Για τον Βρωμόλιμνο στη Σκιάθο

Του Γιώργου Καραστατήρα

εκπαιδευτικού

Η ανταπόκριση της διοικητικής μηχανής

στην καταγγελία καταπάτησης του Βρωμόλιμνου-Αργυρόλιμνου

Στις 25 Μαρτίου του 2010, ημέρα της λεγόμενης Εθνικής παλιγγενεσίας, δηλαδή δύο μήνες πριν, δημοσιεύθηκε στη τοπική ‘Θεσσαλία’ άρθρο –καταγγελία του κ. Ιωάννη Πρεβεζάνου για το γεγονός της καταπάτησης μιας εκ των τριών λιμνών της νήσου Σκιάθου, της ονομαζόμενης, κατά άλλους μόνο και μόνο Βρωμόλιμνος, κατά άλλους πάλιν -εκτός του προηγουμένου ονόματος- και Αργυρόλιμνος, όπως ο μεγάλος Παπαδιαμάντης έτυχε να την λέει.

Μάλιστα δε η μία από τις υπάρχουσες γνωστές και εννοείται συγκροτημένες ‘παρατάξεις’ για τις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές, η «Αγωνιστική Συμπαράταξη για τη Σκιάθο», εξέδωσε ανακοίνωση και τοιχοκόλλησε ακόμα και τον κτηματολογικό χάρτη της περιοχής της λίμνης, ώστε να γίνει αισθητό το γεγονός που καταγγέλλονταν από το προαναφερθέν άρθρο, το περιεχόμενο του οποίου εννοείται ότι στάλθηκε στα καταλλήλως αρμόδια όργανα του Ελληνικού κράτους, υπουργεία, Εισαγγελίες κλπ. Δεν γνωρίζω που ακριβώς, πάντως εκ της ιδιότητας του καταγγέλλοντος ο οποίος τυχαίνει να είναι πεπειραμένος νομικός αλλά και πρώην Δήμαρχος, είμαι σίγουρος ότι στάλθηκε όπου ήταν αναγκαίο για να υπάρξει η κατάλληλη κρατική ανταπόκριση που θα προστάτευε και θα δικαίωνε το Λαϊκό περί δικαίου αίσθημα.

Και το περί δικαίου αίσθημα στη περίπτωση αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από την προάσπιση της σχέσης του κατοίκου του νησιού αυτού, αλλιώς πως των ‘πολιτών’ του νησιού αυτού, με τον τόπο τους, με το νησί τους, με την γη τους, ή καλύτερα με την πατρίδα τους, με αυτό που θεωρούν και θα ήθελαν να συνεχίσουν να θεωρείται, ότι είναι δικό τους.

Αυτό που ενώνει τον καθένα από τους ανθρώπους που θέλουν -και έχουν την ανάγκη- να αγαπούν τη γη τους, αυτή τη γη που αποτελεί τον αγωγό αυτονόητης αδιαπραγμάτευτης μη εμπορεύσιμης ύλης της κοινότητας της ζωής τους.

Αυτό που μπορεί να μένει έξω από την κατάντια της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής εμπορευμάτων, τα οποία αποτελούν την αποκλειστική οδό επιβίωσης του ατόμου στην σύγχρονη κοινωνία της έξαρσης της τεχνολογίας, της εξειδίκευσης και της κατανομής του έργου παραγωγής του όποιου εμπορεύματος.

Αυτό που ενώνει τον καθένα από μας που ζούμε στο τόπο αυτό και θέλουμε να λέμε μια καλημέρα με αξία μη διαπραγματεύσιμη, αυτονόητη πηγή ικανοποίησης για τη «καλημέρα» που σου χαρίζει ο διπλανός σου και η οποία δεν μπορεί να εξαγοραστεί έστω και με το σύνολο των εμπορευμάτων του κόσμου.

Αυτό που θέλει ο κάθε κοινωνικά υγιής άνθρωπος να θέλει να νοιώθει δικό του και το οποίο δεν αγοράζεται, ούτε πωλείται, αυτό που λέμε πατρίδα, τη σχέση μας με τον Λαό μας και με τη γη μας. Αυτό που είναι αποκλειστικά δικό μας, δεν είναι μέρος της ατομικής μας ιδιοκτησίας, είναι μέρος της κοινοχτημονικής μας ιδιοκτησίας. Και επειδή ανήκει σε όλους έχουμε την αίσθηση σιγουριάς ότι δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

Ενώ την ατομική μας ιδιοκτησία μπορεί να την χάσουμε, την κοινοχτημονική δεν φοβούμαστε ότι θα την χάσουμε, αφού και όταν απειλείται είμαστε διαθέσιμοι να δώσουμε κομμάτι από τη ζωή μας οσοδήποτε μεγάλο για να προστατέψουμε την κοινοχτημονική της ιδιότητα, την ιδιότητα να την έχουν όλοι μαζί ταυτοχρόνως, ισότιμα, δημοκρατικά δική τους.

Γι’ αυτό ακριβώς είμαστε και περήφανοι για την πατρίδα μας, γιατί ανήκει σε όλους με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο.

Αυτή τη πατρίδα το σημερινό κράτος -των ιδιωτών- έστω και αν έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που ένας πρώην Δήμαρχος του νησιού αυτού, κάποιοι άνθρωποι που μαζί με αυτόν συμφώνησαν να καταθέσουν στις ‘αρμόδιες’ αρχές του κράτους οι οποίες αναντίρρητα θα βρουν τον τρόπο αποκατάστασης του δικαίου εννοείται, αλλά και μια παράταξη που θέλει να λάβει μέρος στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές, καταγγέλλουν. Όπως το καταγγέλλουν και κάποιες δεκαετίες ακόμα, ότι βιάζεται το σώμα της πατρίδας αυτής από τον εξιδανικευμένο γλοιώδη ιδιωτισμό του σύγχρονου Αστικού Ελληνικού -και όχι μόνον- εξευρωπαϊσμένου μεταμοντέρνου Καπιταλιστικού κράτους, δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να δηλώσει κάποια ένδειξη ανταπόκρισης στη κλοπή ενός σημαντικού κομματιού της πατρίδας μας.

Οι ψεύτες (όσοι υπηρετούν το ψέμα) της κεντρικής και περιφερειακής πολιτικής κρατικής διοίκησης, Τοπική, Νομαρχιακή, Κυβερνητική, κλπ, έχουν ανασκουμπωθεί για να αποδείξουν ότι τα ‘ελλείμματα’ του κρατικού προϋπολογισμού οφείλονται μόνο και μόνο σε κλέφτες που παράνομα κλέβουν το κράτος.

Και η κύρια μάζα αυτών βρίσκεται πχ μέσα στο Κοινοβούλιο. Οι «Τριακόσιοι»!

Άντε και κάτι Δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι με θρασύ τρόπο εξακολουθούν να διατηρούν την δημόσια ιδιότητα της σχέσης εργασίας τους! Τι ντροπή! Για τους ιδιώτες φυσικά!

Έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία κάθαρσης του σύγχρονου Ελληνικού κράτους από ό,τι μη ιδιωτικό εξακολουθεί να υπάρχει, με την ενθουσιώδη ορμή που χαρακτηρίζει έναν κοινωνικά ηλίθιο.

Ο υπουργός οικονομικών της ελληνικής κυβέρνησης έχει μάθει για το Σκιαθίτικο ‘Βατοπέδι’. Όταν το Βατοπέδι έχει γίνει σημαία απόδειξης της καθαρότητας των σκοπών επί της οικονομίας του Λαού, γιατί οι κραδαίνοντες την σπάθην της δικαιοσύνης κυβερνώντες, κάνουν ότι δεν γνωρίζουν την σχέση του σκιαθίτικου ‘Βατοπεδίου’ με το γνωστό Βατοπέδι, το οποίο χρησιμοποιούν ως ένα από τα υποζύγια άρσης της αγιοσύνης της πολιτικής τους;

Γιατί ακόμα και οι άλλες δήθεν κομματικές παρατάξεις, οι απολογητές του αστικού συστήματος δήθεν αντιπολιτευόμενοι τους τυπικά κυβερνώντες, οι οποίοι έχουν και τους εντόπιους ομολόγους τους, τους πολιτικούς τους φίλους και συνδαιτυμόνες, τους ομοϊδεάτες τους συμμάχους τους, γιατί δεν καταγγέλλουν στον ίδιο τον σκιαθίτικο λαό την προδοσία των πεποιθήσεων των απλών και ειλικρινών πατριωτών, οι οποίοι πονούν και απορούν για την στάση αυτή του σύγχρονου ελληνικού κράτους;

Δυστυχώς γι' αυτούς υπάρχει στη Σκιάθο ένα τμήμα του συνεπούς λαϊκού κινήματος, τμήμα των δυνάμεων στην Ελλάδα, που βρίσκονται ήδη υπό διωγμό από τη σύγχρονη ηγεσία του ελληνικού ‘εξευρωπαϊσμένου’ κράτους καπιταλιστικού κράτους, των δυνάμεων εκείνων που είναι στο κατ’ εξοχήν αντι-ιδιωτικό στρατόπεδο, τις πολιτικοποιημένες οργανωμένες δυνάμεις του αντι-ιδιωτισμού, τις πιο βαθιά πατριωτικές δυνάμεις, στις οποίες έχει εναποθέσει –δικαίως- τις ελπίδες του ο προδομένος Λαός.

Εμείς θα δώσουμε την πρέπουσα απάντηση στους ιδεολόγους ιδιώτες-αντικομμουνιστές, εμπνέοντας την υπερηφάνεια που αξίζει να έχει αυτός ο Λαός, ο Λαός που υποτιμούν όλοι αυτοί οι ιδιώτες Καπιταλιστές.

Το «εμείς» αφοράει κατ΄ αρχή την Ελλάδα, όπου σε αυτήν -προς τιμήν της- υπάρχει ένα Π.Α.ΜΕ., υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, αυτό της Ελλάδας, κομμάτι του κινήματος στην ευρωπαϊκή ήπειρο, κομμάτι του Διεθνούς απελευθερωτικού λαϊκού κινήματος, των δυνάμεων της εργασίας και όχι των παρασίτων της εκμετάλλευσης, της νομιμοποίησης της κλοπής.

Το ψέμα είναι η μόνη μέθοδος που μπορούν να έχουν.

Η τρομοκρατία τους αρχίζει όταν το ψεύδος -που εμπορεύονται- αρχίζει να σέρνεται.

Θα φροντίσουμε να επαληθεύσουμε στο ακέραιο τους φόβους και τον τρόμο τους για τον Λαό.

Kαραστατήρας Γιώργος