Ταξίδια στη θάλασσα των ψυχών

Ο πολιτιστικός σύλλογος «Η Σκιάθος» σας προσκαλεί το Σάββατο 2 Μαρτίου στις 6:30 μμ, στο Πνευματικό Κέντρο των Ιερών Ναών Σκιάθου, στην ομιλία «Ταξίδια στη θάλασσα των ψυχών» της Ιστορικού-Αρχαιολόγου κας Συραϊνώ Διονυσίου-Κορωνιού.

Η κα Συραϊνώ Διονυσίου-Κορωνιού θα μοιραστεί με τους παρευρισκόμενους τις εμπειρίες της από το σπουδαίο έργο που επιτελεί εδώ και χρόνια στην Ιεραποστολή της Κένυας, όπου διδάσκει, εθελοντικά, την Ελληνική γλώσσα στους Ιεροσπουδαστές του Θεολογικού Σεμιναρίου, Μακάριος ο Γ΄, στο Ναϊρόμπι.

Πρόσφατα είχαμε τη χαρά και την τιμή να γνωρίσουμε το σπουδαίο μελετητικό έργο της κας Κορωνιού, που αφορά στην μελέτη που είχε...
εκπονήσει για τα μνημεία ιδιαίτερης Τέχνης του κοιμητηρίου, ένα ιδιαίτερο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Σκιάθου.

Έχει συντάξει, μεταξύ άλλων, αρχαιολογικές μελέτες για την εκκλησία της Παναγίας Λιμνιάς, για το εξωκλήσι Παναγία Ντουμάν και για άλλα μνημεία. Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά.

Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της δράσης της είναι αυτή της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στην ιεραποστολή της Κένυας, έχοντας διανύσει μια πολύ αξιόλογη πορεία, ως εκπαιδευτικός, η συνταξιούχος καθηγήτρια κ. Κορωνιού-Διονυσίου, δραστηριοποιείται, ενεργά, στους κόλπους της Μητρόπολης της Κένυας, συνδράμοντας εθελοντικά το έργο, που επιτελείται, επί σειρά ετών.

Η κα Συραϊνώ Κορωνιού - Διονυσίου, σύζυγος του αείμνηστου ιατρού Μιχάλη Διονυσίου, μητέρα δύο παιδιών, του Παναγιώτη και του Μάνου και γόνος επίλεκτης οικογένειας της Σκιάθου, από το 2007, προσφέρει, ακούραστα, το απόθεμα της αγάπης της σε χιλιάδες παιδιά της Κένυας, προσεγγίζοντας, με μητρική στοργή, άρρωστα, ορφανά και ταλαιπωρημένα παιδιά, τα οποία την αποκαλούν «μαμά Νίνα», εκφράζοντας με αυθορμητισμό την απέραντη ευγνωμοσύνη τους.

Τα δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα που της στέλνουν τα παιδιά της Κένυας, το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που αποτυπώνει φωτεινά χαμόγελα ελπίδας, οι σημειώσεις και οι σκέψεις της κ. Κορωνιού, συνθέτουν ένα συγκινητικό οδοιπορικό προσφοράς.

Το επίκεντρο της εθελοντικής δράσης που αναπτύσσει η συμπολίτισσα εκπαιδευτικός είναι το Ναϊρόμπι της Κένυας, έδρα της Μητρόπολης Κένυας, η οποία φροντίζει με λόγο και έργο, χιλιάδες ιθαγενείς. «Διδάσκω Ελληνικά το πρωί στους ιεροσπουδαστές που χειροτονούνται, εν συνεχεία σε ιερείς, ενώ τις υπόλοιπες ώρες επιμελούμαι τις γραφικές εργασίες της Μητρόπολης, την αλληλογραφία, διορθώνω τα κείμενα του Μητροπολίτη Κένυας κ. Μακάριου, τα οποία μου υπαγορεύει εκείνος και επιμελούμαι των εκδόσεών τους» εξηγεί η κ. Διονυσίου, η οποία είναι διαρκώς κοντά στον άνθρωπο, τους ιθαγενείς, τα ορφανά παιδιά. «Επισκεπτόμαστε δύο φορές την εβδομάδα το ορφανοτροφείο μας και παράλληλα τα ορφανοτροφεία που βρίσκονται σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Στο κεντρικό ορφανοτροφείo του Νιέρι φιλοξενούνται εκατό, περίπου, παιδάκια, τα οποία βρίσκουμε, κυριολεκτικά, πεταμένα στο δρόμο, καθώς είτε ο ένας, είτε και οι δύο γονείς τους, έχουν φύγει από τη ζωή, χτυπημένοι από τη μάστιγα του έιντς. Έτσι, αυτά τα δύσμοιρα μωρά αποτελούν βάρος δυσβάσταχτο για τους συγγενείς που καλούνται να τα φροντίσουν, ενώ οι ίδιοι στερούνται των στοιχειωδών μέσων, ώστε να συντηρηθούν. Γι’ αυτούς η μόνη λύση, η λύση απελπισίας, θα έλεγα, είναι να τα εγκαταλείπουν» αναφέρει η κ. Κορωνιού. Η ίδια σημειώνει πως «είναι παιδιά που δεν έχουν γευτεί τη μητρική φροντίδα, τη ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς, το τρυφερό μητρικό χάδι» και προσθέτει ότι «πολλά είναι μολυσμένα με τον ιό του aids».

Η νοερή περιήγηση της κας Κορωνιού-Διονυσίου στην πονεμένη Αφρική, επικεντρώνεται στα πρόσωπα των παιδιών, που αναζητούν δρόμους ελπίδας, προκειμένου να επιβιώσουν. «Τα παιδιά είναι δεμένα μαζί μας, επισημαίνει η ίδια, νιώθουν ευγνωμοσύνη, διότι τα αντιμετωπίζουμε ισότιμα, με αγάπη και φροντίδα. Χίλια παιδιά με αποκαλούν “μαμά”» και αναπολώ με συγκίνηση τις στιγμές που μοιραζόμαστε στις ώρες της μελέτης, στις γιορτές, όπου τρώμε όλοι μαζί, μας παρουσιάζουν χορούς, μας προτρέπουν να χορέψουμε κι εμείς μαζί τους και δεν σταματούν να εκφράζουν την αγάπη τους. Νιώθουν ευγνωμοσύνη και το μόνο που ζητούν είναι ένα χάδι, τίποτα περισσότερο. Τα μικρά παιδάκια με κοιτάζουν με τα μεγάλα παραπονεμένα ματάκια τους και νιώθω ότι μου ζητούν να τα αγκαλιάσω», προσθέτει με συγκίνηση η ίδια.

Οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό σε ώρες περισυλλογής είναι πολλές καθώς εναλλάσσονται τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης. «Από την μια πλευρά, αναφέρει η ομιλούσα, θυμάμαι τις χαρούμενες στιγμές όταν τρώμε όλοι μαζί, όταν τους μαθαίνω ελληνικά τραγούδια, τα οποία αποδίδουν έξοχα με τις ωραίες φωνές τους. Όταν ψέλνουν στην εκκλησία, στα ελληνικά αλλά και στην Σουαχίλι, συνεχίζει η ίδια, έχουν τον ρυθμό και την κίνηση μέσα τους». Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι σκοτεινές εικόνες «από τα ορφανοτροφεία, τα μικρά παιδάκια που εγκαταλείπονται στους δρόμους» και η σκέψη που κυριαρχεί είναι η επάνοδος στην χώρα που «διψάει για ζωή, γνώση και αλήθεια», με γνώμονα «την αγάπη που προσφέρεται» ως αχτίδα φωτός στο σκοτάδι του πόνου και της απελπισίας.