Σκέψεις για την τουριστική μας Ταυτότητα

Κάθε νησί στη χώρα μας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, όλα όμως μαζί τα νησιά προσδιορίζονται από την Ελληνικότητα τους. Η Ελληνικότητα δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλά συγκεκριμένα η ιστορία, ο πολιτισμός, η κοινωνική κουλτούρα των ανθρώπων που κατοικούν σ' αυτή. 

Η σημερινή εύκολη διακίνηση των ανθρώπων και η ανάγκη να διακόπτουν την ρουτίνα της καθημερινότητας τους έχει αυξήσει την διάθεση τους να φεύγουν από τον τόπο τους και να επισκέπτονται ένα άλλο μέρος που τους προσφέρει, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα τους, μία...

ευχάριστη διαφορετική εμπειρία. Αυτοί που διαλέγουν να έρθουν στην Ελλάδα έχουν, με διαφορετικές προτιμήσεις η κάθε κοινωνική ομάδα, την επιθυμία να γνωρίσουν αυτή την Ελληνικότητα.

Έτσι το πρώτο και σημαντικό μέλημα μας είναι να τους προσφέρουμε, με όσο το δυνατό καλύτερο τρόπο και αυθεντικά, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, δηλαδή την κουλτούρα μας. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος στο νησί μας έρχονται για να κολυμπήσουν σε καθαρά γαλανά νερά που δεν έχουν, να φάνε ένα καλό ελληνικό φαγητό διαφορετικό από το δικό τους, να ακούσουν καλή ελληνική μουσική, να δουν και να αγοράσουν ελληνικά χειροτεχνήματα, να επισκεφθούν εκκλησίες και μερικά άλλα λιγοστά αλλά ενδιαφέροντα ιστορικά μνημεία (Σεντούκια, Αρχαιολογικός χώρος, Λαογραφικό Μουσείο), να κάνουν βόλτα σε μονοπάτια με διαφορετική χλωρίδα, να γνωρίσουν διαφορετικής κουλτούρας ανθρώπους και να μιλήσουν μαζί τους για τυχόν άλλο τρόπο σκέψης, να μάθουν και να δοκιμάσουν τοπικά προϊόντα που παράγουμε και καλλιεργούμε.

Κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν θα ενθουσιαστούν και δεν θα ξανάρθουν εάν κάνουν μπάνιο μόνο σε πισίνα αντί στα καθαρά γαλανά νερά μας, δεν θα ευχαριστηθούν εάν φάνε fillet minion (αφού έχουν φάει καλύτερο στην πατρίδα τους) αντί φρέσκα κεφτεδάκια, δεν θα προτιμήσουν intercontinental breakfast αλλά ελληνικό πρωινό (βλέπε την πρόσφατη κίνηση του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου), δεν θα διαλέξουν ινδικά ή ταϋλανδέζικα χειροτεχνήματα αλλά ελληνικά, δεν θέλουν να ακούσουν μόνο την δική τους μουσική (στο 80% των νυκτερινών μαγαζιών μας και των καφέ) που ακούν όλο το υπόλοιπο χρόνο, αλλά Ελληνική, θέλουν να περπατήσουν σε οργανωμένα μονοπάτια, θέλουν να ξεναγηθούν από εκπαιδευμένους, γιατί όχι μαθητές, στα λιγοστά Μνημεία,Μουσείο, Εκκλησιές με συνοδευτικά ενημερωτικά φυλλάδια, θέλουν να διαθέσουμε λίγο από τον χρόνο μας στον χώρο της δουλειάς μας για να τους μιλήσουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις παρά ένα αρχικό welcome και ένα τελικό goodbye thank you, twenty euro please, θέλουν να πολλαπλασιάσουμε και να τυποποιήσουμε την παραγωγή των τοπικών προϊόντων και τον τρόπο διανομής τους (μαγαζιά τοπικών προϊόντων) ώστε φεύγοντας να πάρουν και κάτι δικό μας.

Βεβαίως δεν ζω σε ένα κόσμο εικονικής πραγματικότητας να θεωρώ ότι είμαστε μόνοι στον κόσμο, χωρίς να επηρεαζόμαστε πολιτισμικά, αλλά ο άγονος μιμητισμός μας να αποτελεί το 80% της τουριστικής συμπεριφοράς μας θα σημάνει το κοντινό τέλος.

Αυτά και άλλα πολλά που μπορείτε να προσθέσετε αποτελούν την τουριστική Ταυτότητα μας για να σταθούμε με αξιοπρέπεια και συνέχεια στο μέλλον.

Ισίδωρος Φαμελιάρης