Μπορώ και χωρίς αυτά / Συνέντευξη με την εκπαιδευτικό - συγγραφέα Έλενα Νταβλαμάνου

Μία νέα συγγραφέα φιλοξενούμε σήμερα στην Εφημερίδα «Βόρειες Σποράδες», που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της Βιβλίο, μια παιδική ιστορία (που ίσως θα ήταν διδακτική και για ενήλικες) που αναφέρεται στην πλεονεξία και το ρατσισμό.

Η Έλενα Νταβλαμάνου είναι εκπαιδευτικός στο Δημοτικό Σχολείο «Αγιος Ιωσήφ» του Βόλου, υπεύθυνη του τμήματος Δημιουργικής Έκφρασης παιδιών του Εκπαιδευτικού Φορέα «Πολίτες Εν Γνώσει».

Το βιβλίο θα πρωτοπαρουσιαστεί (κλικ) στη Σκόπελο το Σάββατο 12 Ιουλίου στις 12 το μεσημέρι στο Skopelos Village, ενώ την επομένη ημέρα την Κυριακή 13 Ιουλίου στις 11 το πρωί στη Σκιάθο στο Μπούρτζι στον προαύλιο χώρο του πρώην Δημοτικού Σχολείου. 

Χορηγός επικοινωνίας είναι η Εφημερίδα Βόρειες Σποράδες

Κα Νταβλαμάνου σας καλωσορίζουμε στην εφημερίδα «Βόρειες Σποράδες». Είναι το πρώτο σας βιβλίο αυτό που θα παρουσιάσετε για πρώτη φορά στο νησί της Σκοπέλου το Σάββατο στις 12 και στη Σκιάθο την Κυριακή στις 13 Ιουλίου, η ερώτηση λοιπόν έχει δύο σκέλη γιατί παιδικό βιβλίο και γιατί η πρώτη παρουσίαση στις Βόρειες Σποράδες.

Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω για το καλωσόρισμα. Είμαι πολύ χαρούμενη για την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου με τον τίτλο «Μπορώ και χωρίς αυτά» από τη ΔΥΑΣ Εκδοτική. Επέλεξα να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά για πολλούς λόγους. Λόγω επαγγέλματος έρχομαι σε επαφή με πολλά παιδιά, ως δασκάλα αναπτύσσω μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους, αφουγκράζομαι τις ανησυχίες τους, μοιράζομαι μαζί τους μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους και ζω από κοντά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Θέλησα λοιπόν να γράψω μια παιδική ιστορία που πραγματεύεται έννοιες που απασχολούν τα σημερινά παιδιά όπως φιλία, ρατσισμός, πλεονεξία κλπ. και να περάσω κάποια μηνύματα για την προσέγγισή τους.  Οι δύο πρώτες παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν στη Σκόπελο και στη Σκιάθο και είμαι ενθουσιασμένη γι’ αυτό γιατί αγαπώ πολύ τις Βόρειες Σποράδες, οι κάτοικοι ήδη από...

την αρχή αγάπησαν το βιβλίο, η βοήθειά τους είναι πολύτιμη και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι’ αυτό. Εξάλλου είναι όμορφο να μπορεί να κάνει κανείς διακοπές συντροφιά με ένα βιβλίο!

Πως νιώσατε όταν πήρατε το βιβλίο στα χέρια σας, ποια συναισθήματα κυριάρχησαν;

 Πολλά τα συναισθήματα, τόσα που δεν περιγράφονται! Χαρά, συγκίνηση, περηφάνια. Σαν να κράτησα στα χεριά μου ένα παιδί που το γέννησα εγώ!

«Μπορώ και χωρίς αυτά» ο τίτλος του Βιβλίου, θα ταίριαζε μια ανάλογη ιστορία και σε μια έκδοση για ενήλικες, και τελικά είναι η παιδεία θέμα οικογένειας;

Δυστυχώς βιώνουμε όλοι μας, εδώ και καιρό την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Έχουμε αναγκαστεί, μεγάλοι και μικροί, να μπορούμε και χωρίς αυτά… χωρίς τα περιττά πράγματα στη ζωή μας. Έχουμε βιώσει στο παρελθόν εποχές με αφθονία υλικών και υπερκατανάλωση. Η βασική φράση που υπάρχει στην περίληψη του βιβλίου «Σήμερα έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε όμως όλα όσα έχουμε;» νομίζω πως περικλείει την ουσία του πράγματος. Πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση και κυρίως τα παιδιά να αντιληφθούν την αξία των συναισθημάτων στη ζωή τους και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Βέβαια αυτό προϋποθέτει παιδεία και συνεργασία οικογένειας και σχολείου προς αυτή την κατεύθυνση. Οι μεγάλοι πάντα αποτελούσαν και αποτελούν το πρότυπο για τα παιδιά τους. Είναι αυτοί που με τη στάση τους θα τα καθοδηγήσουν μια θα τα βοηθήσουν να αντιληφθούν πού βρίσκεται η πραγματική ευτυχία. 

Χωρίς να μας αποκαλύψετε το τέλος της παιδικής σας ιστορίας, τι πραγματεύεται ακριβώς και σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;

Θεωρώ, αν και ακούγεται παράξενο, πως είναι μια ιστορία για όλους. Και για ενήλικες και για παιδιά. Για ενήλικες που ίσως έχουν χάσει το δρόμο της πραγματικής ευτυχίας που κατά τη γνώμη μου βρίσκεται στην προσφορά στον άνθρωπο που έχει ανάγκη – όχι μόνο ανάγκη από υλικά αγαθά αλλά και συναισθηματική στήριξη ή μια αγκαλιά – και για τα παιδιά που δεν αντιλαμβάνονται σωστά την έννοια της πραγματικής φιλίας, των ίσων δικαιωμάτων όλων των παιδιών, το σωστό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι οποιεσδήποτε δυσκολίες μέσα στην οικογένεια. 

Θεωρείτε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι και οι πιο «εξειδικευμένοι συγγραφείς» για τη συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου ή υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα που θα μπορούσαν να πράξουν κάτι ανάλογο;

Δεν υπάρχει συνταγή νομίζω για να γίνει κανείς συγγραφέας ή το επάγγελμά του να συμβάλλει σε αυτό. Αν κάποιος αγαπά το διάβασμα και το γράψιμο και έχει ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά σίγουρα μπορεί να καταθέσει κάτι από τη ψυχή του. Σίγουρα ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων πρέπει να είναι πιο ευαισθητοποιημένος ως προς τα παιδιά και τη ψυχολογία τους. Η ευαίσθητη ψυχή των παιδιών χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς και ένας εκπαιδευτικός είναι εκ των πραγμάτων πιο κοντά σ’ αυτό.

Όταν ένας συγγραφέας πάρει στα χέρια του το βιβλίο, θεωρώ πως στο μυαλό του έχει ήδη έτοιμη την επόμενη κίνηση, να περιμένουμε ακόμα μια παιδική ιστορία από εσάς ή κάτι διαφορετικό; 

Ένας συγγραφέας δεν σταματάει να γράφει. Και γράφει όχι μόνο όσα εκδίδονται και διαβάζει το κοινό αλλά και για προσωπική του λύτρωση, προσωπική του ανάγκη. Όντως είναι έτοιμη και η επόμενη συγγραφική μου προσπάθεια αλλά προς το παρόν εύχομαι το Βιβλίο μου «Μπορώ και χωρίς αυτά» να διαβαστεί, να αγαπηθεί και να μιλήσει στις καρδιές όσο περισσότερων παιδιών γίνεται.