Aπαντήσεις σε θέματα Παιδείας

Κυρία Καρβέλη

θέτετε αρκετά ερωτήματα και θα προσπαθήσω να γράψω την άποψή μου για όλα.

Η λαίλαπα των φροντιστηρίων. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο σχολείο τα φροντιστήρια ήταν είδος πολυτελείας και χρειαζόντουσαν μόνο τη χρονιά των Πανελληνίων Εξετάσεων. Τότε δεν υπήρχε καν η ενισχυτική διδασκαλία και η πρόσθετη διδακτική στήριξη. Τι άλλαξε λοιπόν και βλέπουμε παιδιά να κάνουν ιδιαίτερα ακόμα και από την πρώτη δημοτικού; Ναι δεν κάνω λάθος από την πρώτη δημοτικού και μάλιστα στο νησί μας.

Εδώ και περίπου 20 χρόνια, κάθε κυβέρνηση άλλαζε το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα μαθήματα αυξανότανε και το σύστημα γινότανε όλο και πιο πολύπλοκο. 

Εκτός από πολύπλοκο όμως γινότανε και πιο απαιτητικό. Να αναφέρω για παράδειγμα ότι στην Πληροφορική, ολόκληρα κεφάλαια από την ύλη του δευτέρου έτους του πανεπιστημίου (όταν ήμουν φοιτητής), εντάχθηκαν στην ύλη της 2ας και 3η Λυκείου. Τα παιδιά όσο πιο έξυπνα και αν γίνονται γενιά με τη γενιά έχουν και όρια.

Όλη αυτή η μεταφορά της ύλης για να κατορθωθεί να διδαχθεί και να εμπεδωθεί απαιτείται εκτός του χρόνου να υπάρχει και η αντίστοιχη υλικοτεχνική υποδομή και παιδαγωγική υποστήριξη.

Πώς διευκολύνεται ο εκπαιδευτικός στο έργο του όταν δεν υπάρχει εργαστήριο για εργαστηριακό μάθημα και το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών αναφέρεται στα παλιά βιβλία με διαφορετική ύλη ακόμα δεν το κατάλαβα …

Η επιμόρφωση σχετικά με τις αλλαγές και τον τρόπο που πρέπει αυτές να ενταχθούν στη διδαχθείσα ύλη απουσιάζει, όπως και τα βιβλία καθηγητή.

Φυσικά και οι εκπαιδευτικοί έχουμε κάποιες ευθύνες αλλά δε νομίζω ότι είναι αυτές που δημιουργούν το πρόβλημα.

Τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί η τάση πολλοί γονείς να θεωρούν το Σχολείο ως «συμπλήρωμα» της εκπαίδευσης και τα φροντιστήρια βασικό της κορμό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που όταν λέω σε κάποιο γονιό «το φροντιστήριο είναι υπερβολικό σε αυτή τη φάση» παίρνω ως απάντηση ένα βλέμμα ειλικρινούς απορίας λες και είπα κάτι το εξωπραγματικό. Η φράση που ακούω συχνά ως απάντηση στην ερώτηση «γιατί κάνετε φροντιστήρια από τόσο νωρίς;» είναι «γιατί κάνουν και τα άλλα παιδιά και δε θέλω το δικό μου να μείνει πίσω» … 

Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο θέμα όλοι έχουμε τις ευθύνες μας με τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες να ανήκουν στις κατά καιρούς ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. 

Σε ό,τι αφορά το θέμα των κινητοποιήσεων στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, κατ’ αρχήν τίποτα δεν είναι δεδομένο. Την ώρα που γράφω υπάρχει σε εξέλιξη συνεδρίαση στα γραφεία της ΟΛΜΕ για να παρθούν αποφάσεις.

Με ρωτάτε ουσιαστικά αν είναι ηθικό. Η απάντησή μου είναι πως από τη στιγμή που όσες απεργίες και να κάναμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς πέρασαν στα «ψιλά» και τα ζητήματα για τα οποία απεργούμε αφορούν όχι μόνο εμάς αλλά και την ποιότητα της παρεχόμενης Παιδείας, θεωρώ πως ναι είναι ηθικό. Τα παιδιά που διδάσκουμε πολλοί από εμάς τα θεωρούμε και δικά μας παιδιά, δεν είναι δυνατό να μην τα σκεφτόμαστε. Σκεφτόμαστε όμως όχι μόνο την τωρινή τους δοκιμασία αλλά και τις μετέπειτα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Κάποια από αυτά ίσως ονειρεύονται να γίνουν γιατροί, κάποια άλλα εκπαιδευτικοί. Δε θέλω ούτε ένα από αυτά να σκεφτεί στο μέλλον πως του παρέδωσα ένα διαλυμένο εργασιακό μέλλον. Αν πάλι με κακίσουν σε μια πιθανή απεργία και πάλι τα δικαιολογώ, δε φταίνε σε τίποτα. Σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση με συνάδελφο που έχει παιδιά μου είπε «τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες είναι παιδιά και τα δικά μας δεν είναι;» Ποιός της δίνει άδικο; Υπάρχουν φυσικά πολλές απόψεις και η απόφαση είναι από τις πιο δύσκολες …

Σε ό,τι αφορά το πού έχει να δώσει λόγο η κυβέρνηση, αυτό είναι από μόνο του μια άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα. Θα σας πω όμως αυτό που είπα και στη συνάντηση των εκπαιδευτικών. Εγώ δεν έκλεψα από πουθενά και έχω κάθε λόγο και δικαίωμα να διαμαρτύρομαι με όποιον τρόπο μπορώ. Αν δεν το κάνω δε θα μπορώ να κοιτάξω ούτε τα παιδιά στα μάτια ούτε και τον εαυτό μου. Σε καμία περίπτωση δε νοιώθω συνυπεύθυνος για την κατάσταση στην οποία μας φτάσανε.

Ελπίζω να μην σας κούρασα.

Δημήτρης Ντακούλας