Ημέρα Δημοκρατίας…

Γράφει η

Σκλάβου Νίκη

Φιλόλογος

Ημέρα Δημοκρατίας λοιπόν η προχθεσινή και γίναμε μάρτυρες μιας νέας πραγματικότητας στα δημόσια σχολεία μας: την είσοδο ένστολων κατασταλτικών δυνάμεων (της αστυνομίας με πλήρη εξάρτυση) στο προαύλιο του σχολείου, προς βοήθεια της δημοτικής αρχής του τόπου.

Υπερβάλλον ζήλος ή ατόπημα;

Μιλάμε για ένα σχολείο με ιστορία…

Ιστορία που καταγράφεται τόσο στα Γενικά αρχεία του κράτους (ΓΑΚ) όσο και στις σελίδες του εξαίρετου πάτερ Κων. Καλλιανού.

Γράφει λοιπόν η κα Αννίτα Πρασσά, διευθύντρια των Γ.Α.Κ. στο νομό Μαγνησίας, στις 15/09/2020 στην εφημερίδα τα Νέα: Τα παλιότερα σχολικά αρχεία που σώζονται στην Ελλάδα είναι τα αρχεία του Ελληνικού σχολείου της Σκοπέλου και ξυπνούν μνήμες από την εκπαιδευτική διαδικασία άλλων εποχών την ώρα που τα σχολεία μας ανοίγουν εν μέσω πανδημίας με ένα τρόπο που θα γραφτεί στην ιστορία.

Το σχολείο της Σκοπέλου (σχολαρχείο, ημιγυμνάσιο, αστικό) ιδρύθηκε το 1725 από τον Στέφανο Δαπόντε (πατέρα του Καισάριου), δάσκαλο και πρεσβευτή της Αγγλίας στη Σκόπελο. Γιατί λοιπόν στη Σκόπελο και όχι στα άλλα νησιά;

Μα φυσικά οι Σκοπελιτες, εύποροι και πολυταξιδεμένοι, έβλεπαν την παιδεία ως μέσο καλυτέρευσης των συνθηκών της ζωής τους. Έβλεπαν το σχολείο ως κοιτίδα καλλιέργειας του σπόρου της Ανεξαρτησίας.

Οι Bόρειοι Σποράδες συμπεριλαμβάνονταν στο Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας του 1830 τη στιγμή που η υπόλοιπη Θεσσαλία απελευθέρωθηκε το 1881. Το νησί λοιπόν γνώριζε πνευματική άνθηση (οι διαφωτιστές Δανιήλ Φιλιππίδης και Γρήγορης Κωνσταντάς το είχαν επισκεφθεί ήδη το 1791).

Μέσα σε τέτοιο κλίμα μαθήτευσαν στο σχολείο της Σκοπέλου αρκετές εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο πατέρας του Νιρβάνα, η Ευφροσύνη Σαμαρτζιδου, πρώτη γυναίκα εκδότρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Και ο κατάλογος των προοδευτικών ανθρώπων στο σχολείο μας συνεχίζεται.Το 1841 βλέπουμε στα ψηφιοποιημενα αρχεία (η προσπάθεια αυτή είχε ξεκινήσει από την κα Σπηλιωτη, υπεύθυνη τότε της βιβλιοθήκης μας) τα βασικά μαθήματα να είναι η "ελληνική ιστορία εξ αρχής",τα "γαλλικά εξ αρχής" και η "καλλιγραφία κατ' οικον". Κύριο μέλημα του σχολείου να παρέχεται βοήθεια στους άπορους μαθητές.

Η προσπάθεια αυτή δεν έσβησε ούτε την περίοδο της ιταλογερμανικής Κατοχής. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του κ. Γ. Σισκου στις Βόρειες Σποράδες μαθαίνουμε ότι τρεις εξέχοντες ντόπιοι δάσκαλοι: ο Ανδρέας Κουκορινης, ο Μάριος Μωραΐτης και ο Πελοπίδας Σίσκος ανέστησαν στην ουσία το σχολείο εθελοντικά, αμισθί και χωρίς να είναι διορισμένοι.

Άλλες εποχές θα μου πείτε, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Ανδρέας Κουκορίνης ερχόταν για να διδάξει από τη Γλώσσα στη Σκόπελο με τα πόδια..!

Μαθητές λοιπόν αυτού του σχολείου υπήρξαν και οι γιατροί μας (Ν. Ζαχαριαδης, Σ. Αστεριαδης) οι οποίοι σήκωσαν ολόκληρο το "σύστημα υγιείας" της Σκοπέλου στις πλάτες τους.

Τα σημερινά λοιπόν παιδιά (συνυφασμένη η λέξη παιδί με το παιδεύω, ως εκπαιδεύω αλλά και ως βασανίζω) προέβησαν σε απερίσκεπτη ενέργεια. Μήπως να αναρωτηθούμε όμως αν τα παιδιά αυτά τα εμπαίζει το Υπουργείο Παιδείας ή "Υπουργείο χάριν παιδιάς", όπως το είχε βαφτίσει και ο Γ. Καλάντης και το οποίο "παίζει εν ου παίκτοις" με το φιάσκο της μάσκας; Και επιπλέον μέσα σε τέτοιες ιδιαίτερες συνθήκες οι "αρμόδιοι" μας φέρνουν και στο προαύλιο του σχολείου την αστυνομία να συνετίσει εφήβους! Αν είναι δυνατόν..!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Σκλάβου Νίκη

Φιλόλογος