Αναπολεί το σπίτι του πάντα γεμάτο από κόσμο και μουσική, να παίζει ο ίδιος μπουζούκι από μικρό παιδί, με τον πατέρα του να τον παροτρύνει και να τον βοηθάει στο κούρδισμα.
Στα 18 του δουλεύει στα Δειλινά μαζί με τον Παναγιώτη Αστεριάδη, τον Κώστα Κοσύφη, τον Κώστα Σύρο και τον Γιώργο Μπετσάνη και ύστερα φεύγει για το στρατό παρέα με το μπουζούκι του, το οποίο δεν έχει λείψει ποτέ από δίπλα του.
Θυμάται τον Γιώργο Ξηντάρη, τον Κώστα Καλαφάτη και τον Παύλο Βασιλείου στο πάλκο των Δειλινών και θεωρεί εκείνη την εποχή σημαντικό κεφάλαιο για τη Σκόπελο και το ρεμπέτικο που αρχίζει να εξαπλώνεται, να μένει και να ριζώνει.
Εκτός από μουσικός είναι και ελαιοχρωματιστής, ένα λαϊκό επάγγελμα που ταιριάζει γάντι με τη μουσική του, όπως ο ίδιος μας λέει.
Το ψάρεμα είναι πολύ σημαντικό για τον Νίκο, που ακόμα και τώρα ψαρεύει με τα καλάμια του. Δεν ξεχνάει τον μικρό του εαυτό να τριγυρίζει με μια πετονιά και λίγο ψωμοτύρι όλο το λιμάνι, όπως και τον παππού του τον ψαρά, τον Μπάρμπα Σωτήρη τον Μπαρμπουνά.
Γιατί στη Σκόπελο το ταλέντο και η εργατικότητα είναι οικογενειακή παράδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕ ΓΡΑΦΗ greeklish ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ
H efimerida-sporades.blogspot.gr ενθαρρύνει τους αναγνώστες να εκφράζουν τις απόψεις τους μέσα από τo blog. Παρακαλούμε τα κείμενα να μην είναι υβριστικά, να μην συκοφαντούν και να μην γράφονται σε greeklish. Οι διαχειριστές φέρουν ευθύνη μόνο για τα επώνυμα άρθρα των συντακτών και των συνεργατών της.
Σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας.