Μίλα μου για όνειρα…

Κάθισε δίπλα μου
πεθύμησα ένα βλέμμα στο Φεγγάρι
ωσάν ανδρείκελο στοχαστικό
με ψιχάλες στο πρόσωπο
και βροχή από Σιωπή
που να σταλάζει υποσχέσεις πολλές στο φευγιό της
ανεκπλήρωτες

Κράτα μου το χέρι
θα κολλήσω στο τζάμι για να πάρω ανάσα
άδειο ρούχο η ψυχή
και μου 'χει λείψει
κενή η θέση μου
κι ό,τι απόμεινε από 'μένα
Πετρολούλουδο της μοναξιάς
που στο χαρίζω

Μίλα μου για όνειρα
ψάχνω παράθυρο από στάχυα και χιόνι
να σπείρω ελπίδα
να φυτρώσω μαζί της
κι όταν θελήσεις θάλασσα
να γίνω βάλσαμο για ‘σένα που σωπαίνεις
γοερά

Υπάρχει ακόμη μέσα σου Θεός;
ορκίσου...
Δώρισε μου έναν κήπο που να γεμίζει Άνοιξη
και χαμόγελα παιδικά
λευκά απ’ το φώς
για να βλέπω το μέλλον και ν’ αλλάζω τα χρώματα
όπως παλιά...

Θεόφιλος Γιαννόπουλος

Β' Βραβείο στον Γ' Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)