Ανάκληση αδειών

Όταν ακούω την έκφραση "Ανάκληση αδειών" ο νους μου πάει σε καταστήματα με σάπια κρέατα, με μπόμπες, με ληγμένα προϊόντα κλπ κλπ.

Όμως το προχθεσινό θέαμα, να βλέπουμε έναν συντοπίτη μας οικογενειάρχη να κάθεται (να μην πω υπόδικος) να περιμένει μια απόφαση "ζωής", για μένα ήταν λυπηρό.
Βέβαια το Νεκροταφείο το οποίο άρχισε να δημιουργείται με το κλείσιμο σπουδαίων μαγαζιών (αυτή η λίστα είναι γνωστή σε όλους μας) και στα οποία δεν θα αναφερθώ, βλέπω πως πάει να απλωθεί κι άλλο.

Η πικρή αλήθεια όμως είναι, ότι στη κάθε ταμπέλα ή επιγραφή του όποιου κλειστού πια μαγαζιού, μπορεί να ξεθωριάζει εύκολα το όνομα του Επιχειρηματία, όμως το όνομα αυτού του συντοπίτη μας που το έβαλε σκοπό, δηλαδή έβαλε το χεράκι του στη κάθε "ανάκληση αδείας" παραμένει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων όσων έδωσαν ψυχή και οδήγησαν τον τουρισμό στα πρώτα του βήματα.

Περαστικά μας!

Μάρω Βλαχάκη