Άδικη εκδίκηση

Νύχτα που με καταστρέφεις            
Προσδοκίες μου εκτρέφεις            
Πόσο εύκολα τις ώρες μου μετράς.

Μου ζητάς να την ξεχάσω              
Τα φιλιά της να ξεβάψω                  
Προσωπείο να φορέσω της χαράς.

Βγαίνω αργά μέσα στους δρόμους
Με τους  άγραφους  τους νόμους
Που ο έρωτας  πουλιέται στις γωνιές.

Παγωνιά και υγρασία
Πόντους παίρν’ η απελπισία
Και το βλέμμα μου φαντάζει απλανές.

Η καρδιά μου πληγωμένη
Συνεχίζει μα σκληραίνει
Για να πάψει το κορμί μου  να πονά.

Δεν μου φταίνε αθώα μάτια
Να  τα σπάζω σε κομμάτια
Μα η  σκιά της πάντα θα με τυραννά.

Με εγκλώβισε μια δίνη
Που καθημερνά με κλείνει
Σ’ ένα δίχτυ που δεν έχει διαφυγή.

Θα παλέψω τη ματιά της
Τα αξέχαστα φιλιά της
Μα η μάχη μεγαλώνει την πληγή.

Παναγιώτης Παπαδέλλης,
Έπαινος

Ε' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης
"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)
Σκόπελος