Τι είχαμε, τι χάσαμε

Του Παντελή Μπουκάλα

Είχαμε να το δούμε και να το χαρούμε πάνω από δέκα χρόνια· σωστή Οδύσσεια. Μας έλειπε. Όσο μας λείπει το νερό όταν γλιστράει απ’ τα χέρια· έτσι γλιστρούσε και το «πολύτιμό μας», πριν καν το νιώσουμε δικό μας. Και να πεις ότι οι περισσότεροί μας το είχαμε δει και το είχαμε ακουμπήσει πολλές φορές. Μπα. Μία, άντε δύο. Και οι πιο τυχεροί τέσσερις-πέντε. Φευγαλέα η σχέση μας. Αλλά τα ’χει αυτά ο έρωτας. Η απουσία σε παθιάζει. Και η απώλεια σε ταΐζει· σου δίνει όλη την αναγκαία ονειρική ύλη.

Πάνω λοιπόν που το χρόνιο σύνδρομο στέρησης άρχισε να γίνεται αφόρητο και να κονιορτοποιεί τα απομεινάρια των αντιστάσεών μας, από κοινού με την εθνική κατάθλιψη που μας αποδίδουν έμπειροι ψυχολόγοι και έμποροι αισιοδοξίας, ήρθαν να...
μας σώσουν οι σκέψεις της σοφής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αποσύρει από την κυκλοφορία τον υπαίτιο της ψυχικής μας διάλυσης. Το πεντακοσάευρο. Το μοβ αντικείμενο του πόθου μας.

Κι έτσι, αφού θα πάψει πια να υπάρχει, θα πάψουμε κι εμείς να δίνουμε νόημα στον λόγο του Ελύτη, «ξυπνάω τις νύχτες ανήσυχος για κάποιαν απόχρωση του μοβ». Και με τον ύπνο μας ήσυχο, αφού δεν θα τον ταράζουν μενεξεδένια φαντάσματα, θα πεταγόμαστε ολόφρεσκοι το πρωί. Και θα σηκώνουμε τα μανίκια (και θερινά κοντομάνικα να φοράμε, θα κάνουμε συμβολικά την κίνηση της ετοιμότητας), όπως μας προέτρεψε ο φιλόμοχθος πρωθυπουργός· φαντάζεστε την εξουθένωσή του ύστερα από ένα ημίωρο υπουργικό συμβούλιο, σαν το «κρίσιμο» προχθεσινό;

Το λογιστικό ή δικολαβίστικο πρόσχημα για την απόσυρση του πεντακοσάευρου είναι ότι το 90% των χαρτονομισμάτων αυτής της αξίας βρίσκεται στα χέρια εγκληματιών πάσης φύσεως. Η γνωστή σεμνοτυφία της ευρωπαϊκής ηγεσίας, που αποστρέφεται τους επαίνους για τη φιλάνθρωπη οξύνοιά της. Πρόδηλο είναι ότι θα προβεί σε αυτήν την εξισωτική κίνηση με στόχο να εκλείψουν, επιτέλους, οι πεντακοσιομέδιμνοι του Σόλωνα (και πολύ περισσότερο οι πενταμυριομέδιμνοι του Τζέτζη) και να αμβλυνθούν οι ανισότητες Βορρά και Νότου, πλούσιων και φτωχών.

Θα τους χρωστούσαμε, πάντως, πενταπλή χάρη αν επί τη ευκαιρία αποφάσιζαν να δώσουν στην κυκλοφορία χάρτινα μονόευρα ή έστω δίευρα. Μήπως ξαναγίνει υλική η σχέση μας μαζί τους και αρχίσουμε να τα λογαριάζουμε σαν κάτι σπουδαιότερο από λιανώματα.

www.kathimerini.gr/