Συνέντευξη Τύπου ΔΑΣ - ΟΤΑ εργαζομένων στο Νομό Μαγνησίας

«Τα νούμερα δεν βγαίνουν αν δεν ...σπάσουμε αυγά» δήλωσε προχτές ο υπουργός και φυσικά αφού δεν έχει κατατεθεί και ούτε πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να κατατεθεί ποτέ καμιά πατέντα διαχείρισης που να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ταυτόχρονα του εργαζόμενου λαού, «τα αυγά» που έχει υπόψη της να σπάσει η συγκυβέρνηση είναι οι μειώσεις των μισθών, ο σφαγιασμός των συντάξεων, η φοροληστεία, η διάλυση της Υγείας, η καταστροφή της Παιδείας, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κλπ. 'Ολα αυτά τα πολύ γνωστά δηλαδή, που φορτώνουν την καπιταλιστική κρίση στους εργαζόμενους έτσι...
που να την βγάλει το κεφάλαιο καθαρή με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες και το κυριότερο, να έχει εξασφαλισμένες δυνατότητες μεγάλης κερδοφορίας την εποχή της όποιας ανάκαμψης, με τους εργαζόμενους εξαθλιωμένους. Εκεί βρίσκεται ο «κόμπος» και όλα τ' άλλα, που επιχειρούν όλες τις τελευταίες μέρες οι της συγκυβέρνησης και οι τάχα μεταξύ τους αντεγκλήσεις, είναι για να «κρατήσουν καθυστέρηση» στις λαϊκές συνειδήσεις, στους εργαζόμενους.

Δεν είναι τυχαίο που τα παπαγαλάκια της τρικομματικής συγκυβέρνησης κατά την προσφιλή τακτική και των προηγούμενων κυβερνήσεων, βάζουν εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα απέναντι στους εργαζόμενους του δημοσίου, ή εργαζόμενους απέναντι σε συνταξιούχους, ανέργους απέναντι σε εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους απέναντι σε εργαζόμενους. Τώρα οι πρόθυμοι ντελάληδες έχουν αρχίσει ήδη εκστρατεία κατασυκοφάντησης των εργαζομένων στους Δήμους. Ακριβώς γιατί η συγκυβέρνηση ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή, θέλει να περάσει τα σφαγιαστικά μέτρα δίνοντας μια αίσθηση δικαίου στον επικοινωνιακό της αέρα. Όσα ψέματα όμως κι αν πουν η πολιτική τους τσακίζει ζωές. Η πτώχευση για τα λαϊκά νοικοκυριά είναι ήδη εδώ κι ας την ονομάζουν εσωτερική υποτίμηση. Εξάλλου και τις απολύσεις «εφεδρεία» τις λένε. Η κυβέρνηση επίσης, ποντάρει στις υψηλές θερμοκρασίες της εβδομάδας που πέρασε, όπως επίσης στην επόμενη βδομάδα που είναι κουτσή λόγω Δεκαπενταύγουστου και ελπίζει ότι δυο βδομάδες μετά. κανείς δε θα θυμάται τι έχει ήδη αποφασιστεί

Σ' αυτό το αντιδραστικό-σφαγιαστικό πλαίσιο της συγκυβέρνησης με τα σαρωτικά μέτρα των 16 δις ευρώ και οι τραγικές περικοπές στη χρηματοδότηση των δήμων με τους δημάρχους να εκπέμπουν sos, να παραπονιούνται για τις τραγικές επιπτώσεις στη λειτουργία των δήμων με ορατό πια τον κίνδυνο άμεσης και πλήρους κατάρρευσης των κοινωνικών υπηρεσιών που σήμερα, λόγω κρίσης, με μεγαλύτερη ένταση προσφέρουν. Η κατάρρευση θα είναι άμεση, καταλυτική και σε συνθήκες που η φτώχεια μεγαλώνει και τα νέα μέτρα οδηγούν σε νέες μάζες νεόπτωχων. Το λένε πια ξεκάθαρα και οι ίδιοι οι δήμαρχοι πως οποιαδήποτε περικοπή από τα συμφωνηθέντα με την κυβέρνηση θα οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση τους δήμους. Και η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη, καθώς μετά τις άγριες περικοπές των μισθών που φτάνει έως και το 50% οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, έρχονται ένα βήμα πριν τα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το σύνολο των εργαζομένων στους δήμους, αδυνατούν ήδη να πληρώσουν τη δόση του στεγαστικού δανείου και από πάνω καλούνται να πληρώσουν και μια σειρά χαράτσια, «ραβασάκια» της εφορίας τα οποία είναι εξωφρενικά και εξοντωτικά. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, και ενώ ετοιμάζονται και οι απολύσεις, ήδη πολλοί Δήμοι αδυνατούν να εκπληρώσουν τις μηνιαίες υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους ενώ οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι από το Σεπτέμβρη, το σύνολο των καλλικρατικών δήμων θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών.

Για παράδειγμα ο Δήμος Βόλου αντέχει για ένα μήνα περίπου, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δημάρχου. Κάτι το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, θα έχει άμεσες επιπτώσεις στους ίδιους τους εργαζόμενους των ΟΤΑ, που σημαίνει ότι είναι άμεσος ο κίνδυνος να μην υπάρχουν τα χρήματα για την μισθοδοσία.

Οι υμνητές Δήμαρχοι του Καλλικράτη

Και μέσα σ' όλο αυτό το τοπίο, ξάφνου οι δήμαρχοι- υπερασπιστές της ΕΕ, εμφανίζονται να διαπιστώνουν πως υπάρχει μεγάλη σφαγή μπροστά. Αβάσταχτη σφαγή. Οι δηλώσεις τους λίγο έλειπε να συνοδεύονταν και με μαντιλάκια για το κλάμα. Σκέτος θρήνος. Ορισμένοι δείχνουν να θέλουν τα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται να έχουν χαρακτήρα «ολίγον έγκυος». Κρέμονται από τα δελτία των οκτώ για να μάθουν ποιος από τους δήμιους έχει πιο ελαφρύ χέρι για τους δήμους της χώρας.

Άλλοι πάλι, τρελαίνονται στην ιδέα ότι πρέπει κάποια στιγμή να ομολογήσουν ότι η καπιταλιστική κρίση έφερε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο την κρίση.

Είναι και κάποιοι που αρθρογραφούν για το ανάλγητο του πράγματος, αν και οι ίδιοι αξίωναν και αξιώνουν πιστή εφαρμογή του Καλλικράτη.

Βεβαίως δεν έχουμε φτάσει ακόμη στην περίπτωση ενός Δήμου της Ισπανίας όπου ο δήμαρχος της Τζιρόνα στη βορειανανατολική Καταλωνία κλείδωσε τους κάδους απορριμάτων για να μην τρώνε από 'κει οι άνεργοι. Όπως είπε, το έκανε από ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία. Κι όπως εξήγησε, οι αρρώστιες κοστίζουν στον προϋπολογισμό. Εδώ βεβαίως έχουμε το κτηνώδες από την τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ –ΔΗΜΑΡ , να κόβονται τα προνοιακά επιδόματα κι έτσι ο Καιάδας αποκτά τη σύγχρονη εκδοχή του.

Δεν έχουμε τουλάχιστον ακόμη, τέτοια περίπτωση δημάρχου αλλά αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μόνον στο πολύ πρόσφατο και μιας και μπαίνουμε στην καρδιά του αντιδραστικού Καλλικράτη, θα θυμηθούμε ποιοι τον υμνούσαν ποιοι πανηγύριζαν, ποιοι ξόδεψαν τόσο μελάνι για τον Καλλικράτη, ο οποίος με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο θα μείνει, και πως εμείς ως ΠΑΜΕ – ΟΤΑ ερμηνεύοντας τις πολιτικές εξελίξεις, και τότε και τώρα, επιβεβαιωθήκαμε.

Δεν θέλουμε να πούμε ότι όλη αυτή η αγωνία από τους Δημάρχους για το μέλλον της Τοπικής Διοίκησης – γιατί Τοπική Διοίκηση είναι και όχι Αυτοδιοίκηση, το ομολογούν και οι ίδιοι οι Δημαρχαίοι τώρα- είναι το κλάμα της υποκρισίας από την πλευρά τους. Είναι σίγουρα όμως ο λυρισμός της υποταγής τους στις πολιτικές που διαμόρφωσαν ή υπηρέτησαν τόσα χρόνια. Μαζί με τον κυνισμό της αποδοχής και της εφαρμογής όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων τους, δηλαδή της πιστής εφαρμογής των αξιώσεων , των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Για παράδειγμα η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών του Ασπρόπυργου, ο ηρωικός τους αγώνας, έχει να μας δώσει πολύτιμα συμπεράσματα για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο για να σπάσει την απεργία των εργαζομένων. Μιλά για το δικαίωμα στην εργασία και δέρνει τους απεργούς, επιστρατεύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ή το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό. Από δημάρχους, βουλευτές, συνδικαλιστικούς φορείς, μέχρι και υπουργούς.

Κι άλλο παράδειγμα: Όλοι μαζί έχουν μαζευτεί πάνω από δέκα φορές οι δήμαρχοι στην ΚΕΔΕ και μόνον μια φορά βγήκαν στη πλατεία έτσι για τα μάτια της τηλεοπτικής κάμερας περισσότερο, παρά για την ουσία. Έτσι οι όποιες απειλές τους ότι θα αναποδογυρίσουν το σύμπαν για τις αλλεπάλληλες μειώσεις της κρατικής χρηματοδότησης των Δήμων έπεσαν στο κενό, τουλάχιστον μέχρι τώρα και μάλλον θυμίζουν τις απειλητικές διαθέσεις του Ζήκου, της κλασσικής ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας.

Επί της ουσίας όμως βλέπουμε τις Δημοτικές Αρχές που υμνούν ως μονόδρομο τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, να επιταχύνουν την παράδοση των κοινωνικών δομών σε ιδιωτικούς φορείς, να ξηλώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους, αξιοποιώντας την κρατική υποχρηματοδότηση και τον αποδεκατισμό του προσωπικού, να οδηγούν στην επιβολή και ενίσχυση της ανταποδοτικότητας, αναγκάζοντας τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, να λειτουργούν ως ντίλερ των τοπικών επιχειρήσεων, να απολύουν εργαζόμενους, να σπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τους, να προωθούν νέες μορφές εκμετάλλευσης και να προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στις ανάγκες των τοπικών αγορών εργασίας!

Είναι το ίδιο πολιτικό προσωπικό, που χρόνια τώρα απολύει εργαζόμενους, με τη λήξη των κάθε λογής συμβάσεων, που τους στερεί το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, που τους ανακυκλώνει λες και είναι αναλώσιμο υλικό.

Και που σ’ αυτή του την πολιτική βρίσκουν και αξιοποιούν τα στηρίγματά τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τρανό παράδειγμα το προεδρείο του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας, όπου οι παρατάξεις ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ, η συμμαχία που σχημάτισαν ώστε με πραξικοπηματικό τρόπο να πετάξουν έξω από το προεδρείο τη ΔΑΣ – ΟΤΑ και να καταλάβουν τις θέσεις μοιράζοντάς τες μεταξύ τους σε ένα πραγματικό αλισβερίσι, βάζοντας το σύλλογο σε αχρηστία, επιλέγοντας τη γραμμή του συμβιβασμού και λειτουργώντας ως παρακλάδι των Δημοτικών διοικήσεων, που εξακολουθούν να αρνούνται συνεδρίαση του Δ.Σ, παρά το γεγονός ότι έχει ξεσπάσει αυτή η θύελλα, κρατώντας τους εργαζόμενους στην άκρη. Άφαντοι κι εξαφανισμένοι, με τα κινητά κλειστά, αλλά ακόμη κι όταν εμφανιστούν θα προσπαθήσουν και πάλι να συγκαλύψουν τη συμφωνία τους με την πολιτική της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας με διαχειριστικές κορώνες και αποσπασματικές προτάσεις, αφού θεωρούν - σύμφωνα με τις δηλώσεις τους - ότι και οι Δημοτικές Αρχές του κυβερνητικού και ευρωενωσιακού μπλοκ παλεύουν μαζί τους, από το ίδιο μετερίζι για τα εργατικά δικαιώματα. Να γιατί εμείς λέμε ότι όσο υπάρχουν αυτοί οι συσχετισμοί οι εργαζόμενοι υπονομεύονται και πολιτικά και συνδικαλιστικά. Γι αυτό και η ΔΑΣ-ΟΤΑ καλεί τους συναδέλφους των Δήμων της Μαγνησίας να πάρουμε πρωτοβουλίες ενημέρωσης, κοινής δράσης και διεκδίκησης μέσα από τις επιτροπές του ΠΑΜΕ των ΟΤΑ, να οργανώσουμε τον αγώνα μας όλοι μαζί, εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μόνιμοι και συμβασιούχοι, άνεργοι, ηλικιωμένοι και ΑΜΕΑ, γονείς και όλα τα λαϊκά στρώματα, που έχουμε κοινό συμφέρον από σύγχρονες, δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές δομές, που θεωρούμε δικαίωμα όλων των εργαζομένων την σταθερή και μόνιμη δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, που απαιτούμε εδώ και τώρα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών. Να υπάρξει άμεση κρατική χρηματοδότηση των Δήμων. Να διασφαλιστεί η μισθοδοσία όλων των εργαζομένων. Καμία ιδιωτικοποίηση – καμία απόλυση. Έξω οι εργολάβοι από τους δήμους. Καμία επιχειρηματική – ανταποδοτική λειτουργία των υπηρεσιών των δήμων.

Οργάνωση στο σύλλογο, οργάνωση μέσα στο χώρο δουλειάς, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, κάθε άλλη μορφή αγώνα που κρίνεται πρόσφορη και ικανή να αυξήσει τη λαϊκή αγωνιστική μάζα που απαιτείται για να βγει σε πέρας η δύσκολη ανάβαση που είναι μπροστά. Δεν υπάρχει καμιά συνταγή, ούτε μαλακή ούτε σκληρή, που μπορεί να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Οι εργαζόμενοι πρέπει όλοι μαζί να αποφασίσουμε ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι η μόνη εναλλακτική λύση και πρέπει οι ίδιοι να τη δρομολογήσουμε παλεύοντας για το δικό μας δρόμο ανάπτυξης με λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Επειδή τα πράγματα είναι όπως είναι, τα πράγματα δεν θα παραμείνουν όπως είναι» όπως λέει και ο Δήμαρχος Βόλου στο επίσημο διαδικτυακό blog του, παρερμηνεύοντας όμως τον Μπέρτολντ Μπρεχτ που μιλάει για αλλαγή της κοινωνίας με ανατροπή της εξουσίας και όχι βέβαια για τη διαχείριση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.