Του
μαρτυρίου θεατές,
της
κόλασης περιηγητές,
άφρονες
-όπου
νομίσαν οι σταυροί πως στήθηκαν για
άλλους-
στους
δρόμους αντικρίζουμε ψυχές
να
ρέβουν γύρω θλιβερές
και
'μεις τις προσπερνάμε.
Μας
έγινε ο θάνατος συνήθεια,
η
ανθρωπιά μας λες και χάθηκε απ' τα στήθια,
της
κόλασης, τριγύρω, τη μανία,
τη
βλέπουμε του Χόλιγουντ ταινία.
Δειλός
και 'γω μεσ' στους δειλούς
να
προσπερνάω τους σταυρούς
και
να 'ναι οι δρόμοι της Αθήνας
μια
σύγχρονη Αππία.
Είναι
των άλλων τα παιδιά
-που
επέσαν τόσο χαμηλά-
δεν
είναι τα δικά μας.
Είναι
των άλλων οι χαρές
-όπου
πετρώσανε στο χτες-
δεν
είναι οι δικές μας.
Μα
θα 'ναι οι δίκες φοβερές
το
ίδιο και οι ποινές μας.
Βαγγέλης
Γ. Κοσμάς
Αγαπητέ μου Βαγγέλη σε περήμενα.Ήτανε σίγουρη η ψυχή μου ότι αυτές οι μέρες δεν θα άφηναν ασυγκίνητο έναν άνθρωπο σαν και εσένα.Έχω συγκλονηστεί!Και μόνο στη σκέψη της Απποίας Οδού,κάθε ανθρώπινη ψυχή τρίζει συθέμελα.Κανείς όμως δεν κάθετε να να σκεφτεί ότι αυτός εκεί πάνω είμαι εγώ.Μόνο σαν φτάσεις στο τελευταίο σκαλοπάτι,υπάρχει μιά περίπτωση να καταλάβεις.Μόνο να μην είναι αργά για να μετανοιώσεις.Μόνο να μην είναι πολύ αργά για να μετανοιώσεις που έφτιαξες ένα καινούργιο σταυρό με τα ίδια σου τα χέρια...που άφησες να σε σταυρώσουν,γιατί φοβήθηκες αυτούς που τους έφαγαν τα όρνια.Θέλω να σου γράψω πολλά,αλλά η ψυχή μου αντιδράει,το υποσυνείδητό μου με κατηγορεί...Γιατί και γω δειλός μες τους δειλούς...Θυμάμαι τους δρόμους της Αθήνας αλλιώς,τότε που κοιμόμασταν στις αυλές και είμασταν όλοι ίσοι.Τώρα δεν θέλω να ξαναπάω,γιατί ντρέπομαι."Γιατί ντρέπομαι που έχω να φάω" όπως είχε πει και ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης όταν πήγε στην Αιθιοπία και αντίκρυσε ψυχές που δεν φταίγαν σε τίποτα. Αλλοίμονο στη ώρα της δίκης,καρφιά ή σχοινί ή... τίποτα?Ανάλογα, πόσο βαρύ είναι αύτο που κουβαλάς.Και η ποινή πάντα ίδια για όλους.Αιτιολόγηση:Απλά έπρεπε να το είχες καταλάβει από νωρίς,είχες τη δυνατότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συγχαρητήρια και ένα ευχαρηστώ είναι λίγο,δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω.
Καλή Ανάσταση σε όλους και γρήγορα
Βαγγέλη είσαι φοβερος!!!Ένα μάθημα για όλους μας!!!Μας χρειάζονταν...Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΕ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΡΑΒΟ.ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ,ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΛΥΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΚΝΟ ΣΟΥ ΛΟΓΟ,ΜΠΟΥΝΙΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ,ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ,ΝΑΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ,ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΟ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.ΜΟΥ ΕΔΟΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΣΥ ΑΓΑΠΗΤΕ ΒΑΓΓΕΛΗ.ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙΣ.ΜΠΡΑΒΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ ΒΑΓΓΕΛΗ.ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΜΙΑ ΤΥΧΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΟΥ ΗΤΑΝ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ ΠΩ ,ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ,ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ.ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ,ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ.ΣΕ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ,ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή