Αλόννησος // Μια φύση παρθένα κι ένας βυθός ανέγγιχτος

Σπηλιές στο εσωτερικό τους καλυμμένες εντελώς από πολύχρωμους οργανισμούς των οποίων τα χρώματα εμφανίζονται μόλις το φως του φακού πέσει επάνω τους. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να ανακαλύψεις τον πλούτο αυτού του μικρόκοσμου. Σπόγγοι, θαλάσσιες ανεμώνες, κοράλλια, γυμνοβράγχια, ένας πλούσιος κόσμος χλωρίδας και πανίδας

Είδαμε τις υπέροχες φωτογραφίες βυθού που βγάζει σε κάθε κατάδυσή της και θελήσαμε να την γνωρίσουμε, αφού όπως μας λέει ο υποβρύχιος κόσμος της Αλοννήσου την έχει συνεπάρει. Ο ενθουσιασμός της είναι μεγάλος, λες και πρόκειται για επισκέπτρια που βρίσκεται πρώτη φορά στο μοναδικό νησί, όμως η Λάουρα έφθασε για πρώτη φορά στον μαγεμένο αυτό τόπο πριν 49 χρόνια, ο οποίος ήταν η αιτία να μην γνωρίσει την υπόλοιπη Ελλάδα.

…καμια φορά χρειάζεται μόνο μια σκαλωμένη στα βράχια
πετονιά για να ξεκινήσει ένα υποβρύχιο θαύμα.
 Ο ένας μετά τον άλλο μικροοργανισμός κολλάει
 στην πετονιά και προσθέτει το δικό του
χρώμα στην πανέμορφη αυτή υποβρύχια παλέτα

Η Λάουρα Μελετοπούλου μας παραχώρησε ένα μικρό φωτογραφικό δείγμα από τον υποβρύχιο κόσμο της Αλοννήσου που τόσο την έχει μαγέψει και μας είπε:

«Γνώρισα την Αλόννησο πριν 49(!) χρόνια. Μισός αιώνας! Έκλεψε την καρδιά μου κι έγινε η αιτία να μην γνωρίσω την υπόλοιπη Ελλάδα. Μια φύση παρθένα κι ένας βυθός ανέγγιχτος. Τεράστιες οι αλλαγές από τότε, αλλά δεν έπαψε ποτέ να με μαγεύει με την ομορφιά της. Η θάλασσα ήταν και είναι πάντα μια μεγάλη μου αγάπη.

Με την φωτογραφία ασχολούμαι ερασιτεχνικά από μικρή. Την κατάδυση δυστυχώς την ανακάλυψα αργά στη ζωή μου, αλλά αμέσως μαγεύτικα και κατάλαβα ότι για μένα κατάδυση χωρίς φωτογραφική μηχανή δεν υπάρχει.

Στην αρχή, καινούργια στην υποβρύχια φωτογραφία, έψαχνα τα μεγάλα ψάρια και τα θεαματικά κοράλλια για να...
τα φωτογραφίσω. Τώρα πια είμαι ευτυχής σε μερικά τετραγωνικά τοίχου να φωτογραφίζω τον μικρόκοσμο. Είναι κάτι που οι περισσότεροι δύτες προσπερνούν, από την λαχτάρα τους να δουν τα μεγάλα και τα σπουδαία. Είναι απίστευτη η ομορφιά των μικροοργανισμών. Πλούσια χρώματα και παράξενα σχήματα παντού. Μαθαίνω σιγά σιγά να βλέπω τα θέματα μου και ανακαλύπτω τον καλύτερο τρόπο για να τα φωτογραφίσω. Η κάθε βουτιά έχει κάτι το διαφορετικό που πρέπει να ανακαλύψω και να αποτυπώσω σε μια φωτογραφία.»

Κατεβαίνουνε λίγο κάτω από τα 35 μέτρα και οι γοργόνιες αρχίζουν
να κλέβουν την παράσταση. Ο φωτισμός αισθητά πιο λίγος δίνει μια
 παραμυθένια εικόνα στο δάσος των κίτρινων αυτών κοραλλιών (Eunicella cavolinii).
Λίγο πιο βαθιά οι μοβ γοργόνιες ανοίγουν σαν βεντάλιες

Αφήνουμε την ησυχία των 40 μέτρων και ανεβαίνοντας βρισκόμαστε μπροστά
σε έναν χορό ζευγαρώματος των ψαλίδων ή σκολόπετρων (Hermocide Carunculata).
Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένα δηλητηριώδες
πολύχαιτο μπορεί να βγάλει τέτοιο ερωτισμό