Σάτιρα ή ασέβεια;

της Παρασκευής Κουτούμπα

Ε όχι λοιπόν. Δεκαράκι δε δίνω αν βρεθούν κάποιοι να με πουν αναχρονιστική, "κολλημένη" και γω δεν ξέρω τί άλλο. Από τη στιγμή που μια Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών φοβάται να πάρει θέση, μην τυχόν της καταλογίσουν διάθεση "λογοκρισίας", εγώ που δεν είμαι ούτε εταιρεία, ούτε καν φιλόλογος, αλλά απλώς Σκιαθίτισσα και άρα συντοπίτισσα του μεγάλου Σκιαθίτη όχι μόνο δε φοβάμαι να πάρω θέση αλλά νιώθω υποχρεωμένη να το κάνω. Αμάν πια με τη νοοτροπία υποψήφιου βουλευτή που μας έχει πιάσει όλους και δεν τολμάμε να κακοκαρδίσουμε κανένα καλομαθημένο του θεάματος, μη μπα και μας βγάλει τη γλώσσα. Ε, ας μας τη βγάλει λοιπόν. Στα παλιά μας τα παπούτσια. Γιατί ποιός άλλος είναι ο ρόλος της Εταιρείας, αν όχι να διαφυλάττει και να διαδίδει το παπαδιαμαντικό έργο; Αλλά και να παρεμβαίνει δυναμικά, σε περίπτωση που κάποιος επιχειρεί την με οποιοδήποτε τρόπο κακοποίησή του; Και καλά το δαιμόνιο συγγραφικό δίδυμο άλλαξε τεχνηέντως τον τίτλο της νέας του παραγωγής, για να μη φανεί ότι αντιγράφει, προσβάλλει, χρησιμοποιεί κλπ κλπ το γνωστό έργο του Παπαδιαμάντη...

Τρίχες. Και μάλιστα τρίχες κατσαρές. Και αντιγράφει και χρησιμοποιεί και προσβάλλει κατάφωρα αυτόν που βρίσκεται σε δυσθεώρητα ψηλότερο πνευματικό επίπεδο. Και ούτε καν υποψιάζεται το χαριτωμένο ζεύγος κειμενογράφων το αβυσσαλέο χάσμα που τους χωρίζει από αυτή την ανεπανάληπτη πένα. Ας...

περιορίζονταν στις προσωπικές τους εμπνεύσεις. Δόξα τω Θεώ έχουν δώσει δείγματα του χιούμορ και του ταλέντου τους, κανείς δεν αμφιβάλλει γι' αυτό. Όχι όμως αυτό το βρώμικο ζαβολιάρικο κακόγουστο παιχνιδάκι.

Κάποτε, η "εθνική σταρ" Αλίκη Βουγιουκλάκη δέχτηκε μήνυση. Και μάλιστα την εποχή που μεσουρανούσε. Απλώς γιατί ο τίτλος της ταινίας της θύμιζε τη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια" του Μυριβήλη: ήταν αρχικά "Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά". Ε λοιπόν, μια Βουγιουκλάκη τελικά αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο της ταινίας της και να τον κάνει "Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά". Θέλοντας και μη, υποχρεώθηκε να σεβαστεί ένα ανώτερο πνευματικό δημιούργημα.

Πληγωθείτε, κύριοι Ρήγα και Αποστόλου. Ουδόλως με ενδιαφέρει. Το κάνατε μια φορά με το Βιζυηνό και δεν άνοιξε ρουθούνι. Τώρα σας άνοιξε η όρεξη και με τον Παπαδιαμάντη. Ε όχι. Τα αριστουργήματα που δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να τα ξεπεράσουμε με αντίστοιχα δικά μας, στον αιώνα τον άπαντα, απλώς ΔΕΝ τα αγγίζουμε. Γιατί απλούστατα ΔΕΝ μας επιτρέπεται. Αλλιώς βάζουμε την προσωπική μας τζίφρα και σφραγίδα στην κραυγαλέα δήλωση της ανεπάρκειάς μας. Που είναι τόση ώστε να χρειαζόμαστε βρώμικα "κολπάκια" για να μας προσέξουν.

Παρασκευή Κουτούμπα

Σκιάθος