Το Φεστιβάλ που θα κάναμε

Τέτοιες μέρες στα στενά της Σκοπέλου θα κυκλοφορούσαν χορευτές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τέτοιες μέρες η μεγάλη γιορτή παράδοσης και πολιτισμού  θα έκανε τη Σκόπελο σημείο αναφοράς σε όλη την Ελλάδα.  Αρχές Ιουλίου είχε προγραμματιστεί το φεστιβάλ το 2020 και τις ίδιες ημερομηνίες θα γινόνταν και φέτος.

Χρώματα, υφάσματα, φορεσιές, παραδοσιακοί σκοποί, χορευτές και συνοδοί θα ξεπρόβαλαν από κάθε στενό προς το λιμάνι της Χώρας για να ξεκινήσει η μεγαλειώδης παρέλαση.  Η παρέλαση που μένει αξέχαστη σε όλους τους παρευρισκόμενους και την μνημονεύουν από άκρη σε άκρη της Ελλάδας.

Εθελοντές κάθε ηλικίας από την Σκόπελο και όλη την Ελλάδα όλες τις προηγούμενες μέρες θα ζούσαν αυτή τη μεγάλη γιορτή χαράς και πολιτισμού και σαν μικρά ζιζάνια θα κολλούσαν αφίσες, θα έβαφαν ταμπέλες, θα κρεμούσαν Banners, θα έβαζαν την ψυχή τους για αυτό το μεγάλο πάρτυ. Αυτοί οι εθελοντές που ξεκίνησαν τόσο δα παιδάκια και έγιναν έφηβοι και παρέσυραν και άλλους μαζί τους σε αυτή την μεγάλη εμπειρία. Που η προσφορά τους, τους έχει σημαδέψει, τους έχει καθορίσει και τους έχει προσφέρει πολλές ανεπανάληπτες στιγμές.

Ο πράσινος φάρος θα γινόταν σημείο καλωσορίσματος των φιλοξενουμένων μας με το πιο απρόβλεπτο party του καλοκαιριού για να αρχίσει το φεστιβάλ με χαμόγελα και χαρά και όλα αυτά με το φυσικό σκηνικό της φωτισμένης Χώρας της Σκοπέλου στο φόντο.

Οι γείτονες στο Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Σκοπέλου θα ζαλίζονταν από τους παραδοσιακούς σκοπούς όλες τις ώρες, στην προσπάθεια να γίνουν όλες οι πρόβες σωστά για να είναι ευχαριστημένα όλα τα συγκροτήματα και να δοκιμάσουν την εμφάνιση τους στην σκηνή με την εξαιρετική μας ορχήστρα.

Ο Κωστής θα έστηνε μέρες τώρα τα καινούρια του μηχανήματα για να δοκιμάσει τον ήχο και το φως ενώ τα ξενοδοχεία του οικισμού, θα έστρωναν τα πιο λευκά τους σεντόνια για να υποδεχτούν τους χορευτές και τα εστιατόριά τα ωραιότερα τραπεζομάντηλα τους. Τα μουσεία μας, θα ετοιμαζόντουσαν για να δείξουν στους καλεσμένους μας τον λαογραφικό πλούτο του νησιού. Σε μια παραλία του νησιού που θα κάναμε κατάληψη για το γνωστό beach party θα γίνονταν μαθήματα παραδοσιακού χορού από μια άλλη χώρα, εξωτική. Τα μπαούλα θα άνοιγαν και θα ετοιμάζονταν οι αρχοντικές νυφικές μας φορεσιές για την μεγάλη τους μέρα.

Όλα αυτά θα γινόντουσαν αν δεν υπήρχε ο Covid-19. Αυτός που έχει κλείσει τους Συλλόγους 1½ χρόνο τώρα και έχει αφήσει τους χορευτές χωρίς σημείο αναφοράς και έκφρασης, θα γινόντουσαν αν οι άνθρωποι δεν φοβόντουσαν να αγκαλιαστούν, να αγγιχθούν, να φιληθούν.  Ένα φεστιβάλ είναι χαρά, είναι διασκέδαση, είναι φιλίες, γνωριμίες, συνεργασίες, ασφάλεια… Είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.

Αν δεν μπορεί να είναι όλα αυτά τότε καλύτερα να γίνει ξανά όταν οι άνθρωποι θα αγκαλιάζονται ξανά, όταν οι άνθρωποι δεν θα διστάζουν να πιαστούν χέρι χέρι να χορέψουν ρυθμούς από όλη την Ελλάδα, όταν άνθρωποι άγνωστοι θα γίνονται ένα, όπως η παράδοση μας ξέρει να κάνει με τους κυκλωτικούς χορούς. 

Το Φεστιβάλ είναι εδώ και όλοι εμείς, οι άνθρωποι του Φεστιβάλ, σας περιμένουμε…