Κι άλλη πυροβολημένη μεσογειακή φώκια

Μετά το πρωτοφανές περιστατικό με το «Μάρκο» - τη νεαρή μεσογειακή φώκια που είχε βρεθεί πυροβολημένη στις 27 Απριλίου 2010 στη περιοχή Κρύα Βρύση στο Μαντούδι της Εύβοιας, o οποίος τελικά υπέκυψε στα τραύματά του- άλλο ένα περιστατικό ηθελημένης θανάτωσης προστίθεται στη θλιβερή λίστα της περιοχής.

H ομάδα Διάσωσης της MOm ειδοποιήθηκε από το Λιμενικό σταθμό του Πευκίου στην Εύβοια για μία νεκρή μεσογειακή φώκια...

που είχε ξεβραστεί στην παραλία «Αχλάδι». Από τη νεκροψία που πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα, επί τόπου, από την εξειδικευμένη ομάδα της MOm, διαπιστώθηκαν τα εξής: Επρόκειτο για μια νεαρή θηλυκή Monachus monachus, η οποία ακόμα θήλαζε από τη μητέρα της και ήταν σε εξαιρετική διατροφική κατάσταση. Η άτυχη φώκια έφερε τραύματα στο κεφάλι από σκάγια κυνηγητικής καραμπίνας. Το ένα είχε διασχίσει επιδερμικά το πάνω μέρος του κεφαλιού, ενώ ένα δεύτερο είχε εισχωρήσει πάνω από το ρύγχος για να καταλήξει στον εγκέφαλο. Η κατάσταση του νεκρού ζώου και οι καλές καιρικές συνθήκες επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι η νεαρή φώκια πυροβολήθηκε ώρες πριν εκβραστεί στη παραλία του Αχλαδίου, την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου.

Δυστυχώς, η περιοχή αυτή της Βόρειας Εύβοιας κατέχει μία αρνητική πρωτιά, καθώς τουλάχιστον 6 μεσογειακές φώκιες έχουν βρεθεί σκοτωμένες. Αυτή η απαράδεκτη πρακτική σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση για τα χρονίζοντα προβλήματα της παράκτιας αλιείας, καθώς επιφέρει περαιτέρω υποβάθμιση του θαλάσσιου φυσικού περιβάλλοντος και οδηγεί το πιο απειλούμενο θαλάσσιο θηλαστικό της Ευρώπης στην εξαφάνιση. Η χώρα μας έχει την τύχη να φιλοξενεί το μεγαλύτερο πληθυσμό της σπάνιας φώκιας Monachus monachus σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι λοιπόν ευθύνη όλων μας, να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε τα απειλούμενα αυτά ζώα. Η διεθνής, η ευρωπαϊκή-κοινοτική και εθνική μας νομοθεσία όπως:

• το Π.Δ. 67/81 (Περί προστασίας της αυτοφυούς Χλωρίδος και Άγριας Πανίδος),

• ο Νόμος 1650/86 (Για την Προστασία του Περιβάλλοντος) και

• η Κοινοτική Οδηγία 92/43 (Για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας)

απαγορεύουν αυστηρά, όχι μόνο τη θανάτωση, αλλά ακόμα και την ενόχληση αυτών των ζώων.

Η ηθελημένη θανάτωση, δυστυχώς, παραμένει μια από τις κυριότερες απειλές για την επιβίωση του είδους στη Μεσόγειο και τέτοιου είδους περιστατικά αποτελούν σίγουρα τη χειρότερη δυσφήμιση, τόσο για τη συγκεκριμένη περιοχή όσο και για τη χώρα μας. Κάνουμε έκκληση στις τοπικές κοινωνίες να καταδικάσουν και να απομονώσουν τέτοιου είδους πρακτικές καθώς και στις αρμόδιες αρχές να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα.