αντίδρασης

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας –και με το πιο αξιόλογο και δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να έχει μεταναστεύσει μόνιμα στο εξωτερικό, ενώ η χώρα μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφυγών–, είναι προφανές πως οι Έλληνες έχουν αποδεχτεί την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα αυτήν. Οι άνθρωποι, τελικά, προσαρμόζονται στις καταστάσεις. Και στην Ελλάδα και παντού.

Σε πολλά «τριτοκοσμικά» μέρη του πλανήτη, εκατομμύρια ανθρώπων ζουν με τα απολύτως στοιχειώδη, σε σπίτια της μιας καμάρας, οπού εκεί ζουν, εκεί κοιμούνται, εκεί μαγειρεύουν και τρώνε, εκεί διαβάζουν τα παιδιά (αν πηγαίνουν σχολείο ), εκεί αναπαράγονται, εκεί τα πάντα. Ονειρεύονται, βεβαία, μια καλύτερη ζωή, αλλά δεν διαμαρτύρονται. Τα κριτήρια τους –πολιτισμικά και αισθητικά– έχουν τόσο αμβλυνθεί που αντιμετωπίζουν την κατάσταση τους σαν κάτι φυσιολογικό, και ό,τι περισσότερο θα μπορούσαν να κερδίσουν, σαν μια τρομακτική εύνοια της τύχης και όχι σαν κάτι που δικαιούνται ως άνθρωποι, σκληρά έως απάνθρωπα πολλές φορές εργαζόμενοι.

Ακριβώς στο ίδιο δείχνει να μετατρέπεται και η ελληνική κοινωνία. Η ίδια μοιρολατρία, η ίδια συνήθεια της μιζέριας και της κακομοιριάς δείχνουν να κατακτούν τον Έλληνα πολίτη. Η επί τόσα χρόνια επανάληψη του «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς» των προδοτών, πολιτικών απατεώνων και η «σαλαμοποιση» της κοινωνίας αναιρούν συνεχώς κάθε ικμάδα και κριτική σκέψη από την κοινωνία.

Τους αφήσαμε να μας λιώσουν και θα ζήσουμε την απόλυτη εξαθλίωση

Καθημερινά αναγγέλλονται αύξηση φορών και μείωση του αφορολογήτου ποσού, και δεν κουνιέται φύλλο.

Προβλέπεται και άλλη μείωση μισθών και συντάξεων και δεν ιδρώνει κανείς.

Βγαίνει το κάθε κάθαρμα και κάνει μαύρο χιούμορ λέγοντας πως τα άσχημα τελείωσαν και έρχονται τα χειρότερα, και δεν ανοίγει ρουθούνι.

Όταν, λοιπόν, έχεις ένα λαό που δέχεται όλα αυτά, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, αγόγγυστα και περίπου μοιρολατρικά, τότε η...

Η Ευρώπη της ντροπής

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Αν οι εικόνες της ανείπωτης δυστυχίας και της εγκατάλειψης αβοήθητων ανθρώπων στην γραμμή των συνόρων, στις αποβάθρες των λιμανιών, στις εθνικές οδούς και στις πλατείες των μικρών επαρχιακών πόλεων δεν είναι εικόνες που αποτελούν ντροπή για την ανθρωπότητα,  γενικά, και για την Ευρώπη, ειδικότερα, τότε τι είναι;

Αναφέρομαι, βέβαια, στις δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους μετανάστες και πρόσφυγες, φυγάδες από τα πεδία σφαγών στη Συρία, στο Ιράκ και σχεδόν παντού αλλού στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ξεριζωμένοι από τις εστίες τους και τη φωτιά του ανελέητου πολέμου που έσπειραν οι φίλοι, οι εταίροι και οι σύμμαχοι μας διαλύοντας χώρες και λαούς. Όλοι αυτοί τρέχουν να ξεφύγουν τον θάνατο για να πέσουν στα δίκτυα των αδίστακτων δουλεμπόρων, που τους «αδειάζουν» με την «σέσουλα» στην Ελλάδα. Μια χώρα που καταδικάστηκε με τον οικονομικό στραγγαλισμό να μην μπορεί να θρέψει τους ιδίους της τους κατοίκους και που δεν διαθέτει στοιχειώδεις υποδομές ανθρωπίνων συνθηκών υποδοχής και διαβίωσης αυτών των «κολασμένων» της γης, οι οποίοι δεν μπορούν να φύγουν και να πάνε εκεί που οι ίδιοι θα ήθελαν, επειδή το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι συνθήκες της.

Όσοι λίγοι απέμειναν να υπερασπίζονται με θέρμη τις ευρωπαϊκές ιδέες και ιδεώδη, να πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά και στις μεταρρυθμίσεις που μας υπαγορεύει η ΕΕ για να βγούμε από την κρίση, νοιώθουν πλέον προδομένοι. Γιατί ότι πίστεψαν, τείνει να αποδειχτεί σήμερα κάλπικο.

Από μια Ένωση που βασιζόταν στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ κατάντησε μια συνομοσπονδία τρελών κυβερνήσεων που κλείνουν τα σύνορα προκειμένου να παραμείνει καθαρή και «αμόλυντη» η «άρια» ευρωπαϊκή «εστία» από το...

Η Ευρώπη κλείνει τα μάτια στο δράμα των εγκλωβισμένων στα σύνορα αγωνίας και ελπίδας

Γράφει ο 

Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος

Βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ

Η φωτογραφία του πατέρα-πρόσφυγα που προσπαθεί μέσα στο σκοτάδι να περάσει το μωρό του από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, στα σύνορα Ουγγαρίας-Σερβίας, δεν κέρδισε άδικα την πρώτη θέση στο διαγωνισμό World Press Photo 2016. Κέρδισε επειδή πετυχαίνει να αποδώσει οπτικά την κινητήριο δύναμη που ωθεί χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους να διακινδυνέψουν την ίδια τους τη ζωή, προκειμένου να εξασφαλίσουν για τους ίδιους και τα παιδιά τους ένα καλύτερο αύριο. Πρόκειται για την ελπίδα. Δίνοντας «πρόσωπο» στις χιλιάδες ψυχές που χάνουν την ατομικότητά τους πίσω από τον απρόσωπο όρο «προσφυγικές ροές», η φωτογραφία «καρφώνει» την Ευρώπη που κλείνει τα μάτια στο δράμα των εγκλωβισμένων στα σύνορα αγωνίας και ελπίδας…

Την ώρα που η Κομισιόν έχει επιδείξει ιδιαίτερα έντονο ζήλο για την συμμόρφωση της Ελλάδας στα συμφωνηθέντα μέτρα λιτότητας και την τήρηση των υποχρεώσεών της, δεν φαίνεται να ενοχλείται το ίδιο από την στάση που κρατούν ορισμένα κράτη μέλη τα οποία παραβιάζουν το συμφωνημένο πλαίσιο σχετικά με την από 22 Σεπτεμβρίου 2015 απόφαση του Συμβουλίου για τη μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων/αιτούντων άσυλο. 

Η κίνηση της Αυστρίας να συγκαλέσει εξωθεσμική σύσκεψη στη Βιέννη με...

Αθάνατοι!

Με καρδιά που πονά, με δυο μάτια που βουρκώνουν συνέχεια, σαν θυγατέρα του αείμνηστου συνταγματάρχη των Λ.Ο.Κ. Παναγιώτη Τσαούση, θέλω να δηλώσω την οδύνη και τη θλίψη, για το χαμό των τριών αθάνατων αξιωματικών του πολεμικού μας ναυτικού που έπεσαν ηρωικά, προδομένοι από ηγεσίες μικρές και ανάξιες.

Η απώλειά σας για την Ελλάδα, μεγάλη. Για τις οικογένειές σας ακόμα μεγαλύτερη. Γιατί η Ελλάδα έχει δεκάδες συναδέλφους σας αντάξιους σας και έτοιμους να θυσιαστούν για τον ίδιο σκοπό. Για τις οικογένειές σας όμως είστε αναντικατάστατοι.

Για την υπέρτατη θυσία σας, φειδωλή η μελάνη των συστημικών εφημερίδων, πολιτικών, δημάρχων της διαπλοκής και πολλών άλλων υπανθρώπων της νέας τάξης πραγμάτων. Γιατί, όπου ισιώνει ο αετός, οι γλάροι δεν πετούν.

Καλό σας ταξίδι, Ανέστη, Κώστα και Λευτέρη, της Ελλάδος παιδιά. Με την Ελληνική σημαία που θα σας σκεπάσει, σας αγκαλιάζει ολόκληρη η Ελλάδα.

Βάνα Αθανασίου

Η απαξίωση του εκπαιδευτικού έργου

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Νηπιαγωγός
στο 3ο νηπιαγωγείο Σκιάθου

Θα ξεκινήσω από τη βασική αρχή ότι η Παιδεία αποτελεί τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίζονται κοινωνίες...

Αυτά λοιπόν τα θεμέλια στην εποχή μας περνούν κρίση. Σημαντικό μέρος της κρίσης αυτής είναι η απαξίωση του Δασκάλου και του Εκπαιδευτικού έργου, απαξίωση η οποία διαλύει τον κοινωνικό ιστό. Αυτό ξεκάθαρα οδηγεί στην αύξηση της παραβατικότητας. Όταν ο Εκπαιδευτικός βάλλεται από παντού, το παράδειγμα αυτό, θα το μιμηθούν και οι μαθητές μεγαλώνοντας.

Στο στόχαστρο λοιπόν ο Εκπαιδευτικός, «ο μεγάλος ένοχος», για την κρίση της Εκπαίδευσης, για όλους τους κοινωνικούς, τους πολιτικούς και τους εκπαιδευτικούς παράγοντες! Επειδή όμως τίποτα στο κοινωνικό οικοδόμημα δε λειτουργεί μεμονωμένα κι επειδή κάθε συμπεριφορά έχει κι ένα υπόβαθρο, ας δούμε το υπόβαθρο της  απαξιωτικής   αυτής συμπεριφοράς. Δεν είναι άλλο από τη συναισθηματική ανωριμότητα γονέων. Τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά συναντάμε το φαινόμενο, γονείς, να δυσκολεύονται  να προσαρμοστούν στο γονεϊκό τους ρόλο. Ο βαθμός βέβαια της συναισθηματικής και της ψυχικής ανωριμότητας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και σίγουρα σχετίζεται με τη δική τους ανατροφή. Μπορεί λοιπόν να ενδιαφέρονται για την ευημερία των παιδιών τους και να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, όμως αυτά που προσφέρουν, είναι πολύ περιορισμένα από ψυχολογική άποψη.

Η συναισθηματική ωριμότητα είναι ένα κράμα, κι αυτό είναι το σημαντικό, από αυτογνωσία, αυτοέλεγχο, από την κατανόηση των άλλων ανθρώπων, από την προσαρμοστικότητα στους εξωγενείς παράγοντες και από το να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα σφαιρικά.  Ο ψυχικά ώριμος, αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του, χωρίς να κατηγορεί τους άλλους για τα δικά του λάθη. Η κάλυψη λοιπόν των...

Όλα για την Παιδεία!

Γράφει η

Λένα Κουτούμπα

Νηπιαγωγός

Επειδή είναι σημαντικό στο χώρο της Εκπαίδευσης να υπάρχει διαφάνεια, καλό είναι να λέγονται ορισμένα πράγματα με τ' όνομά τους…

Η Παιδεία πρέπει να μένει έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις! Πολλά ακούστηκαν  λοιπόν προσφάτως για την περιβόητη ομάδα «REN: Reform Education Now»,μιας ομάδας πρωτοετών φοιτητών, που έλαβαν πρόσκληση από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε βέβαια ήταν δικαιολογημένος, μιας και το κείμενο - εισήγηση της ομάδας θίγει θέματα που αφορούν την αναμόρφωση του ωρολόγιου προγράμματος (αύξηση του διδακτικού ωραρίου) και μιλά για χρηματοδότηση των σχολείων από τοπικούς χορηγούς και από προϋπολογισμούς των δήμων.

Από την άλλη τώρα, η πρωτοβουλία των φοιτητών αυτών, ήταν εντελώς άτυπη. Επίσης αναγκάστηκαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους, οπότε και το θέμα έληξε εκεί. Εμείς γιατί πρέπει να αναθεματίζουμε; Ως κλάδος δεν μπορούμε να αντικρούσουμε αυτές τις προτάσεις με επιχειρήματα; Η μεγαλύτερη απόδειξη είναι οι δραματικές αλλαγές που επέφεραν οι επιπτώσεις όλων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, όπως οι περικοπές των...

Περί πρωτοπορίας ο λόγος...

Του
Βαγγέλη Ι. Κορέντη

Στις 8 Δεκεμβρίου παρευρισκόμενος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ως θεατής, άκουσα από τον Δήμαρχο Σκοπέλου να αμφισβητεί την πολυδιαφημισμένη “πρωτιά” ενός γειτονικού Δήμου, αναφέροντας ότι ο Δήμος Σκοπέλου είχε πράξει παρομοίως πριν 7-8 χρόνια. Κατά την προσωπική μου γνώμη σημασία έχει ποιος την πρωτοπόρα ιδέα την κάνει πράξη και τρόπο ζωής και όχι ποιος διεκδικεί τα πρωτεία.

Με αυτή την ευκαιρία καλώ τους φίλους – συμπατριώτες του Δήμου Σκοπέλου να ακολουθήσουν την πρωτοποριακή κίνηση (κλικ) του Δήμου Πατρέων, που σε εποχές δύσκολες για τις λαϊκές οικογένειες της πατρίδας μας, πρωτοστάτησε κάνοντας μειώσεις κατά 50% στα τιμολόγια της ΔΕΥΑΠ και εξαγγέλλοντας μια σειρά από μέτρα στήριξης των δημοτών του, που έχουν χτυπηθεί, όπως όλοι οι Έλληνες, από την οικονομική κρίση.

Για την συγκεκριμένη κίνηση δεν τίθεται θέμα διεκδίκησης της πρωτοπορίας, γιατί είναι κατοχυρωμένη από τον Δήμο Πατρέων, αλλά παραδειγματισμού και μίμησης όλων των διοικούντων, για την οικονομική ανάσα των πολιτών. 

Το κόστος της ευκαιρίας

Ανταπόκριση από την Μυτιλήνη (Ι)

Κωνσταντίνα Αγγελέτου

ΛΕΣΒΟΣ // EUROKINISSI-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Αυτό που οι οικονομολόγοι ορίζουν ως «Το κόστος της ευκαιρίας που προκύπτει από την θυσία ενός αγαθού για την παραγωγή ενός άλλου» είχα την τύχη να το ξανά διδαχτώ, στο μάθημα της οικονομίας του πολιτισμού πρίν από πολλά χρόνια, σε μια άλλη χώρα. 

Το παράδειγμα απλό και κατανοητό: Ένα ισπανικό άρθρο της επικαιρότητας που μιλούσε για τους πρόσφυγες που αποφασίζουν να αφήσουν τα πάντα για να διασχίσουν στην καλύτερη περίπτωση το Γιουλβρατάρ με ένα ψευτό-κανό, ενώ γνώριζαν ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος τους. 

Που το κόστος σε αυτό το παράδειγμα είναι η πολύ σοβαρή πιθανότητα να χάσουν τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να την καλυτερέψουν.  Και όμως παρόλα αυτά έπαιρναν το ρίσκο γιατί ήταν η καλύτερη εναλλακτική για αυτούς.  

ΛΕΣΒΟΣ // EUROKINISSI-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Αυτό το παράδειγμα ερχόταν συχνά στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό που άνθρωποι σαν και σένα και σαν και μένα στοιβάζονται σε μια βάρκα για να διασχίσουν αυτά τα λίγα μίλια της ευρωπαϊκής ευκαιρίας για καλύτερη ζωή.  Πολλοί δεν τα κατάφεραν και κάποιοι δεν θα τα καταφέρουν. Οι επιβάτες αυτό το ξέρουν καλά αλλά...

Το φως είναι ισχυρότερο από το σκοτάδι και θα επικρατήσει

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Σκέπτομαι ότι ο θάνατος συγκλονίζει σε παγκόσμια κλίμακα μόνο όταν έχει χρώμα και ήχο και είναι ξαφνικός. Θα μπορούσαν, ωστόσο, οι δεκάδες αθώοι που πέθαναν τις πρoάλλες στο Παρίσι –και που υπερασπίζονται και θέλουν να εκδικηθούν τόσο υποκριτικά ο Όλαντ, η Μερκελ και ο Ομπαμα– να είναι μέρος των χιλιάδων που αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα σιωπηλά τα τελευταία χρόνια, των δεκάδων παιδιών που πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο αναζητώντας μια ασφαλή ζωή μακριά από τη φρίκη του πολέμου, των δεκάδων χιλιάδων που πεθαίνουν εδώ και δεκαετίες στην Αφρική και σε άλλες χώρες με τις ευλογίες του Όλαντ, της Μερκελ και του Ομπαμα, για τον θάνατο των οποίων κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εκδικηθεί, αλλά συνεχίζουν οργανωμένα και συστηματικά να συντηρούν τις συνθήκες που τους εξοντώνουν. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο !

Είναι πολύ δυσάρεστο να συνειδητοποιείς όσο μεγαλώνεις πόσο ανελέητα επικίνδυνο πλάσμα είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος ανεξαρτήτου θρησκείας, έτσι; Γιατί, ναι μεν ήταν μουσουλμάνοι οι δράστες της κτηνώδους επίθεσης στο Παρίσι, αλλά εκείνος ο παρανοϊκός ο Μπρειβικ, για παράδειγμα, που σκότωσε δεκάδες αθώους στη Νορβηγία το 2011, δεν ήταν. Επομένως, το να κατηγορούμε γενικεύοντας είναι αφελές και επικίνδυνο.

Οι δράστες της πρόσφατης, αλλά και της πριν από αυτή επίθεσης (Charlie Hebdo) στο Παρίσι ήταν νεαροί Γάλλοι μουσουλμάνοι από φτωχά προάστια. (Όσοι έχετε επισκεφτεί το Παρίσι θα έχετε, ίσως, διαπιστώσει ότι πίσω από την βιτρίνα της Πόλης του Φωτός κρύβεται μια άλλη, πολύ διαφορετική πόλη. Μια… «πόλη του σκότους», θα την...

Άμεση ανακούφιση των πληγέντων της Σκοπέλου με σφραγίδα Πρωθυπουργού

Κεφαλωνίτη Ελένη

Πρόεδρος Δ.Κ. Σκοπέλου

Ένα χρόνο πριν, στις 30.10.2014, είκοσι ένας βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτηση τους προς τους τότε υπουργούς: Εσωτερικών, Οικονομικών, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλειας και Πρόνοιας, ΖΗΤΟΥΣΑΝ:

• Άμεσες ενέργειες προκειμένου να αποζημιωθούν άμεσα πλήρως και χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια όλοι οι πληγέντες από τις πλημμύρες στην Αττική καθώς και

• τη διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Αττικής προκειμένου να εκπονηθούν άμεσα μελέτες και να κατασκευαστούν τα αναγκαία και αποτελεσματικά αντιπλημμυρικά έργα που θα προστατεύσουν και θα θωρακίσουν την Αττική και ειδικότερα τις περιοχές εκείνες που είναι οι "συνήθεις τόποι" καταστροφής από τις πλημμύρες.

Ανάμεσα στους ερωτώντες βουλευτές:

Λαφαζάνης Παναγιώτης, Δραγασάκης Γιάννης, Στρατούλης Δημήτρης, Αλεξόπουλος Απόστολος, Καφαντάρη Χαρά, Αθανασίου Νάσος, Αυλωνίτου Ελένη, Βαλαβάνη Νάντια, Βαμβακά Τζένη, Βούτσης Νίκος, Δρίτσας Θοδωρής, Κατριβάνου Βασιλική, Κούβελα Φωτεινή, Κουρουμπλής Παναγιώτης, Κωνσταντοπούλου Ζωή, Μητρόπουλος Αλέξης, Μπόλαρη Μαρία, Παναγούλης Στάθης, Πάντζας Γιώργος, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Χατζησοφιά Άννα. 

Σήμερα ένα χρόνο μετά στη Σκόπελο η πρώτη...

Εκεί που η Τέχνη κρύφτηκε στη Γεωργία

Γράφει η
Νίνα Σ. Διονυσίου
Phd Γεωπόνος

Το σύντομο αυτό κείμενο ξεκίνησε από ένα χθεσινό απογευματινό αστείο, σε ένα μίζερο κυλικείο. Να σε ένα από αυτά που συνηθίζουμε να κάνουμε μακροσκελή διαλείμματα εμείς οι αυτοαποκαλούμενοι παρανοϊκοί, που συχνάζουμε σε αυτά τα ανήλιαγα, απαρχαιωμένα, ετοιμόρροπα κτήρια που ονομάζονται Σχολές των Ελληνικών Πανεπιστημίων και Εργαστήρια. Στην Ελλάδα λοιπόν του σήμερα μια παρέα Ευρωπαϊστών επιστημόνων που αγχώνεται για το μέλλον της, αναζητά επιδοτήσεις, σχεδιάζει ιδέες για χρηματοδοτήσεις, συζητά γα τα ΕΣΠΑ, αστειεύεται, αυτοσαρκάζεται, τρολλάρει με την έρευνα που διεξάγει και φυσικά φιλοσοφεί. Και έτσι γεννιέται το ερώτημα για το τι είδους σχέση μπορεί να έχει η τέχνη με την επιστήμη γενικότερα και το περιβάλλον και τη γεωργία ειδικότερα. 

Η Τέχνη είναι η ικανότητα του ανθρώπου να εκφράζεται. Μέσα σε αυτή ο καλλιτέχνης συμπεριλαμβάνει συναισθήματα, ιδέες, αισθητικές, κουλτούρες, δεξιότητες. Η Τέχνη επίσης είναι έννοια λίγο πιο απροσδιόριστη, λίγο πιο ακανόνιστη, ενώ η Επιστήμη έχει περιορισμούς, κανόνες, αντικειμενικότητα και στηρίζεται στη λογική. Που τέμνονται άραγε; Μου ήρθε στο μυαλό η κουβέντα με έναν πολύτιμο φίλο, και καινούριο πανεπιστημιακό δάσκαλο που δεν του αρέσει καθόλου να συστήνεται με αυτή του την ιδιότητα, και που προσπάθησε να μου εξηγήσει την τέχνη πού κρύβεται στους αλγορίθμους. Την πολυπλοκότητα, τη συμμετρία, την τελειότητα και την ολοκλήρωση που περιέχεται σε αυτούς. Και ξαφνικά οι μαθηματικές εξισώσεις απόκτησαν κάποιο ενδιαφέρον…

Εθελοδουλεία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Το 90% του «κυρίαρχου λαού» που αποφάσισε πριν ένα μήνα να υποταχθεί πλήρως στο τρίτο κατά σειρά, αλλά … αριστερό αυτή τη φορά, μνημόνιο, είτε απευθείας με την ψήφο του, είτε έμμεσα με την αποχή του, επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο πως δέχεται μέτρα, και άλλα μέτρα, φόρους , κατασχέσεις , ταπεινώσεις και εξευτελισμούς προκειμένου να αποφύγει ένα επαπειλούμενο GREXIT και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. 

Έτσι, λοιπόν, ο τρομοκρατημένος Έλληνας, έχοντας βαριά ψύχωση με το Ευρώ και μια παθολογική φοβία έναντι ενός τιμωρητικού GREXIT – αποτέλεσμα μιας χρόνιας και τρομοκρατικής εκστρατείας που μεθοδικά επιτελείται από το σύνολο σχεδόν των συστημικών ΜΜΕ -, προσήλθε στη κάλπη των εκλογών του Σεπτέμβρη με το εξής σκεπτικό: « Αφού για να μείνω στο ευρώ μου, είναι απαραίτητο το μνημόνιο, ας ψηφίσω τουλάχιστον τον μικρό, που δεν έχει κυβερνήσει παλιά για να το …

Λοβοτομή

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Με τις λιγοστές γνώσεις ψυχιατρικής που διαθέτω, προσπαθώ να δώσω μια επιστημονική εξήγηση στο φαινόμενο των πρόσφατων εκλογών –«εκλογές-παρωδία» τις έχουν χαρακτηρίσει– και να ερμηνεύσω την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος σε αυτές. Πως, δηλαδή, ένας ολόκληρος λαός ακυρώνει με αυτή την κατά 80% μνημονιακή του ψήφο τον ίδιο του τον εαυτό. Εκείνον που έφερε το ΟΧΙ στο 62%, τρεις μήνες νωρίτερα. Δυστυχώς, το μοναδικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα λαό που δεν μπορεί κανένας πλέον να τον πάρει στα σοβαρά και, κατά συνεπεία, δεν πρέπει να περιμένει κανείς οτιδήποτε άπ΄αυτόν. Ένας λαός, που από τη μια το παίζει «αθώος» και «θύμα» όλων αυτών που για δεκαετίες τον εξαπατούν και από την άλλη πάει και τους ξαναψηφίζει.

Είναι τραγικό πως, έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, τα ψέματα συνεχίζουν να πέφτουν βροχή. Οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν καθυστερημένους. Και δυστυχώς, οι πολίτες φέρονται σαν καθυστερημένοι. Δεν είναι καθόλου...

Εκλογές - παρωδία

Γράφει ο

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Καθώς η πιο νωθρή, άτονη και αδιάφορη προεκλογική εκστρατεία συνεχίζεται, νομίζω πως υπάρχει μια κοινή διαπίστωση. Πρόκειται για τις πιο άθλιες εκλογές που έχουν γίνει ποτέ σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο. Μετά τις εκλογές της ελπίδας τον περασμένο Γενάρη, περνάμε στις εκλογές της αδιαφορίας και της απαξίωσης. Αυτές οι εκλογές είναι μια απάτη και αυτό θα γίνει αντιληπτό από όλους πολύ σύντομα. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ και λοιποί προσκυνήμενοι νομίζουν ότι θα νομιμοποιήσουν τα Μνημόνια. Αυτό που θα νομιμοποιήσουν είναι το τέλος τους αφού, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του δρόμου, το τρίτο (και πιο …φαρμακερό) μνημόνιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Ακόμα και ο πιο αφελής έχει καταλάβει ότι το παιχνίδι των εκλογών είναι στημένο – και από πριν ξεπουλημένο. Το παλικάρι πουλούσε φούμαρα στον ελληνικό λαό λέγοντας του ότι …«προσέφυγε στις κάλπες για να πάρει νέα εντολή, μπροστά στις νέες συνθήκες» και ρίχνοντας, αδιάντροπα, τις ευθύνες σε όσους προτίμησαν την αξιοπρέπεια τους και καταψήφισαν το μνημόνιο, τους αποκάλεσε και αποστάτες !

Το πόσο στημένο είναι το παιχνίδι αποδεικνύεται και από...

Έχουμε συναντηθεί στους αγώνες και στην κάλπη. Τους δοκίμασες. Τώρα ΚΚΕ!

Άρθρο του

Αποστόλη Νάνου,

υποψήφιου βουλευτή Μαγνησίας

Μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση της 20^ης Σεπτέμβρη καλούμε όλες τις λαϊκές οικογένειες του Βόλου να δώσουν με την ψήφο τους στο ΚΚΕ πρώτα και κύρια δύναμη στη δική τους φωνή. Να κάνουν την αγανάκτηση και τις αγωνίες τους μια γερή γροθιά απέναντι στη χορωδία των εκβιαστών τους: την Ε.Ε., τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, την τάξη της πλουτοκρατίας.

Θέλουμε όμως να απευθύνουμε ιδιαίτερο κάλεσμα:

Σε όλους εκείνους που τα προηγούμενα χρόνια είχαν ψηφίσει το ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές, τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές ή περιφερειακές εκλογές. Σε εκείνους που...

Αρκετά μάτωσες, αρκετά σε εξαπάτησαν

Μαζί, με ισχυρό ΚΚΕ, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε

Άρθρο του
Β. Μεταξά

Γραμματέα της Τ.Ε. Βόλου
του ΚΚΕ

Οι επιλογές μπροστά στην κάλπη είναι πολύ συγκεκριμένες. Και όσο περνάει ο χρόνος τόσο θα ξεχωρίζει κι άλλο η ήρα από το στάρι, θα συγκλίνουν όλο και περισσότερο όλες οι πολιτικές δυνάμεις που στην προμετωπίδα τους έχουν την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων – αυτό που λένε προσπαθώντας να εγκλωβίσουν: «να περπατήσει η οικονομία». Όλα τα κόμματα – πλην του ΚΚΕ – θεωρούν δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα, στήνουν καυγά για το νόμισμα, «φτιάχνουν» ξαναζεσταμένα προγράμματα (Θεσσαλονίκης…, Ζαππείου…, ή όποια άλλη ονομασία – περιτύλιγμα βρουν πάλι), τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Όλα τα κόμματα – πλην του ΚΚΕ – δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ψήφισαν το πιο βάρβαρο 3ο κατά σειρά μνημόνιο λέγοντας «ναι σε όλα» την 14η Αυγούστου και ορκίζονται στην προώθηση και υλοποίηση των αιματηρών μέτρων που περιλαμβάνει και προβλέπει. 

Υπάρχει και η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, που μπορεί να μην ψήφισε στο τέλος, αλλά όλο το προηγούμενο διάστημα σε αυτό το κτίσμα που λέγεται 3ο μνημόνιο έσκαψε τα θεμέλια, έβαλε μπετά, σήκωσε τους ορόφους, πέρασε τα ηλεκτρολογικά, τη σκεπή… Εκεί στο σοβάτισμα και το βάψιμο, όταν ο κόσμος άρχισε να βλέπει το τερατούργημα που φτιαχνόταν είπε ότι δεν έχει καμία ανάμειξη! Είναι τουλάχιστον ξιπασιά να (ξανα)βγαίνουν με τις ίδιες βροντερές κορώνες εκείνοι που έριχναν υπνωτικό στον κόσμο τους τελευταίους μήνες με τα περίφημα «σκίζουμε μνημόνια» κτλ. Τι λένε τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ Νο2; Να παλέψει ο λαός για ένα μνημόνιο με δραχμή. Προβάλλοντας την αλλαγή νομίσματος ως το «κλειδί» για μια φιλολαϊκή λύση. Όπως πρόβαλλαν και πριν από 8 μήνες παρόμοια «κλειδιά».

Γιατί το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε σε αυτά που έλεγε σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ; Θυμάστε τι λέγαμε σε συνθήκες που η «μέθη» της ελπίδας που πουλούσε θόλωνε αρκετούς. Όταν μας καλούσαν ανερυθρίαστα σε συνεργασίες γιατί είμαστε δήθεν κοντά στις πολιτικές μας. Λέγαμε πως όχι μόνο δεν θα σκίσει, αλλά θα εφαρμόσει τα ίδια και χειρότερα μέτρα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Από πού προέκυπτε αυτό; Μα, από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όποιος τάζει φιλολαϊκές λύσεις χωρίς να...