Μια ενεργεία κρατικού αυταρχισμού και αντιπερισπασμού

«Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν… είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».
Ρήγας Φεραίος

Με μια εισβολή των ΜΑΤ στις 4.30 τα χαράματα, η κυβέρνηση των Βενιζέλου και Σαμαρά έδωσε την χαριστική βολή στα εβδομήντα πέντε χρόνια δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Δυο μέρες αφότου κυρώθηκε στη Βουλή, το νομοσχέδιο-σκάνδαλο για τις άδειες ψηφιακής εκπομπής. 

Και αυτό για να εκτρέψει την προσοχή του κόσμου από τις νέες κωλοτούμπες μπροστά στην τρόικα και να οδηγήσει στη σιωπή μια ανεξάρτητη φωνή, που ιδιαίτερα στην περιφέρεια με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΤ, αποτελούσε ένα ελάχιστο αντίβαρο στην κρατική προπαγάνδα και τα εξωνημένα κανάλια των «νταβατζήδων».

«Νομικά ισχυρή» (και όχι νόμιμη) αποκάλεσε την πράξη της εισβολής ο ανεκδιήγητος Σίμος Κεδίκογλου. Αργότερα, το κυβερνητικό γαϊτανάκι θα συνεχίσει με επιδείξεις ύφους και ήθους από Φαήλους, Μιχελάκηδες, και Λαζαρίδηδες. Το μείζον επιχείρημα είναι ένα: «Η ΕΡΤ συμβόλιζε την προνομιακή δημοσιοϋπαλληλική ελίτ, και η κυβέρνηση ‘σπάει κατεστημένες αντιλήψεις’».

Η αλήθεια, είναι  ότι αυτό που βρίζουν ήταν και...

είναι δημιούργημα δικών τους πρακτικών –οι οποίες βέβαια αναπαράγονται ακλόνητες στην νέα ΔΤ,. Βεβαίως και τα κρούσματα αυτά υπήρξαν, ωστόσο ακόμα και εάν λάβει κανείς στενά τα οικονομικά δεδομένα υπόψη, η ΕΡΤ ακόμα και το τελευταίο έτος δεν έπαψε να είναι κερδοφόρα. Συνεπώς, όλα τα επιχειρήματα περί ‘εξοικονόμησης’ και εξυγίανσης, είναι έωλα και παραπλανητικά.

Κι αφού ισχύουν όλα αυτά, γιατί άραγε η λύση δεν προήλθε μέσα από την εξυγίανση της ΕΡΤ, το τσάκισμα των πελατειακών φέουδων και το άνοιγμα στην κοινωνία;

«Τι άραγε χάθηκε» με το «Μαύρο» στις τηλεοράσεις μας και την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Απλούστατα η ραδιοτηλεοπτική μας Ιστορία και Πολιτισμός, όσος δηλαδή είχε απομείνει στις κεραίες της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης.

Και είναι αυτό που δε μπορούν να αναπληρώσουν ο πρωθυπουργός και η παρεούλα του, άνθρωποι αναξιοπρεπείς, μηδενικού ήθους και ανύπαρκτης παιδείας,. Οι οσφυοκάμπτες, που τολμούν να επικαλούνται κυβερνητική πυγμή ενώ υποκλίνονται στην Τρόικα και την Μέρκελ. Ένας πολιτικός κόσμος ανδρείκελων, που μπορούν να κουβεντιάζουν με τους μήνες για το εάν θα πρέπει να διωχτούν οι υπαίτιοι για τον διασυρμό της Ελλάδας στην επιτήρηση της Τρόικας και του ΔΝΤ, αλλά παίρνουν τα σπίτια των φτωχών και τον οδηγούν στη φυλακή για χρέη μερικών εκατοντάδων ευρώ.

Καθώς  η Τρόικα πιέζει για την τελική «χειμερινή επίθεση» αποζητώντας την βίαιη και άμεση καταστροφή της ιστορικής μικροϊδιοκτητικής υφής της ελληνικής κοινωνίας, ο ελληνικός λαός έχει φτάσει στα όριά του. Οι μέρες της εξουσίας των κυβερνώντων είναι μετρημένες. Κι όταν πέσουν, μήπως θα τρέξουν να κρυφτούν στη Βραζιλία, όπου φημολογείται τις τελευταίες μέρες ότι διέφυγε ο Γιάννος Παπαντωνίου;  

Εμείς, σε αντίθεση με αυτούς, επειδή και ιστορία διαθέτουμε, και ήθος, και ταυτότητα, μπροστά στην σφραγισμένη με χειροπέδες θύρα του ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου θυμόμαστε τον Ρήγα Φεραίο: «Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν… είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».  

Ο ελληνικός λαός, θα πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση. Πέρα από την ενίσχυση όσων δημοσιογράφων και τεχνικών συνεχίζουν να αντιστέκονται και τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις καταγγελίας και αντίστασης ρέπει να εντείνουμε τώρα την προσπάθεια, για την εξάπλωση Ελεύθερων, Αυτόνομων Εστιών Πληροφόρησης, τόσο στα ερτζιανά αλλά τουλάχιστον μέσα στο Διαδίκτυο. Για μια αντικειμενική, σφαιρική, αντιστασιακή ενημέρωση πέρα από τους «Μεγάλους Αδελφούς» της Τρόικα, και τις δημοσιογραφικές μαφίες των κιτρινιστών, που σπεκουλάρουν πάνω στην αγανάκτηση των Ελλήνων.

7 Νοεμβρίου

ΑΡΔΗΝ