Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα…

...Κι ύστερα, ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής, μπορείς ν’ακούσεις το μοιρολόι των γυναικών, που ξενυχτάνε το Χριστό, καθισμένες ένα γύρο, πάνω στις κουρελούδες, στο πάτωμα της εκκλησιάς: «Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα…»

Μεγάλη Παρασκευή. Ν ’ακούσουμε τα Εγκώμια. Τότε, τώρα, πάντα… Και τα στασίδια. Να τα χτυπήσουν τα παιδιά, στο γυναικωνίτη. Έχουν πάει από νωρίς. «Πιάνουν στασίδι», μη δεν προλάβουν, να το χτυπήσουν όταν έρθει η ώρα…

Η ώρα είναι μετά την περιφορά, όταν ο Επιτάφιος επιστρέφει στην εκκλησία. «Παρίσταται κατά τρόπον παράδοξον η σκηνή της εις Άδου καταβάσεως του Σωτήρος». Ο πρώτος των ιερέων πλησιάζει την κλειστή πόρτα της εκκλησίας και χτυπώντας δυνατά φωνάζει: «Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης!» Ο άνθρωπος, που παριστάνει τον Άδη, στο εσωτερικό της εκκλησίας, ρωτά: «αυθαδώς»: «Τις  εστίν ούτος ο βασιλεύς της δόξης». Το επιτακτικό κάλεσμα και η αυθάδης ερώτηση επαναλαμβάνονται τρεις φορές. Και τότε την Τρίτη φορά, ο ιερέας σπρώχνει δυνατά την πόρτα και φωνάζει: «Κύριος των Δυνάμεων, αυτός εστίν ο βασιλεύς της Δόξης». Τότε η πόρτα ανοίγει  και σείεται ο ναός, σείεται η πλατεία απ’ το χτύπημα των στασιδιών και η συγκίνηση κορυφώνεται. Κι ύστερα ο Επιτάφιος, στημένος ψηλά, στην είσοδο του Ναού, Ιερός, Επιβλητικός, Σωτήριος, στηριγμένος στους ώμους των αντρών,για να περάσει κάτω απ’ αυτόν όλο το εκκλησίασμα, να ‘χει ο κόσμος την ευλογία του Θεού…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΩΑΝΝΑ ΔΕΝΔΗ