«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί γιατί δεν θα ‘χουν αγάπη στα δέντρα»

 Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Κάθε καλοκαίρι η πατρίδα μας, δυστυχώς, πλήττεται από πολλές πυρκαγιές, άλλοτε από κάποιο τυχαίο γεγονός, άλλοτε από κάποια εγκληματική αμέλεια, άλλοτε όμως και από εσκεμμένη ανθρώπινη ενέργεια. 

Ας ευχηθούμε όλα τα παραπάνω να αποτελέσουν αφορμή προβληματισμού για τη σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος βλέπει τη φύση ως πηγή πλούτου που την εξουσιάζει και την κάνει ότι θέλει. Δυστυχώς με την απληστία και το εγωισμό του, παριστάνει το αφεντικό του πλανήτη και καταστρέφει όσα ο ίδιος δεν δημιούργησε… 

Ας δούμε όμως τι λένε οι άγιοι της Εκκλησίας μας για το θέμα αυτό. 

Ο Θεός μας όρισε οικονόμους της φύσης «οικονόμος καλός ποικίλης Χάριτος Θεού» (Α΄ Πέτρου 4,10) και μας εμπιστεύτηκε για λίγο τον κόσμο κι εμείς, όσο κρατήσει η ζωή μας, πρέπει να είμαστε ευγενικοί με τη φύση. 

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938) αντιμετώπιζε με ασυνήθιστη συμπόνια κάθε τι ζωντανό, τα ζώα και κάθε κτίσμα, μάλιστα δίδασκε πως άνευ ανάγκης, ούτε ένα φύλλο δεν πρέπει να κόβεται από το δέντρο, ούτε αγριολούλουδο δεν θα πρέπει να πατιέται, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού και αγκαλιάζει όλη την ύλη ακόμα και το απλό χορταράκι. 

Ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1888-1970) της Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Πάτμο συνήθιζε να λέει: «Γνωρίζετε πως ο Θεός μας έδωσε μία ακόμη εντολή, που δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή; Είναι η εντολή να αγαπάτε τα δέντρα». Πίστευε, πως όποιος δεν αγαπούσε τα δέντρα δεν αγαπούσε το Χριστό. «Όταν φυτεύετε ένα δέντρο», έλεγε, «φυτεύετε ελπίδα, φυτεύετε ειρήνη, φυτεύετε αγάπη και θα λάβετε τη χάρη του Θεού».  Ήταν ένας οικολόγος πολύ πριν η οικολογία έρθει στην επικαιρότητα.  Ακούγοντας τις εξομολογήσεις των χωρικών, τους έβαζε ως επιτίμιο, να φυτέψουν ένα δέντρο.  Και δεν ήταν μόνο αυτό: ο ίδιος περιφερόταν στο νησί για να δει πως πηγαίνουν τα επιτίμια των χωρικών, να δει αν τα πότιζαν τακτικά και αν τα φρόντιζαν.  Το παράδειγμα και η επίδρασή του μεταμόρφωσαν το νησί: εκεί που πριν ογδόντα χρόνια το νησί ήταν γεμάτο γυμνές πλαγιές, σήμερα φύονται πεύκα και ευκάλυπτοι.  «Να αγαπάτε τα δέντρα», επέμενε.  

Οι Άγιοι λοιπόν, χωρίς να σπουδάσουν τους νόμους της φύσης, τη γνώριζαν και τη ζούσαν σε βάθος λόγω της αγαπητικής ένωσης τους με τον Ποιητή του κόσμου. Επαναφέρουν τον εαυτό τους ως κυρίαρχο και οικονόμο, στην αρμονική και φιλική σχέση με τον κόσμο, όπως ήταν στην προπτωτική κατάσταση, καθώς δέχονται την φύση ως ευλογία και δώρο του Θεού. 

Το ίδιο καλούμαστε να κάνουμε και εμείς σήμερα, με την προσευχή και την αγάπη να ενωθούμε με τον Θεό και ταυτόχρονα με όλη τη κτήση. Τότε η φύση θα γίνει για εμάς παράδεισος και εμείς οι άνθρωποι θα κινούμαστε σε αυτή με φυσικότητα, αρμονία και αγάπη ως αχώριστο μέρος της. 

Χ. Ν. Κρουσουλούδης 

Θεολόγος καθηγητής 

Γυμνάσιου Σκοπέλου

 Γυμνασίου ΛΤ Γλώσσας Σκοπέλου 

Υ.Γ. Το δέντρο της φωτογραφίας βρίσκεται στον περιφερειακό δρόμο της Χώρας Σκοπέλου, πάνω σε δημόσιο πεζοδρόμιο, στον χώρο ανάμεσα στη βιοτεχνία παρασκευής της ντόπιας σκοπελίτικης τυροπιτάς και το πρώην «Φιλίππειο».