Η Ρ. Ζήση για τη ρύθμιση αυθαιρέτων

Η βουλευτής Μαγνησίας και Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. Ροδούλα Ζήση, στηρίζοντας το νομοσχέδιο για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και για τη ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου, ζήτησε δίκαιη πολιτική και κοινωνικούς συντελεστές στις πολιτικές του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού και τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Η νέα πραγματικότητα, οι ανάγκες και τα νέα δεδομένα που τις συνιστούν, καθώς και η ζητούμενη κοινωνική συναίνεση απαιτούν αναπτυξιακή διάσταση των μέτρων προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και χρησιμότητα του σχεδιασμού. Δηλαδή, πρέπει να προωθηθεί μια διαφορετική οπτική γενικής ωφέλειας, σε σχέση με το σχεδιασμό του χώρου και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η βιώσιμη, η πράσινη ανάπτυξη που λέμε...
συνεχώς, προϋποθέτει τροποποιήσεις, βελτιώσεις, επικαιροποιήσεις, τομές, νέα εργαλεία, έτσι ώστε πραγματικά να διευθετηθούν προβλήματα συγκρούσεων χρήσεων γης και να υπάρξουν μέτρα προστασίας. Δηλαδή, προϋποθέτει ένα σαφές και ευνοϊκό για τη δημιουργικότητα, θεσμικό πλαίσιο.

Άρα, δεν φτάνει μόνο αυτή η τομή που κάνει το Υπουργείο με αυτό το νομοθέτημα, αλλά χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο καινούργιο για την έκδοση οικοδομικών αδειών, για τις πολεοδομικές εφαρμογές, για την αναθεώρηση και επικαιροποίηση των εργαλείων του πολεοδομικού σχεδιασμού. Η αναδιάρθρωση του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού αποτελεί, κατά την άποψή μου, μία σημαντική μεταρρύθμιση οικονομικής, περιβαλλοντικής και επενδυτικής ανάπτυξης που οφείλει να λάβει υπ’ όψιν τα νέα δεδομένα: τη χαρτογράφηση της φέρουσας ικανότητας του ελληνικού χώρου και κάθε περιφερειακής ενότητας που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Επίσης, οφείλει να λάβει υπ’ όψιν τη σημερινή οικονομική κρίση και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί. Να λάβει υπ’ όψιν, επίσης, τη νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης και της αποκεντρωμένης διοίκησης, το Πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, που συνιστά ένα νέο διοικητικό χάρτη, με νέα δεδομένα, νέες ανάγκες, νέες δυναμικές και προοπτικές για την τοπική ανάπτυξη.

Αυτό σημαίνει πολύ μεγάλη εγρήγορση και αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των εργαλείων που έχουμε, του θεσμικού πλαισίου, αλλά και αλλαγές. Έχουμε τις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, παραδείγματος χάριν, ή ειδικές χωροταξικές μελέτες. Τα βρήκα στο Υπουργείο, όταν ήμουν Υφυπουργός Περιβάλλοντος με Υπουργό την κ. Βάσω Παπανδρέου. Δεκατρία και δεκαπέντε χρόνια είναι ο μέσος όρος εκπόνησης μιας μελέτης. Αυτό δεν είναι δυνατόν. Προχωράει η ανάπτυξη, η δυναμική της κοινωνίας, τα νέα δεδομένα. Άρα δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσες πολλές καθυστερήσεις. Έτσι πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν το νέο μοντέλο ανάπτυξης που θέλουμε για τη χώρα και βάσει αυτού, με τις αλλαγές των χρήσεων γης, να κάνουμε τροποποιήσεις και να τολμήσουμε κάποιες αλλαγές.

Συμφωνώ απόλυτα με το κομμάτι που μιλάει για κατηγοριοποίηση. Μιλάω για τις περιβαλλοντικές μελέτες, τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, την εναρμόνιση με τις κοινοτικές οδηγίες, αλλά και την εναρμόνιση με τα δεδομένα της χώρας μας.

Παραδείγματος χάριν -και θα το πω ξεκάθαρα- στο Νομό Μαγνησίας υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά ουδείς μπορεί μέσα από αυτές τις αγκυλώσεις να θέσει το επενδυτικό του πρόγραμμα σε εφαρμογή λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων, από το χρόνο και το χρήμα που χάνει από αυτές τις καθυστερήσεις. Επίσης, δεν μπορεί να προχωρούν το ρυθμιστικό και το γενικό πολεοδομικό σχέδιο και τα ΣΧΟΟΑΠ με τα παλιά εργαλεία και τις παλιές αντιλήψεις, αλλά και τις εμμονές και τις ιδεοληψίες πολλών μελετητών που, ενώ έχουμε γενικά πολεοδομικά σχέδια, κρατούμε αυτό που κάναμε πριν τριάντα χρόνια. Δηλαδή μέσα στο κέντρο μιας πόλης έχουμε ζώνη οικιστικού ελέγχου με πολυκατοικίες γύρω-γύρω και ανάπτυξη. Όλα αυτά πρέπει να τροποποιηθούν και πρέπει όλοι μας να τολμήσουμε να αλλάξουμε αντίληψη.

Η πρόκληση κατά την άποψή μου και στο κομμάτι των αυθαιρέτων και παντού είναι μία για τους πολιτικούς και ας το πάρουμε απόφαση και εμείς και όσοι οικολογούμε και όσοι αναπτυξιολογούμε ξερά και στείρα. Η πρόκληση για την πολιτική σήμερα είναι το sustainability, είναι η βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό όμως τι σημαίνει; Εδώ είναι η πρόσκληση και η πρόκληση. Σημαίνει ισόρροπη ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής, της οικονομικής ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής προστασίας και διεύρυνσης.

Το περιβάλλον είναι μια αξία, αλλά είναι και μία αγορά. Έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Με σεβασμό στο περιβάλλον και όχι με επίφαση το περιβάλλον να καταστρατηγούμε αρχές και αξίες της κοινωνικής συνοχής και της βιώσιμης ανάπτυξης. Με σεβασμό στο περιβάλλον πρέπει να προχωρήσουμε σε τομές, ώστε να τελειώσουν οι αυθαιρεσίες. Κατάργηση γραφειοκρατίας, κατηγοριοποίηση των έργων, ναι, εξάλειψη επικαλύψεων και διπλών αδειοδοτήσεων.

Δεν φταίνε πάντα οι πολίτες, δεν φταίει πάντα ο κόσμος. Χρόνια τώρα οι πολεοδομίες δίνουν άδειες για οικοδομές σε περιοχές που έχουν χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό για να γίνει ένα εμπορευματικό κέντρο ή για να γίνει ένας περιφερειακός δρόμος. Όταν πάμε να κάνουμε τις πράξεις εφαρμογής βρίσκεται έλλειμμα γης. Ας τελειώνουμε επιτέλους μ' αυτό! Σχεδιασμός από την αρχή με όρους και προϋποθέσεις αειφορίας, αλλά και οικονομικής και βιώσιμης ανάπτυξης.

Πιστεύω ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι μια μεγάλη τομή. Θέλει όμως αρετή και τόλμη η πολιτική καινοτομία. Θέλει ακόμα πολλή δουλειά, πολλή διαβούλευση, στο βαθμό που το έχει κάνει ο Υπουργός στη Βουλή των Ελλήνων, αλλά και με τους αρμόδιους φορείς, απ’ ό,τι ξέρω, με το Τεχνικό Επιμελητήριο και τις οικολογικές οργανώσεις. Θα πρότεινα λοιπόν περισσότερη διαβούλευση γιατί υπάρχει μία δυναμική -δεν είναι τίποτα στατικό- με όλους τους Βουλευτές και με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, γιατί πραγματικά η κάθε περιοχή έχει τη δική της φέρουσα ικανότητα, τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα και τις δικές της αδυναμίες».