Σκόπελος / Επιτυχημένη εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών για την "Ημέρα της Γυναίκας"

Εκδήλωση - ομιλία, στην οποία παραβρέθηκαν πολλές Σκοπελίτισσες και Σκοπελίτες, διοργάνωσε στον "Ορφέα" ο Σύλλογος Γυναικών Σκοπέλου, θέλοντας να τιμήσει την "Ημέρα της Γυναίκας". Την εκδήλωση άνοιξε η Αλεξάνδρα Λαρυγγάκη, η οποία αφού καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους εκ μέρους του Συλλόγου είπε μεταξύ άλλων:

«Εργαζόμενη, άνεργη, αυτοαπασχολούμενη, μετανάστρια, νέα γυναίκα

Η 8η Μάρτη:

• Είναι η φωνή της υφάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, ίσο μισθό για την ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες!

• Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!

• Είναι η φωνή η δική μας, η φωνή όλων των γυναικών που αγωνιούμε για το παρόν και το μέλλον των οικογενειών μας!

8η Μάρτη 2015: Η δική μας αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!

Μας λένε ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, άρα δεν πρέπει να την αμφισβητούμε, δηλαδή να δεχόμαστε με “αξιοπρέπεια” τα δεσμά της.

Έχουμε συνείδηση ότι ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο...

τον πλούτο. Δεν ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση!

Μαχητικά διεκδικούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Δεν συμβιβαζόμαστε με τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω την περίοδο της κρίσης και στο όνομα του χρέους. Ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.

Συμβιβάζονται οι σύγχρονες ανάγκες μας με τη ζωή με ψίχουλα που μας καταδικάζουν ΕΕ, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι;

• Μας λένε: Βασική αρχή της ΕΕ είναι η ισότητα στην εκπαίδευση, στην «απασχόληση», στην ασφάλιση, στη ζωή.

Μας κρύβουν ότι εννοούν ισότητα στην αμορφωσιά, στη μαθητεία – τσάμπα εργασία, στην ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά, στην ανεργία με διαλείμματα ολιγόμηνων συμβάσεων εργασίας… δηλαδή μισή ζωή με τσακισμένα δικαιώματα.

Μας κρύβουν ότι στο όνομα της ισότητας η ΕΕ εξίσωσε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, κατάργησε τους περιορισμούς στη νυχτερινή εργασία των εργαζόμενων γυναικών μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη γυναικεία ανισοτιμία.

• Μας λένε ότι η ΕΕ στηρίζει προγράμματα ενεργητικής απασχόλησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας των γυναικών.

Μας κρύβουν ότι επιδοτούν τις επιχειρήσεις με τσάμπα εργαζόμενες. Αντί να επιδοτούν τις άνεργες, για όλο το διάστημα της ανεργίας και να προσμετράται ως συντάξιμος χρόνος.

Μας κρύβουν ότι στόχος τους είναι να διασφαλίσουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

• Μας λένε ότι παίρνουν μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση.

Μας κρύβουν ότι μιλάνε για τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών για τις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες και οι φτωχοί πληρώνουν για τους φτωχότερους. Να στερούμαστε το φαΐ για να πληρώσουμε το ρεύμα, το ρεύμα για να πληρώσουμε το πετρέλαιο, το πετρέλαιο για να πληρώσουμε τα φάρμακα και το γιατρό.

Συνεχίζουμε κρατώντας γερά τη σκυτάλη του αγώνα!

Τι είναι το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η ΟΓΕ;

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) έχει Συλλόγους και Ομάδες σε κάθε γωνιά της χώρας. Είμαστε γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, δεμένες σε μια συνέχεια με τις γυναίκες αγωνίστριες των απελευθερωτικών, των εργατικών και των αγροτικών αγώνων του λαού μας. Μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και διεκδικούμε συλλογικά κάθε λαϊκό αίτημα που μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή μας στο παρόν και να μας φέρει πιο κοντά σ’ ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.

Δεν είμαστε μόνες μας!

Από το μετερίζι του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, υπερνικώντας το φόβο και απορρίπτοντας τις λογικές του μικρότερου κακού και των μειωμένων απαιτήσεων, παίρνουμε μέρος στην Κοινωνική Συμμαχία ΠΑΜΕ – ΠΑΣΕΒΕ – ΠΑΣΥ – ΟΓΕ – ΜΑΣ για αποδέσμευση από την ΕΕ με τον πλούτο στα χέρια του λαού. Δουλεύουμε σταθερά για την κοινή δράση με τις γυναίκες των χωρών της ΕΕ, όλων των ευρωπαϊκών λαών, για να δυναμώσει το πανευρωπαϊκό κίνημα κατά των επιλογών και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων της ΕΕ. Η εναντίωση και σύγκρουση με την ΕΕ των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για την ικανοποίηση των σύγχρονων, κοινωνικών, λαϊκών αναγκών.

Για σένα γυναίκα, που θέλεις να αγωνιστείς μαζί μας υπάρχει ένας Σύλλογος ή μια Ομάδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας στη γειτονιά ή στην περιοχή σου και σε περιμένει».

• Πριν την προγραμματισμένη προβολή της ταινίας «η Φόνισσα», η Βαρβάρα Αναγνώστου, παρουσιάζοντας την είπε:

«Η ταινία που θα παρακολουθήσουμε βασίζεται σε μια νουβέλα του Αλέξ. Παπαδιαμάντη, που θεωρείται από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας Λογοτεχνίας.

Ο μεγάλος μας συγγραφέας με τα ηθογραφικά του διηγήματα παρουσιάζει και καταγράφει, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τα προβλήματα των κατατρεγμένων, φτωχ'ων, περιθωριακών, ακόμη και γραφικών τύπων από την κοινωνία του νησιού του ή και των λαϊκών συνοικιών της Αθήνας.

Τους ήρωες αυτούς ο συγγραφέας τους αγαπάει και τους συμπαρίσταται, μιας και ο ίδιος βιώνει μαζί τους την απόλυτη φτώχεια. Απόμαχοι θαλασσινοί, χαροκαμένες γυναίκες, ναυτικοί, βοσκοί, παιδιά, ερημικοί γέροντες, εγκαταλελειμμένες αρραβωνιαστικές παρελαύνουν στον έργο του.

Εκτός όμως από τον ποιητικό και ποτισμένο με νοσταλγία κόσμο, υπάρχει και ό κόσμος του κακού και της αδικίας. Θέματα όπως η ξενιτειά, η κομματική συναλλαγή, η τοκογλυφία, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, το κουτσομπολιό, η αναλγησία των υπαλλήλων επανέρχονται με ρεαλισμό στο έργο του.

Στη Φόνισσα ο Παπαδιαμάντης ξεπερνά τον εαυτό του και την ηθογραφία του προχωρώντας σε μια καταπληκτική διείσδυση στην ψυχολογία της ηρωίδας του.

Μέσα από την Φραγκογιαννού και το δράμα της ξεδιπλώνεται όλη η καταπίεση και η δυστυχία που βίωνε η γυναίκα της εποχής του και ιδιαίτερα η γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων, που εκτός, που εκτός από την ταξικ΄η καταπίεση, υφίσταται και την καταπίεση εξ αιτίας του φύλου της τόσο από την κοινωνία, όσο και από τον εξ ίσου δυστυχή, κατατρεγμένο και πολλάκις μέθυσο σύζυγο…»