Μία ηλικιωμένη γυναίκα καλείται από την Αστυνομία να απολογηθεί ως ύποπτη για άσκηση παράνομης βίας. Πρόκειται για μία 76χρονη, κάτοικο της Μεγάλης Παναγιάς Χαλκιδικής, που έχει λάβει κλήση από την Αστυνομία για να προσέλθει και να δώσει ανωμοτί κατάθεση για άσκηση παράνομης βίας.
Όπως αναφέρεται στη δικογραφία, η ηλικιωμένη μαζί με άλλους κατοίκους της Μ. Παναγιάς, που επίσης έχουν δεχτεί κλήσεις για ανωμοτί κατάθεση για την ίδια κατηγορία, έκλεισαν το δρόμο και...
παρεμπόδισαν λεωφορείο με εργαζόμενους της «Ελληνικός Χρυσός» να πάνε στο χώρο εργασίας τους.
Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε γίνει γνωστή μέσω του τύπου κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων των κατοίκων της Χαλκιδικής καθώς η φωτογραφία της είχε δημοσιευθεί σε εφημερίδες και διαδίκτυο, όταν είχε σταθεί μπροστά στους πάνοπλους αστυνομικούς λίγο πριν αυτοί επιτεθούν με χημικά και δακρυγόνα στην Μεγάλη Παναγιά.
Η Αστυνομία ερμηνεύει το κλείσιμο του δρόμου σαν άσκηση παράνομης βίας και καλεί περίπου 25 άτομα για ανωμοτί κατάθεση. Μεταξύ αυτών και η 76χρονη γυναίκα.
Την ίδια κατηγορία αντιμετωπίζουν ακόμη 11 άτομα, κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, για παρόμοια διαμαρτυρία που σημειώθηκε στις 22 Απριλίου 2013.
το 1968 ειχαν βαλει φυλακη καποιοι ...εξυπνοι στην ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑΝ 80 ΕΤΩΝ ΜΗΠΠΩΣ Κ ΚΑΝΕΙ ......ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΧΝΙΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΑ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ
ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΤΗΣ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.
ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
Δ.ΘΕΟΔΩΡΕΛΛΗΣ
Το 1965, πήγαινα πρώτη δημοτικού, στο Περιστέρι ήρθαν μ' ένα μεγάλο καμιόνι κάποιοι και γκρέμισαν με δυναμίτες το γιαπί μιας οικογένειας που ζούσε στο ίδιο οικόπεδο σε μια παράγκα μέχρι να χτίσουν γιατί το οικόπεδο ήταν εκτός σχεδίου. Ο ιδιοκτήτης, φτωχός άνθρωπος, έκλαιγε και παρακαλούσε, η γυναίκα του είχε λιποθυμήσει, όλοι φώναζαν μα τίποτα δεν τους σταμάτησε. Όταν έφευγαν ο κόσμος που ήταν μαζεμένος, πολύς κόσμος, άρχισε να τους ρίχνει πέτρες. Εκείνοι άρχισαν να πυροβολούν. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει. Μια σφαίρα χτύπησε έναν άντρα λίγα μέτρα πιο πέρα από μένα και τη μάνα μου, που με κρατούσε από το χέρι και τρέχαμε κι εμείς έχοντας στην αγκαλιά της το δίχρονο αδερφό μου. Το άσπρο του πουκάμισό έγινε κατακόκκινο και έπεσε νεκρός. Εκείνη η εικόνα παραμένει μέσα μου ολοζώντανη...Κι ως τώρα παρ' όλα τα όνειρα και τις ελπίδες μου -και όλου του κόσμου- τα πράγματα γίνονται όλο και πιο άγρια, όχι πια μονάχα στην Αθήνα, παντού...Χθες είδαμε και ζήσαμε πρωτόγνωρες στιγμές για τη Σκόπελο... Είδαμε συμπατριώτες μας με χειροπέδες να αποβάλλονται από την περιουσία τους συνοδευόμενοι από αστυνομικούς ντυμένους με κουκούλες, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στο νησί μας...Τί χειρότερο απομένει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣάσα Καραγιαννάκη