![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](http://3.bp.blogspot.com/-uMNnM4QooMg/WlG7-Ow_yUI/AAAAAAABPB4/l087Ch6EBUQ_8akWrCPUacapUjsDHb5vQCK4BGAYYCw/s350/LOG%2BSPOR-%2B%25282%2529.png)
...ήταν όλοι εκεί!
Κατά την εξόδιο ακολουθία μίλησε για το έργο και την προσφορά του στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό του τόπου μας ο π. Αλέξιος, συνάδελφοι από τα σχολεία της περιοχής, παλαιοί και νέοι μαθητές του.
«Αγαπητέ μας δάσκαλε,
Εμείς οι μαθητές σου εκφράζουμε θλίψη και πόνο για την απώλειά σας. Κάνοντας μια αναδρομή στην παιδική μας ηλικία η πρώτη εικόνα που μας έρχεται είναι η δική σας. Εσεις μας διδάξατε τα πρώτα βήματα στο χορό. Με ποιόν θα χορέψουμε τώτα τον "ψαρά" και για ποιόν θα χτυπάμε παλαμάκια στο "ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας"; Τί να πρωτοθυμηθούμε; Τα αστεία σας στην τάξη; Την προσπάθειά σας να μας μεταδώσετε τη γνώση σας, την αγωνία σας για την ανάπτυξη του χωριού και του σχολείου μας...
...Είσαστε δίπλα μας σαν δεύτερος πατέρας μας και δάσκαλος της ζωής...
Οι μαθητές σου»
Στο φίλο και συμμαθητή Διαμαντή
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιονισμένη η ματιά
πώς να δει ουρανό να γιορτάσει;
Εδώ κάτω σκιά...
Η ψυχή σου το φως ας χορτάσει.
Αναμνήσεις βροχή
και το δάκρυ αρμύρα σε χιόνι.
Ηλιοφώτιστη αυγή
των φτερών σου τον πάγο να λειώνει.
Χειμωνιάτικο πουλί,χειμωνιάτικο,
να 'χεις του άγγελου το πέταγμα,
το αλάθητο.
Μάρω Βουδούρογλου Βλαχάκη