Αφιερωμένο σε όλους εμάς...

Αγαπητή εφημερίδα, λόγω της ημέρας, θα ήθελα να δημοσιεύσετε το ποίημα μου για να το αφιερώσω σε όλους εμάς, που μας ενώνει το ίδιο όνειρο, που δεν είναι άλλο από το να ζούμε στον τόπο μας...

Μα εμείς…

Με το φτερό του ανέμου

το δρόμο μας χαράξαμε

όπου βρεθήκαμε

στον ίδιο τόπο αράξαμε.

Τοίχοι, συνθήματα,

ορδές βαρβάρων γύρω μας,

μα εμείς, το φυλαχτό

και τ’ άγιο μύρο μας.

Μας πιάσαν τη κουβέντα

αξίες να ξεχάσουμε

μυαλό μα και ψυχή

μες στο κενό ν’ αδειάσουμε.

Κόποι, χαρίσματα,

ευχές κολάκων μέσα μας,

μα εμείς, στις πληρωμές μας

και τα ρέστα μας.

Με το στερνό το γάλα μας

τον έρωτα ταΐσαμε

ούτε στη μάνα μας,

ποτέ δεν μαρτυρήσαμε.

Πόνοι, παιδέματα,

ντροπές, ανθρώπων δράματα,

μα εμείς, στη μοιρασιά,

τέχνες και γράμματα.

Τη μοναξιά μ’ αγάπη

στο στόμα τη φιλήσαμε,

στ’ άγριο κελί της,

ελπίδες σεργιανήσαμε.

Όσα κι αν ζήσουμε

στη γη ζούμε τα ουράνια μας.

Εμείς, τα γιασεμιά

και τα γεράνια μας.

Μάρω Βλαχάκη Βουδούρογλου